ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားေလးမ်ား

ပန္းႏုႏွင္းဆီ. Powered by Blogger.
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္၏ ေကာက္ေၾကာင္း



သူမေရွ႕က ေကာ္ဖီခြက္ကို အသာမကာ တစ္ငံုေသာက္လိုက္စဥ္တြင္ေတာ႕ ေကာ္ဖီရဲ႕ ဆိမ္႕ေမႊးေသာအရသာက လွ်ာဖ်ားတြင္ စိမ္႔၀င္လို႕သြားသည္။ အိုး ေကာ္ဖီရဲ႕အရသာက ယခင္ကအတိုင္း ဘာမွ မေျပာင္းလဲပါဘဲလား။ သူမ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနစဥ္ ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး ဒီဆိုင္က ေကာ္ဖီကို တမ္းတမ္းမက္မက္ သတိတရ ရွိလြန္းလွသည္။ ဒီဆိုင္ရဲ႕ေကာ္ဖီအရသာက တစ္ျခား ဘယ္ဆိုင္က အရသာနဲ႕မွ မတူေအာင္ ေဟဇယ္လ္နတ္ရဲ႕ ဆိမ္႕ေမႊးေမႊး အနံ႔နဲ႕ အရသာကဆြဲေဆာင္မႈ ရွိလွသည္႕အျပင္ ဆိုင္ရဲ႕အျပင္အဆင္နဲ႕ ဆိုင္အျပင္ဘက္က သာယာလွပေသာ အင္းယားကန္ရႈခင္းက စိတ္ကို ခ်မ္းေျမ႕ေစလွသည္ေလ။

ဆိုင္ထဲကို သူမေရာက္ေနတာ မိနစ္၂၀ေလာက္ေတာ႕ ရွိေတာ႕မည္။ သို႕ေသာ္ သူမရဲ႕ ေကာ္ဖီခြက္ ေသးေလးထဲက ေကာ္ဖီကေတာ႕ျဖင္႕ ထက္၀က္ပင္ မခ်ိဳးေသးပါ။ မၾကိဳက္လို႕ မေသာက္တာ မဟုတ္ဘဲ ေကာ္ဖီရဲ႕ အရသာကို ၾကိဳက္လြန္းသျဖင္႔ ကုန္သြားမွာစိုး၍ တစ္စိမ္႕စိမ္႕  ဇိမ္ဆြဲျပီး ေသာက္ျခင္းသာ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုစဥ္မွာဘဲ သူမေရွ႔တြင္ခ်ထားေသာ လက္ကိုင္ဖုန္းမွာ အသံျမည္လာသည္။ ဖုန္းနံပါတ္ကို ၾကည္႕လိုက္စဥ္တြင္ သူမ မသိေသာ နံပါတ္တစ္ခုက ဖုန္းစခရင္ေပၚ ေပၚေနသည္။ အံ႕ၾသစိတ္ျဖင္႕ ဖုန္းကို နားေထာင္လိုက္ေတာ႕

“ေက်ာ္” ဟု သူမကို ေခၚသည္႔အသံ ထြက္လာသည္။ မွားစရာမရွိပါ။ သည္ေခၚသံသည္ တစ္ေလာကလံုးမွာ သူမနံမည္ ဇီဇ၀ါ ေက်ာ္ကို ေက်ာ္ ဟုေခၚတတ္ေသာ တစ္ေယာက္တည္းေသာ သူ၏ အသံပင္ျဖစ္သည္။ သူမ ျပန္ေရာက္တာ ၂ရက္သာရွိေသးသည္။ သူ ဘယ္လိုမ်ား သိသြားပါလိမ္႔။

“ေျပာပါ.. ”  ေအးစက္စက္ထူးလိုက္ေသာ သူမအသံအဆံုးတြင္ တစ္ဖက္မွ

“ေက်ာ္ အခုဘယ္မွာလဲ.. ကိုယ္လာေတြ႔လို႕ရမလား. ေက်ာ္ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္ေနတယ္ဆိုတာ မေန႕က ေက်ာ္႔သူငယ္ခ်င္း မခ်ိဳနဲ႕ေတြ႔ေတာ႕ သူေျပာျပလို႕ သိရတယ္.. ေက်ာ္အရင္ကိုင္တဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ မေျပာင္းေသးဘူးဆိုတာလဲ သူဘဲ ေျပာျပသြားတာ။ ဒါေၾကာင္႕ ကိုယ္ဆက္လိုက္တာ. ေက်ာ္ ဘယ္ေရာက္ေနတယ္ ဆိုတာသာ ေျပာပါ ကိုယ္အခု ထြက္လာခဲ႕မယ္.. ”

“တို႕ ေကာ္ဖီေသာက္ေနတယ္ ဒါေပမဲ႕ မလာခဲ႕နဲ႕။ ယူ႕ကိုေတြ႔ဖို႕ ဘာအေၾကာင္းမွ မရွိဘူး။ ယူနဲ႕တို႕ၾကားမွာ ေတြ႔စရာအေနအထား၊ ဘာအကန္႕မွ မရွိေတာ႕ဘူး”

သူမ စကားသံအဆံုး တစ္ဖက္မွ အသံေခတၱ တိတ္သြားခဲ႕သည္။ ျပီးမွ “ေက်ာ္ အဲဒီေကာ္ဖီေသာက္ေနတဲ႕ ဆိုင္က ေက်ာ္နဲ႕ကိုယ္ အျမဲေသာက္ေနက် ဆိုင္မဟုတ္လား။ ေက်ာ္ အရင္က အေၾကာင္းေတြကို သတိရလို႔ အဲဒီမွာ ေကာ္ဖီသြားေသာက္တာ မဟုတ္လား။ ကိုယ္ေလာင္းရဲတယ္ ေက်ာ္အခု ထိုင္ေနတဲ႕စားပြဲဟာလည္း ကိုယ္နဲ႔ အျမဲတမ္း ထိုင္ေနက်စားပြဲျဖစ္ရမယ္.. မညာပါနဲ႕ေက်ာ္.. ေက်ာ္႔ရင္ထဲမွာ အခုအခ်ိန္ထိ ကိုယ္ရွိေနေသးတယ္ဆိုတာ သိပါတယ္.. ဒီဆိုင္ကို ေရာက္ေအာင္ သြားကတည္းက ေက်ာ္ကိုယ္႕ကိုသံေယာဇဥ္မကုန္ေသးဘူးဆိုတာ ကိုယ္သိတယ္… ”

“ရွစ္တ္” သူမစိတ္ထဲမွ တီးတိုးေရရြတ္လိုက္ျပီး “ ေနပါဦး… ဒီဆိုင္ကို တို႕လာတာ အရင္က မင္းနဲ႕တို႕ရဲ႕ အေၾကာင္းေတြသတိရလို႕ဆိုတာ ေသခ်ာလွခ်ည္လား။ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားပါဦး။ ဒီဆိုင္က ေကာ္ဖီကို ၾကိဳက္လြန္းလို႕ တို႕အျမဲေသာက္ခဲ႕တာ မင္းနဲ႕ မဆံုခဲ႕ခင္ ဟုိးအခ်ိန္ကတည္းကဆိုတာ မင္းမမွတ္မိေတာ႕ဘူးလား.. သိပ္အတၱမၾကီးနဲ႕။ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို သိပ္အထင္မၾကီးနဲ႕… မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ဟာ မင္းနဲ႕သြားခဲ႕ဖူးတဲ႕ ေနရာေတြကို ျပန္သြားတိုင္း မင္းကိုသတိရလို႕ဆိုတဲ႕ အယူအဆေတြ လမ္းေဘးကို လႊင္႕ပစ္လိုက္ ဟုတ္ျပီလား။ တို႕ဆိုတဲ႕ ဇီဇ၀ါေက်ာ္က ကိုယ္႔ကိုတာ႕တာ လို႕ ႏႈတ္ဆက္သြားတဲ႕လူကို ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ဘယ္ေတာ႕မွ အခြင္႕အေရး ျပန္မေပးတတ္ဘူးဆိုတာ မင္းျမဲျမဲ မွတ္ထားလိုက္.. ေနာက္ထပ္ ဖုန္းထပ္ဆက္ဖို႕ မၾကိဳးစားနဲ႕ .. မင္းအသံ တို႕ ထပ္မၾကားခ်င္ဘူး” ဖုန္းကို ခ်လိုက္ရင္း သူမအသံလည္း အနည္းငယ္က်ယ္သြားတာကို သတိျဖင္႕ ျပန္ထိန္းလိုက္ရကာ ထြက္လာေသာ ေဒါသကိုလည္း ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႕ ၾကိဳးစားလိုက္ရသည္။

အေတာ္ကို အတၱၾကီးသည္႕လူပါဘဲ။ သူမ ဒီဆိုင္ေလးတြင္ ေကာ္ဖီေသာက္လာသည္မွာ တကယ္လဲ သူနဲ႕မေတြ႔ခင္ ဟုိယခင္ခ်ိန္ကတည္းကျဖစ္ျပီး ထိုသူႏွင္႕ ခ်စ္သူဘ၀ေရာက္ျပီးခ်ိန္တြင္လည္း ဒီဆိုင္ေလးမွာ သူမအရင္ထိုင္ေနက် ေနရာေလးမွာဘဲ ေကာ္ဖီေသာက္ျမဲ ျဖစ္ပါသည္။ ဒီဆိုင္မွာ လာထိုင္ရေသာ ခံစားခ်က္၊ ေကာ္ဖီရဲ႕အရသာသည္ ေျပာင္းလဲမသြားခဲ႕ေသာ္လည္း ထိုသူႏွင္႕ပတ္သက္သည္႕ သူမရင္ထဲက ခံစားခ်က္တို႕ကေတာ႕ ေျပာင္းလဲသြားခဲ႔ျပီ ျဖစ္ပါသည္။ သူမ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနခ်ိန္ ၃ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း သူမကို သိပ္ခ်စ္လွပါသည္ ဆိုေသာ ထိုသူသည္ တစ္ျခားေသာ မိန္းခေလးႏွင္႕ တြဲသြားခဲ႕ျပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္မွ သူမွားေၾကာင္း ေျပာလာျပီး သူမကို ျပန္လက္ခံေပးဖို႕ ေတာင္းပန္လာခဲ႕သည္။ ထိုသို႕ စိတ္ဓာတ္ မခိုင္မာေသာ သူမ်ိဳးကို ျပတ္သြားျပီးေသာ သူမစိတ္က ျပန္လက္ခံဖို႕ နည္းနည္းမွ စိတ္ကူးမရွိပါ။ သူမထက္ သာမည္ထင္ျပီး အျခားသူဆီ ထြက္သြားခဲ႕ျပီးလွ်င္ သူမ၏ အတၱစိတ္က ဘယ္လိုနည္းႏွင္႕မွ ျပန္လက္ခံလိုစိတ္ မရွိေတာ႕ပါ။

ခြက္ထဲမွ လက္က်န္ေကာ္ဖီကို တစ္က်ိဳက္တည္း ကုန္ေအာင္ ေမာ႔ေသာက္လိုက္ရင္း ဆိုင္မွ ထြက္ခြာဖို႕ စဥ္းစားလိုက္မိေတာ႕သည္။ မဟုတ္လွ်င္ ထိုသူေရာက္လာႏိုင္သည္ မဟုတ္လား။ နားညီးဖြယ္ေသာ သူ႕အသံတို႕ကို သူမစိတ္က ခံစားလိုျခင္း အလ်ဥ္းမရွိေတာ႕ပါ။ ဘယ္အခ်ိန္လာေသာက္ေသာက္ သူမအၾကိဳက္ဆံုး ဒီဆိုင္ရဲ႕ ေကာ္ဖီအရသာသည္ အခ်ိန္ကာလတိုက္စားမႈကို ခံႏိုင္ရည္ရွိစြာ မေျပာင္းလဲေသာ ဆိမ္႔ဆိမ္႔ေမႊးေမႊးအရသာက တသမတ္တည္း ရွိလို႕ေနေသာ္လည္း တစ္ေယာက္ေသာသူ၏ အခ်စ္ေတြကျဖင္႕ အခ်ိန္ကာလရဲ႕ တိုက္စားမႈကို မခံႏိုင္စြာ ေျပာင္းလဲလို႕ သြားခဲ႔သည္။ လြယ္ကူစြာ ေျပာင္းလဲတတ္ေသာ သူတစ္ေယာက္အတြက္လည္း သူမစိတ္တြင္ ေနရာထပ္ေပးဖို႕ မရွိေတာ႕သလို အခ်ိန္လည္း အနည္းငယ္မွ်ပင္ ေပးလိုစိတ္ မရွိေတာ႕ေၾကာင္းကိုျဖင္႕ ထိုသူတစ္ေယာက္ သိေစခ်င္လွပါသည္။



ပန္းႏုႏွင္းဆီ
11.10.2010
 1:35AM

မဂၤလာေဆာင္ပြဲ ႏြဲရာ၀ယ္



မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ျခယ္ထားေသာ ေၾကြေရာင္မိတ္ကပ္သားက ျဖဴေဖြးေသာ သူမ၏အသားအေရေပၚတြင္ ၾကြရြလို႕ ေနသည္။ အလွျပင္ေပးေနေသာ ေကာင္မေလးကလည္း သူမ၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္ လိုအပ္ခ်က္ဆိုတာ မရွိေအာင္ အေသးစိတ္ ျခယ္မႈန္းေပးေနသည္ မဟုတ္လား။ ပါးျပင္ကို အေရာင္ထည္႕ထားပံု၊ မ်က္ခြံေပၚ ကာလာတင္ထားပံု၊ မ်က္ခုးေမႊးေတြကို ညီညာလွပစြာ ဇင္ေယာ္ေတာင္ ပ်ံေနသလိုျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ထားပံု၊ ႏႈတ္ခမ္းနီကို အပိုအလိုမရွိ ေသသပ္လွပစြာ ျခယ္ေပးထားပံု တို႕ကလည္း ေက်နပ္စရာအတိ။ ဆံပင္ေကာင္းေသာေၾကာင္႕ ဆံထံုးထံုးရာတြင္ပင္ ဆံးတုမလိုဘဲ သူမ၏မူလဆံပင္ေလးကို လွပေသသပ္စြာ ဖြဲ႕ေႏွာင္ျပီး ဆံထံုးလွလွေလးတစ္ခု ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေပးထားသည္။ ဆံထံုးေပၚတြင္ေတာ႕ သူမ၀တ္ဆင္မည္႕ ၀တ္စံုႏွင္႕ လိုက္ဖက္စြာ အျဖဴေရာင္ သစ္ခြပြင္႕ၾကီးၾကီး ၂ပြင္႕က တင္႕တယ္စြာ ေနရာယူထားခဲ႕ျပီ.။ က်က္သေရရွိျခင္း၊ လွပေခ်ာေမြ႔ျခင္း၊ တင္႕တယ္ျခင္းတုိ႕ျဖင္႕ ျပည္႕စံုေနေသာ သူမမ်က္ႏွာကို အဖန္ဖန္ၾကည္႕မိေတာ႕ စိတ္တိုင္းက်စြာျဖင္႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ခပ္ေကာ႕ေကာ႕ေလး ျပံဳးလိုက္မိသည္။

မဂၤလာပြဲအတြက္ နံမည္ၾကီး ပိုးထည္တိုက္တစ္ခုမွ ၾကိဳတင္မွာၾကားထားေသာ အျဖဴေရာင္ လြန္း၂၀၀ ခ်ိတ္လံုခ်ည္ကိုလည္း ေသသပ္က်နစြာ ၀တ္ဆင္ျပီးေနျပီ။ အျဖဴေရာင္ ပိုးသားအကၤ်ီကလည္း နံမည္ၾကီး ဒီဇိုင္နာတစ္ဦးရဲ႕ လက္ရာပီပီ ခႏၶာကိုယ္ေပၚတြင္ ပကတိ ခ်ပ္ရပ္လွပစြာ ေနရာယူထားလို႕ေနခဲ႕ျပီ။ လည္ပင္းေပၚတြင္ ဆင္ျမန္းထားေသာ စိန္လည္ဆြဲကလည္း မီးေရာင္ေအာက္မွာ တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္လက္လို႕ သူမမ်က္ႏွာကိုေတာင္ နဂိုထက္ ပိုျပီး ျဖဴ၀င္းသြားေစႏိုင္ခဲ႕သည္။ ရင္ဘတ္ေပၚမွာေတာ႕ စိန္အလံုးေသးမ်ားျဖင္႕ ခတ္ထားေသာ ပန္းပြင္႕ပံုရင္ထိုးေလးကလည္း ေရာင္စံုလဲ႕ေနေအာင္ ေတာက္ပလို႕ ေနသည္။ လက္ေကာက္၊ လက္စြပ္၊ နားကပ္ အားလံုးသည္လည္း စိန္မ်ားျဖင္႕သာ တန္ဆာဆင္ထားေသာ လက္၀တ္ရတနာမ်ားခ်ည္းသာ။ ဒါေတြကိုလည္း ဒီမဂၤလာပြဲတြင္ ၀တ္ဆင္မည္ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင္႕ ကိုကို႕ကို ပူဆာျပီး နံမည္ၾကီး စိန္ဆိုင္တြင္ ၾကိဳတင္ ၀ယ္ယူထားေသာ ပစၥည္းမ်ားသာ။


ေဘးနားက ခံုေပၚတြင္တင္ထားေသာ ျခံဳပု၀ါကလည္း ဇာပု၀ါအျဖဴဆြတ္ဆြတ္၊ ပန္းပြင္႕မ်ား ယွက္ေဖာက္ထားျပီး စီးကြင္႕ေရာင္စံုေလးမ်ား ေဖာက္ထားကာ ျခံဳလိုက္လွ်င္ အိ၀ဲသြားေစႏိုင္မည္႕ အသားညက္ညက္ ပု၀ါေလးျဖစ္သည္။ ၾကမ္းျပင္ေကာ္ေဇာေပၚတြင္ စီးဖို႕အဆင္သင္႕ခ်ထားေသာ ဖိနပ္မွာ အမ်ားတကာလို ေခတ္ဆန္ဆန္ဖိနပ္မ်ားမဟုတ္ဘဲ စပါယ္ရွယ္ေအာ္ဒါမွာထားခဲ႕ေသာ ကတၱီပါအျဖဴေရာင္ ပံုေတာ္ဖိနပ္တစ္ရံက သူမ၏အလွက်က္သေရကို ထပ္ေဆာင္းေပးမည္႕ အရာတစ္ခုသာ ျဖစ္ေလသည္။ ၀တ္စံုႏွင္႕ လိုက္ဖက္စြာ ေဆးျခယ္ထားေသာ ေငြေရာင္ ေျခသည္း၊ လက္သည္းကလည္း မေန႕ကတည္းက ၾကိဳတင္ဆိုးထားခဲ႕ျပီးသား။ သူမကိုင္မည္႕ အိတ္သည္ပင္လွ်င္ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကိဳတင္ ၀ယ္ယူထားေသာ ေငြမွင္ေရာင္ ဖ်တ္ဖ်က္လက္ေနေသာ တန္ဖိုးၾကီးအိတ္အေကာင္းစား ျဖစ္သည္ေလ။

ေခါင္းဖ်ားေျခဆံုး သူမကိုယ္သူမ အဖန္ဖန္ စစ္ေဆးျပီးျပီ။ ဘယ္ေနရာမွာမွ လိုအပ္သည္မရွိေတာ႕။ လွပျပည္႕စံုေနေပျပီ။ မဂၤလာအခ်ိန္လည္း နီးေနျပီမို႕ ကတၱီပါဖိနပ္ေလးကို စီးျပီး အခန္းျပင္ထြက္ရန္သာ က်န္ေတာ႕သည္။ လူေတြမ်ားလွစြာေသာ ပရိတ္သတ္ဗိုလ္ပံုအလယ္တြင္ ေလွ်ာက္လွမ္းရမည္႕ကိစၥမွာ ရင္တုန္စရာ ေကာင္းလွသည္။ ခုလိုအခ်ိန္တြင္ ကိုကိုကေရာ ဘယ္လိုမ်ား ေနမွာပါလိမ္႕။ သူမ လိုဘဲ ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားေနမလား။ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္သာ ရွိေနမလား။ သိခ်င္စမ္းလွေတာ႕သည္။ ထိုစဥ္ အခန္တံခါးေခါက္သံ တစ္ခ်က္ေပၚလာျပီး

“ ေမေမ.. ခုထိ မျပီးေသးဘူးလား.. ဟိုမွာ လူစံုေနျပီ။ အခါေတာ္ေပးေတာ႕မယ္.. ေမေမ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ေတာ႕တယ္.. သတို႕သမီးျဖစ္တဲ႕ မမကေတာင္ ေစာေစာကတည္းက အဆင္သင္႕ျဖစ္ေနျပီ။ ေမေမက မျပီးႏိုင္ေသးဘူး။ ေဖေဖေတာင္ေျပာေနတယ္.. ဧည္႕သည္ေတြကို သတို႕သမီးမိဘေတြက ေစာေစာဧည္႕ခံရမွာ ေမေမက ခုထိ မ်က္ႏွာ မျပရေသးလို႕တဲ႕ ဆူေနတယ္.. ”

သမီးအငယ္မေလး၏ စကားသံအဆံုး “ေမေမျပီးပါျပီသမီးရဲ႕ ဖိနပ္စီးျပီး ခုဘဲ ထြက္လာေတာ႕မလုိ႔ပါဘဲ.. ၾကည္႕ပါဦး ေမေမ႕ကို ဘာလိုေနေသးလဲလို႕”

သူမက ျပန္ေမးလိုက္ေတာ႕ “အမေလးေမေမရယ္ ကိုယ္႕အေမမို႕ေျပာတာမဟုတ္ဘူး.. ေမေမက လွျပီးသား၊ က်က္သေရရွိျပီးသားပါ။ ခုလိုျပင္လိုက္ေတာ႕ ပိုလွသြားျပီ။ ဘာမွ မလိုေတာ႕ဘူး အားလံုးအိုေကတယ္.. လာေမေမ သြားစို႕.. ဟိုမွာ ေစာင္႕ေနၾကျပီ”

သမီးေလးရဲ႕ စကားအဆံုးတြင္ေတာ႕ ဖိနပ္ကိုေကာက္စီးလိုက္ျပီး  ပု၀ါေလးက လွပၾကြရြစြာ ျခံဳလိုက္ျပီး မွန္ထဲကို တစ္ခ်က္ ျပန္ၾကည္႕လိုက္တာ အခန္းထဲမွ ထြက္လာခဲ႕လိုက္ေတာ႕သည္။

မဂၤလာေဆာင္တစ္ခုမွာ သတို႕သမီးတစ္ေယာက္တည္း လွခ်င္တယ္လို႕ ဘယ္သူက ေျပာသလဲေနာ္.. သတို႕သမီးအေမလည္း လွခ်င္ေသးတာဘဲမဟုတ္လား.. ကမၻာေပၚမွာ အလွမၾကိဳက္တဲ႕ မိန္းမဆိုတာ ရွာမွရွား မဟုတ္လား။ ကၽြန္မလဲ ကၽြန္မရဲ႕ သမီးအၾကီး မဂၤလာေဆာင္မွာ အသက္၅၀ေက်ာ္ အမ်ိဳးသမီးေပမဲ႔ လွခ်င္ေသးတာေပါ႕ရွင္။ မဂၤလာအခါေတာ္ေပးသီခ်င္းသံေလးနဲ႕ သတို႕သမီး သတို႕သားေနာက္ကေန လူမ်ားစြာတို႕ရဲ႕ အၾကည္႕ေတြၾကားကို ျဖတ္ေလွ်ာက္ရဖို႕အတြက္ သတို႕သမီးအေမလည္း ရင္ခုန္ စိတ္လႈပ္ရွားရတာပါဘဲေလ။



ပန္းႏုႏွင္းဆီ


(မအားမလပ္လို႕ စာေရးက်ဲတာ၊ အိမ္လည္ပ်က္ကြက္တာမ်ားကို ခြင္႕လႊတ္ၾကပါလို႕)

ဆႏၵမ်ားနဲ႕ ကိုယ္


မနက္ခင္းေလးမွာ လန္းဆန္းၾကည္လင္စြာႏိုးထလာတဲ႕ ကိုယ္႕မ်က္ႏွာကို ေလေျပႏုႏုေအးေအးေလးက ေပြ႕ဖက္က်ီစယ္ေနၾကတယ္.. ကိုယ္႕အက်င္႕က မနက္အိပ္ရာႏိုးတာနဲ႕ အိမ္ေရွ႕ ၀ရံတာ အျပင္ဘက္ ထြက္ျပီး ေလကို ၀ေအာင္ရႈရိႈက္တယ္.. ဟိုးေ၀းေ၀း က ရႈခင္းေလးေတြကို မ်က္စိတစ္ဆံုး ျမင္ႏိုင္သမွ် လွမ္းၾကည္႕တယ္.. တခါတေလမွာေတာ႕ တိုက္ ေခါင္မိုးေပၚတက္ျပီး အရပ္၈မ်က္ႏွာလံုးကို လိုက္ ၾကည္႕ျဖစ္တယ္.. ဆူညံတဲ႕ ကားသံေတြ၊ စက္သံ ေတြ မၾကားရ၊ နည္းပါးတာေၾကာင္႕ ေလထုကလည္း သန္႕စင္ လတ္ဆတ္လို႕ ေနခဲ႕တယ္.. ကိုယ္မသိ ေသးတဲ႕ ေနရာက ထူးျခားခ်က္ေလးေတြ တစ္ရက္နဲ႕တစ္ရက္ မတူတဲ႕ အေျပာင္းအလဲေလးက ကိုယ္႕စိတ္ ကို တစ္မ်ိဳးေလး လန္းဆန္းေစတယ္…

ကိုယ္ေနတဲ႕ေနရာက ေတာင္တန္းေတြ ပတ္လည္၀ိုင္းေနတဲ႕ ျမိဳ႕ကေလးမုိ႕ ၾကည္႕ေလရာရာ ေတာင္တန္းျပာျပာေတြကိုသာ ျမင္ေနရတယ္.. ေတာင္တန္းေတြေပၚမွာေတာ႕ ဆက္သြယ္ေရးတိုင္ၾကီးေတြ၊ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား သယ္ယူပို႕ေဆာင္ေပးတဲ႕ တာ၀ါတိုင္ၾကီးေတြ အို! ေနရာမလပ္ပါဘဲ.. ဒါေၾကာင္႕လည္း ဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္ ဖုန္းက အခ်ိန္မေရြး လိုင္းေကာင္းေနခဲ႕တယ္.. ဘယ္ေလာက္ပဲ ေခါင္တဲ႕ အရပ္ျဖစ္ေနပါေစ.. ဘယ္ေလာက္ျမင္႕တဲ႕ ေတာင္တန္းေတြေပၚ ေရာက္ေနပါေစ.. လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား မရတဲ႕ ေနရာမရွိသလို ဖုန္းလိုင္းမမိတဲ႕ေနရာဆိုတာလည္း မရွိခဲ႕ဘူး… ေတာင္တန္းျမင္႕ျမင္႕မားမားေတြေပၚက အိမ္ေတြဆိုလည္း ညသန္းေခါင္မွာေတာင္ မီးေရာင္တလက္လက္..တဖ်တ္ဖ်တ္ကိုလက္လို႕.. မီးပ်က္တယ္ ဆိုတာ တစ္လေနလို႕ တစ္ခါေတာင္ မရွိစဖူး.. ရွိခဲ႕ရင္ေတာင္ မိနစ္ပိုင္းအတြင္း ျပန္လင္းတတ္တာ. အင္တာနက္ဆိုတာ ျမန္လြန္းလို႕ ၀က္ဆိုဒ္တစ္ခုဖြင္႕ဖို႕ အခ်ိန္ေစာင္႕ဖို႕ မလိုအပ္သလို၊ သူမ အင္တာနက္သံုးတဲ႕ သက္တမ္းမွာ အင္တာနက္ ေကာ္နက္ရွင္ေႏွးသြားတယ္ ဆိုတာ ရွိကို မရွိခဲ႕ဖူးတာပါ။


ကိုယ္ေနတဲ႕ ျမိဳ႕မွာ လမ္းေဘး၀ဲယာတိုင္း သစ္ပင္ ေတြကို စနစ္တက် စိုက္ပ်ိဳးထား တတ္ၾက ယ္.. ျမက္ခင္းေလးေတြမ်ား စိမ္းစိုေနတာပါဘဲ။ လမ္းတစ္လမ္းကို အပင္လွလွေလးေတြ မရွိတဲ႕ လမ္းဆိုတာ မရွိသေလာက္၊ တစ္ခ်ိဳ႕လမ္းမ်ားဆို အပင္ေတြ ႏွစ္ထပ္ေလာက္ကို စိုက္ပ်ိဳးထား တတ္တယ္.. အပင္ေတြရဲ႕ ေအာက္မွာ အမိႈက္ပံုး ေလးေတြ စနစ္တက် ရွိေနတတ္သလို အခ်ိန္မွန္လာ သိမ္းတတ္တဲ႕ အမိႈက္ကားက ညေနတိုင္း သာယာ နာေပ်ာ္ဖြယ္ တီးလံုးသံေလး ေပးတတ္တယ္.. လမ္းေဘး ပလက္ေဖာင္းေတြဆိုတာမ်ား တူရာတူရာ ေက်ာက္ျပားေတြ စနစ္တက် ခင္းက်င္းထားလိုက္တာ။ အကြက္က်က် လွလို႕။ ညဆိုရင္ေတာ႕ လမ္းေဘးက မီးတိုင္ လွလွေတြမွာ ထိန္ထိန္ကို လင္းေနေတာ႕တာ။

ကားနဲ႕ ကိုယ္ခရီးသြားေတာ႕ ထင္းရူးပင္ေတြ စီရီေနတဲ႕ ေတာင္တန္းၾကီးေပၚကေန ျဖတ္ေဖာက္ထားတဲ႕ လမ္းေပၚကေန သြားခဲ႕ရတယ္.. လမ္းကေတာ႕ နက္ေမွာင္ေျပာင္လက္ေနတဲ႕ ကတၱရာလမ္းပါဘဲ.. ေတာင္တန္းၾကီးေတြေပၚ ျဖတ္ျပီးေဖာက္ထားတာမို႕ ေကြ႕ေကြ႕ေကာက္ေကာက္ ရွိလွသလို နက္ရိႈင္းလွတဲ႕ ေျခာက္ကမ္းပါးေတြရဲ႕ေဘး၊ ျမင္႕မားလွတဲ႕ေတာင္ေစာင္းေတြရဲ႕ေဘးကို အသည္းတယားယားနဲ႕ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ႕ရတယ္.. ကတၱရာလမ္းဆိုတာ အေပါက္အျပဲရယ္လို႕ တစ္ခုတစ္ေလေတာင္ မေတြ႔ခဲ႕ရဘူး.. ညီညာ ေနလိုက္တာ… လမ္းေဘး၂ဖက္လံုးမွာ တူးေျမာင္းကေလးတူးထားေတာ႕ မိုးရြာခ်ိန္ဆိုရင္လဲ ကတၱရာလမ္းေပၚ ေရ၀ပ္မေနဘဲ အလြယ္တကူစီးဆင္းသြားခဲ႕တယ္.. လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ေဘးႏွစ္ဖက္ ကတၱရာသား အဆံုးေတြကို ကြန္ကရစ္ေတြနဲ႕ အနားသတ္ထားျပန္ေတာ႕ ေရတိုက္စားျပီး ကတၱရာေဘးသားေတြ ပဲ႕ပါမသြားေအာင္ စနစ္တက် ေဖာက္လုပ္ထားတာကို သေဘာေပါက္မိတယ္..


ရႈခင္းေတြဆိုတာလည္း လွလိုက္တာ.. ရပ္သပ္ရႈေမာပါပဲ… ေတာင္ခိုးေတြ တေ၀ေ၀၊ ျမဴေျခ ဆိုင္းဆိုင္းနဲ႕ေပါ႕…. ေတာင္ေျခနဲ႕ ေတာင္တန္းတစ္ေလွ်ာက္မွာေတာ႔ စိမ္းစိုေ၀ျဖာေနတဲ႕ စိုက္ခင္းေတြ၊ ေတာေတာင္ေတြလည္း စိမ္းစိုလို႕ပါဘဲ… ေတာင္တန္းေတြဆိုတာ အထပ္ထပ္ ၊ တစ္ခုေပၚတစ္ခုဆင္႕ေနတယ္ မွတ္ရတယ္.. တိမ္ေတြက ေတာင္ခါးပန္းမွာ ေ၀႕ကာ၀ဲကာ.. လွလိုက္တာ.. ၾကည္႕ေလရာရာ စိမ္းလန္းေနေတာ႕ ခရီးသြားရင္း ကားေပၚမွာ အိပ္ငိုက္တတ္တဲ႕ အက်င္႕ေလးေတာင္ ေပ်ာက္သြားခဲ႕ရတယ္… ေတာထဲေတာင္ထဲက သစ္ပင္ၾကီး ျမင္႕ျမင္႕မားမား ထြားထြားၾကိဳင္းၾကိဳင္းေတြကို ၾကည္႕ျပီး အံ႕ၾသမိတယ္.. ဒီသစ္ပင္ေတြကို ဘယ္သူကမွ မခုတ္ၾကဘူး.. သစ္ပင္ခုတ္ရင္လဲ ရမယ္႕အျပစ္ဒဏ္က သိပ္ျပင္းထန္တယ္ ဒီေတာ႕ ေတာ္ရံုနဲ႕ ဘယ္သူကမွ သစ္ပင္မခုတ္ၾကေတာ႕ဘူး…

ေတာေတာင္တစ္ခြင္လံုး စိမ္းစိုေနတဲ႕ သစ္ပင္ၾကီး ေတြနဲ႕ ေအးျမလို႕၊ လတ္ဆတ္သန္႕ရွင္း တဲ႕ ေလ ေတြက သစ္ရြက္စိမ္းရနံ႕၊ ေတာေတာင္ အေငြ႔ အသက္ေတြနဲ႕ ေမႊးပ်ံ႕သင္းထံုလို႕ပါပဲ… စိတ္ကို လန္းဆန္းေစသလို လူကိုလည္း တက္ၾကြ ရႊင္လန္း ေစႏိုင္တဲ႕ သဘာ၀ အလွေတြကို ခံစားမိရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေနမိတယ္.. ကားစီးရင္ အိပ္ငိုက္တတ္တဲ႕ အက်င္႕က ဘယ္ေရာက္သြား ခဲ႕မွန္းမသိဘူး… ဒီေလာက္လွပတဲ႕ ရႈခင္းေတြကို အိပ္စက္ျခင္းနဲ႕ ဥပကၡာျပဳရမွာ ႏွေျမာမိတယ္… ဒါေၾကာင္႕ ဒီခရီးတစ္ေလွ်ာက္လံုးေတာ႕ ကိုယ္မ်က္စိေလး တစ္ခ်က္ေတာင္ မေမွးခဲ႕မိဘဲ.. လန္းဆန္းတက္ၾကြျပီး ကားျပတင္းကို တစ္ခ်ိန္လံုးဖြင္႕ျပီး ေခါင္းေလး လည္ေနေအာင္ကို ဟိုလွည္႕ဒီလွည္႕နဲ႕ ပါလာတဲ႕ ဖုန္းကေလးကိုထုတ္လို႕ ဓာတ္ပံုေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္ ရိုက္ေနမိခဲ႕တယ္…

ကိုယ္ရိုက္လာတဲ႕ ဓာတ္ပံုေလးေတြကို ဂ်ီေတာ႕ကေန ႏိုင္ငံရပ္ျခားက သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႕ကို ျပမိေတာ႕ ဟယ္လွလိုက္တာ.. ေအးခ်မ္းလိုက္တာ.. ဒါ နင္တို႕ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဘယ္ေနရာလဲ.. ရခိုင္ရိုးမလား၊ ရွမ္းေတာင္တန္းေတြလား၊ ကခ်င္ေတာင္တန္းေတြလား၊ လမ္းေတြကလဲ ေကာင္းလိုက္တာ ညီညာျပန္႕ျပဴးေနတာဘဲေနာ္ ဆိုျပီး သူတို႕ေတြက ျပန္ေမးၾကတယ္.. ကိုယ္ စိတ္ထဲထိထိခိုက္ခိုက္ ခံစားလိုက္ရတယ္.. ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ႕ ဒီေတာေတာင္ေတြနဲ႕ စိမ္းစိုေနတဲ႕ .. သစ္ပင္ျမင္႕ျမင္႕မားမားေတြ ၀ံ႕၀ံ႕ၾကြားၾကြားရွိေနတဲ႕ ေတာအုပ္ၾကီးေတြ ၊ ေတာင္တန္းၾကီးေတြဟာ ကိုယ္တို႕ ျမန္မာျပည္က ေတာင္တန္းေတြပါ၊ သစ္ပင္ေတြ မခုတ္ဘဲ စနစ္တက်ရွိလို႕ ၊ ခုတ္ျပီးရင္လည္း ျပန္လည္စိုက္ပ်ိဳးျခင္းေတြ လုပ္ၾကလို႕ စိမ္းလန္း စိုေျပေနတာပါလို႕ ဂုဏ္ယူ၀ံ႕ၾကြားစြာ ကိုယ္ေျပာခ်င္လိုက္တာ… ညီညာျပန္႔ျပဴးစြာ အေပါက္အျပဲ ကင္းစင္နက္ေမွာင္ေနတဲ႕ ကတၱရာ လမ္းေတြကိုလည္း ကိုယ္တို႕ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ လမ္းမၾကီးေတြ ျဖစ္ေစခ်င္မိတယ္..

ကိုယ္တို႕ျမန္မာျပည္ရဲ႕ မိုဘိုင္းဖုန္း စနစ္ဟာ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေဒသ၊ ဘယ္ေတာင္တန္းေတြေပၚ ေရာက္ေရာက္ ဆက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပကို ဘယ္ေတာ႕မွ မေရာက္တတ္တဲ႕ စနစ္ေတြပါလို႕ ေျပာခ်င္လိုက္တာ… ေန႕ေရာ ညပါ လင္းလက္ေနတဲ႕ ျမိဳ႕ေပၚနဲ႕ ေတာင္တန္းေတြ၊ ေတာနက္ေတြက အိမ္ေတြလို ကိုယ္တို႕ သားခ်င္းေတြရဲ႕ အိမ္ေတြကိုလည္း ၂၄နာရီလံုး မီးလာေနတာေတြ ျဖစ္ခ်င္မိတယ္... အျမန္ႏႈန္းေကာင္းလွတဲ႕ အင္တာနက္ ကြန္ယက္ေတြဟာလည္း ကိုယ္ခ်စ္တဲ႕ ျမန္မာျပည္ကလူေတြ သံုးေနတဲ႕ အင္တာနက္ အျမန္ႏႈန္း ျဖစ္ေစခ်င္မိတယ္.. တစ္ျမိဳ႕လံုး စိမ္းစိုေနတဲ႕ သစ္ပင္ေတြ ေ၀ဆာျပီး ေအးခ်မ္းေနတဲ႕ ျမိဳ႕ကေလးလို … ညဆိုရင္ လမ္းတိုင္းမွာ မီးေရာင္ေတြ လင္းျဖာ ရႊန္းေ၀ေနတာမ်ိဳး ကိုယ္တို႕ရဲ႕ ျမန္မာျပည္က ျမိဳ႕တိုင္းကို ျဖစ္ေစခ်င္မိတယ္… ကိုယ္ဒါေတြကို ဂုဏ္ယူ၀ံ႕ၾကြားစြာ ေျပာခြင္႕ရဖို႕ အခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ ေစာင္႕ရမလဲ။ ဘယ္အခ်ိန္မွာမ်ား ေျပာခြင္႕ရမလဲ။ ကိုယ္ေမွ်ာ္လင္႕ခ်င္လိုက္တာ။ အျမန္ဆံုး ေျပာခြင္႕ရခ်င္လိုက္တာ။ ဒီလိုျဖစ္ေစခ်င္မိတဲ႕ ဆႏၵေတြကို သိပ္မ်ားလြန္းတယ္လို႕ ဆိုၾကေလမလား.. ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေန႕ေန႕ေတာ႕ ေျပာခြင္႕ရခ်င္မိပါတယ္ေလ။


ပိုင္ရွင္ရွိတဲ႕ ပန္းကေလး

သူမ ဒီျမိဳ႕ကေလးကို ေရာက္ေနတာ တစ္ပတ္တိတိ ရွိခဲ႕ျပီ။ ျမိဳ႕ကေလးက တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းေသာ ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ ကေလး၊ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕လံုးကေန ဘယ္ေနရာကိုၾကည္႕ၾကည္႕ ေတာင္စဥ္ေတာင္တန္း ေတြကိုသာ ျမင္ရသည္။ ေတာင္တန္းေတြ ၀ိုင္းပတ္ ကာရံထားေသာ ခ်စ္စရာျမိဳ႕ကေလး ျဖစ္သည္။ ျပာမိႈင္းေနေသာ ေတာင္တန္းေတြကို ၾကည္႕ရသည္မွာ လြမ္းစရာေကာင္းလြန္းလွသည္။ ေခါင္းစဥ္တပ္မရေသာ လြမ္းဆြတ္ျခင္း တစ္မ်ိဳးက ဒီျမိဳ႕ကေလးကို ေရာက္စကတည္းက သူမ ခံစားေနမိသည္။ ေတာင္တက္ ေတာင္ဆင္းေတြ ေပါလွေသာ လမ္းေတြတစ္ ေလွ်ာက္ မနက္ခင္းတိုင္း သူမ လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္ေလ႔ရွိသည္မွာ စေရာက္ျပီး ေနာက္ေန႕ မနက္ကတည္းက ျဖစ္သည္။
ဒီျမိဳ႕ကေလးက ေအးခ်မ္းေသာ ရာသီဥတု ရွိသည္႕ျမိဳ႕ ျဖစ္၍လားမသိ ပန္းလည္း အင္မတန္မွ ေပါသည္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး သူမ သိေသာပန္းကေလးမ်ား၊ သူမ မသိေသာ ပန္းမ်ားစသည္တို႕ကို အေရာင္ အေသြးစံု၊ ေမႊးရနံ႔စုံလင္စြာ ေတြ႔ရတတ္သည္။

မနက္ခင္း ေအးစိမ္႕စိမ္႕ လင္းျဖာေနေသာ ေနျခည္ႏုႏုေလးေအာက္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ပန္းေရာင္စံုတိုရဲ႕ ရနံ႕ကို ခံစားရသည္မွာ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္လို လွပစြာစြဲမက္ဖို႔ ေကာင္းသည္။သူမက ေတာေတာင္ေတြကို ခ်စ္သလို ပန္းေတြကိုလည္းခ်စ္သည္။ ၿပီးေတာ႕ ရနံ႕ေတြကို စြဲစြဲမက္မက္ ခ်စ္ခင္စြဲလန္းသည္။ သူမတြင္ ရနံ႔ႏွင္႕ပတ္သက္၍ အာရံုခံစားမႈ အားေကာင္းသည္ ဆိုရမည္။ အျခားသူမ်ား မရႏိုင္ေသာ ခပ္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႕ သင္းရနံ႕မ်ိဳးကိုပင္ သူမႏွာေခါင္းက ခံစားလို႕ရသည္။ ေမႊးရနံ႔တစ္ခုကိုရလွ်င္ မည္သည္႕ပန္းရနံ႔၊ ဆိုတာကို ခြဲျခားႏိုင္သလို ေရေမႊးဆိုလွ်င္လည္း အနံ႔ရသည္ႏွင္႕ မည္သည္႕ေရေမႊးအမ်ိဳးအစားဟု သူမ အလြယ္တကူ ခြဲျခားႏိုင္စြမ္းသည္။

ဒီေန႕မနက္လည္း လမ္းကေလးေလွ်ာက္ရင္း ေမႊးပ်ံ႕ေနေသာ ပန္းရနံ႔တို႕ကို ရႈရိႈက္ကာ စိတ္လက္ေအးခ်မ္း ၾကည္ႏူးမႈကို ခံစားေနမိသည္။ သိပ္ကိုခ်မ္းေျမ႕ဖို႕ေကာင္းတဲ႕ မနက္ခင္းေလးပါဘဲ။ ရန္ကုန္လို ျမိဳ႕ၾကီးမွာ မရႏိုင္တဲ႕ စိတ္ေအးခ်မ္းမႈ၊ သာယာၾကည္ႏူးမႈေတြက ဒီျမိဳ႕ကေလးကို တစ္သက္မေမ႕ႏိုင္ေအာင္ သူမကို ဆြဲေဆာင္လို႕ ေနသည္။ အလုပ္ေတြပစ္ထားခဲ႕ျပီး စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ဒီျမိဳ႕ကေလးဆီ ခရီးထြက္လာမိတာ သူမ သိပ္မွန္သည္ဟုသာ ထင္ေနမိသည္။ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ မြန္းၾကပ္လြန္းေသာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕ လူေနမႈစနစ္ထဲ စီးေျမာေနရတာ စိတ္ေရာ လူပါ ပင္ပန္းလြန္းလွသည္။

ဒီေနရာမွာေတာ႕ ဆိတ္ျငိမ္ေအးခ်မ္းျခင္း၊ လွပသာယာျခင္း စသည္တို႕က သူမအာရံုကို လတ္ဆတ္ၾကည္လင္ ေနေစေတာ႕သည္။ ျပန္ဖို႕ေတာင္ သူမ မစဥ္းစားခ်င္ေသးပါ။ သူမဒီျမိဳ႕ကေလးကို ခ်စ္သည္။ အေတြးေတြ ျဖင္႕ ေလွ်ာက္လာရင္း ဒီေန႕ေတာ႕ သူမ တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးေသးေသာ ျမိဳ႕ပတ္လမ္းဘက္ ေလွ်ာက္မည္ဟု စိတ္ကူးလိုက္မိကာ ေလွ်ာက္လက္စ လမ္းကေလးဆီမွေသြဖည္ကာ ျမိဳ႕ပတ္လမ္းကေလးဆီ ဦးတည္မိေတာ႕ သည္။

စိမ္းလ႔ဲၾကည္လင္ေနေသာ ေရကန္ေဘးတစ္ေလွ်ာက္ကို ေက်ာ္ျဖတ္အျပီးတြင္ စိုက္ပ်ိဳးေရးျခံကေလးမ်ားကို ေတြ႔ရသည္။ ျခံကေလးမ်ားမွာ သီးပင္စားပင္မ်ားႏွင္႕ အမ်ိဳးစံုလင္လွေသာ ပန္းေရာင္စံုတို႕ကို စိုက္ပ်ိဳးထားၾကသည္။ က်ယ္၀န္းေသာ ျခံၾကီးတြင္ စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ ပန္းေရာင္စံုတို႕မွာ ေဆးေရာင္စံုလင္လွေသာ ေကာ္ေဇာတစ္ခ်ပ္ ျဖန္႕ခင္းထားသည္႕ႏွယ္ တစ္ကန္႕စီ တစ္ကြက္စီ သူ႕အေရာင္ႏွင္႕ သူ လွပလြန္း လွသည္။

ထို ပန္းျခံမ်ား ၄ျခံ ၅ျခံေလာက္ကို ေက်ာ္လြန္လာျပီးေသာ္ စိုက္ခင္းတစ္ခုရဲ႕ ျခံ႔ေရွ႕အေရာက္မွာ ပန္းအေရာင္ဆန္းဆန္းေလးကို ျမင္လိုက္မိ၍ သူမအလြန္ စိတ္၀င္စားသြားမိသည္။ ပန္းပင္ေလးက လီလီပန္းပင္ႏွင္႕ ဆင္ဆင္တူသည္။ ပန္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သူမ သိေသာ္လည္း ဒီပန္းကိုေတာ႕ သူမ မသိပါ.. အပြင္႕လည္း လီလီပန္းႏွင္႔ တူသည္။ အေရာင္ကခ်စ္ဖို႕ေကာင္းေသာ ရွားပါးသည္႕ အစိမ္းေဖ်ာ႕ေရာင္ကေလး.. ပန္းပင္မ်ားက ျခံေရွ႕  တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ အစုလိုက္ ေပါက္ေနၾကသည္။

ဒီျခံကလူေတြ စိုက္ထားသည္လား သို႕မဟုတ္ အေလ႕က်ေပါက္သည္လား သူမ မေသခ်ာ။ စိုက္မည္ဆိုလွ်င္ ျခံထဲတြင္သာ စိုက္လိမ္႕မည္။ လူသူမရွိေသာ ျခံအျပင္တြင္ေတာ႔ စိုက္လိမ္႕မည္မထင္.. ပန္းကေလးေတြကလည္း စနစ္တက် ညီညီညာညာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ျပန္႕က်ဲစြာ သူ႕အစုလိုက္ ေပါက္ေနျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ဒီလုိဆိုရင္ သဘာ၀အတိုင္း ေပါက္ေနေသာ အေလ႕က် ပန္းပင္ကေလးမ်ား ျဖစ္ႏိုင္သည္။

ျခံထဲသို႕လွမ္းၾကည္႕လိုက္ေသာ္လည္း စိုက္ခင္း အက်ယ္ၾကီးႏွင္႕ ေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းတြင္ တိုက္ပု ေလးတစ္လံုးကို ေတြ႕ရသည္။ ျခံအနီးနားတြင္လည္း အိမ္ေျခမ်ား ရွိမေနပါ။ ပန္းပြင္႕ေလးရဲ႕ အနားနား တိုးကပ္ၾကည္႕မိေတာ႕မွ ထပ္ျပီးထူးဆန္းတာကို သူမ ေတြ႔ရေတာ႕သည္။ အနံ႕.ဒီပန္းရဲ႕ အနံ႔ ..သိပ္ကို ထူးဆန္းသည္။ သူမ သိေသာ ဘယ္ပန္းတို႕ရဲ႕ ရနံ႕ႏွင္႕မွ မတူ။ သူ႕ေမႊးရနံ႔က စူးစူးရွရွႏွင္႔။ သို႕ေသာ္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ေကာင္းေသာ ရနံ႔မ်ိဳး။ ျပင္းေတာ႕ အလြန္ ျပင္းထန္သည္႕ေမႊးရနံ႔။

အိုး..ဒီပန္းရနံ႔မ်ိဳးဟာ ေရေမႊးေဖာ္စပ္တဲ႕ေနရာမွာသာ သံုးမယ္ဆိုရင္ သိပ္ေကာင္းလိမ္႕မည္ ပန္းရနံ႕ကို မ်က္လံုးေလး မိွတ္၍ သူမႏွလံုးအိမ္ထဲထိေရာက္ေအာင္ ရႈရိႈက္မိရင္းမွ စဥ္းစားလိုက္မိသည္႔အေတြးကို သူမ ဘာသာ ျပန္ရယ္ခ်င္မိေသးသည္။ သူမေရေမႊးၾကိဳက္တာႏွင္႕ဘဲ သိပ္ေမႊးေသာ ယခုပန္းနံ႕ကို ေရေမႊး ေဖာ္ဖို႕ စိတ္ကူးေနျပန္သည္။

သူမ ပန္းပြင္႕ေလးဆီမွာ ဘယ္ေလာက္ထိ အာရံုစူးစိုက္ေနမိသည္မသိ အနားနားကပ္ျပီး ေပၚလာေသာ ဆိုင္ကယ္ ဟြန္းသံေၾကာင္႕ ဆတ္ခနဲ ျဖစ္ကာ လန္႕သြားမိရသည္။ နီညိဳေရာင္ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးက သူမအနီးနားမွာ ရပ္လိုက္တာေတြ႔လိုက္ရျပီး ဆိုင္ကယ္ေပၚမွာ သူမနဲ႕ရြယ္တူ မိန္းခေလး တစ္ေယာက္ ။ မ်က္ႏွာထားက ခပ္တင္းတင္း။

“ေဟ႕ ဘာလုပ္ေနတာလဲ. ပန္းခူးေနတာလား”

ဟု သူမကို လွမ္းေမးသည္..........

"မင္းက ဘယ္သူလဲ .. ဘာလို႕ေမးတာလဲ"

သူမျပန္အေမးတြင္....

“တို႕က ဒီျခံပိုင္ရွင္ရဲ႕ သမီးဘဲ၊ ဆိုင္ကယ္ကို ေျဖးေျဖးေမာင္းလာတာ ၾကာျပီ။ ဒီလမ္းထိပ္ေရာက္ကတည္းက မင္းကို ဒီေရွ႕မွာ ထိုင္ေနတာေတြ႕လို႕ ေမးေနတာ.. ပန္းေတြကို ခူးမလို႕ လုပ္ေနတာမဟုတ္လား.. ဒီလို စည္းမရွိ ကမ္းမရွိ မခူးပါနဲ႕.. သူ႕ဟာသူ လွေနတာကို ဖ်က္ဆီးခ်င္တဲ႕ စိတ္ဓာတ္က ခ်ီးက်ဴးစရာေတာ႕ မဟုတ္ဘူးေနာ္..

"ဟ ဘလိုင္းၾကီးပါလား.. တို႕ကဒီပန္းေတြကို ခူးေနတာ မင္းေတြ႕လို႕လား.. အေရာင္ကေလးက လွျပီး၊ အနံ႕ကေလးကလည္းေမႊးလြန္းလို႕ စိတ္၀င္စားျပီး အနီးကပ္ၾကည္႕ေနတာဘဲ ရွိတယ္.. မင္းပန္းကို တစ္ပြင္႕မွ တို႕မခူးရေသးပါဘူး"

ထို ေကာင္မေလးကို ျပန္ေျပာလိုက္ရင္းက ပန္းကေလးေၾကာင္႔ ရလိုက္ေသာ ၾကည္ႏူး ရႊင္လန္းေနေသာ စိတ္မ်ား တမဟုတ္ခ်င္း ေပ်ာက္ဆံုးသြားကာ ေဒါသစိတ္ကေလး ခို၀င္လာသည္။ ဒီေတာ႕မွ ထိုေကာင္မေလး က သူမလက္ထဲကို ေသခ်ာၾကည္႕ျပီး ပန္းတစ္ပြင္႕တစ္ေလမွရွိမေနေသာ သူမလက္ဗလာ ကို ေတြ႕သြား ေတာ႕မွာ မ်က္ႏွာတြင္ အားနာရိပ္တို႕ ျဖတ္ေျပးသြားသည္။

“အိုး ေဆာရီးပါ.. စိတ္မရွိပါနဲ႕.. တို႕က ရုတ္တရက္ဆိုေတာ႕ မင္းဒီမွာထိုင္ျပီး ပန္းေတြခူးေနတယ္လို႕ ထင္လိုက္မိလို႕ပါ.. ျပီးေတာ႕ဒီပန္းေတြက ဒီျမိဳ႕မွာ ရွားတယ္လို႕ ေျပာလို႕ရတယ္..ဒီေတာ႕ လူေတြက အလစ္မွာ လာလာခူးတတ္ၾကလို႕ေလ…”

သူမစကားက ထူးဆန္းေပစြ.. ရွားပါးသည္ေျပာျပီး ပန္းေတြကို ျခံအျပင္ဘက္တြင္ လာစိုက္ထားသည္မွာ အနည္းငယ္အံ႕ၾသစရာ ေကာင္းေနသည္။

“ဘာလဲ ရွားတဲ႕ပန္းေတြကို ျခံအျပင္မွာ လာစိုက္ထားလို႕ မင္းအံ႕ၾသသြားတယ္ ထင္တယ္.. တကယ္က ဒီလိုပါ..ဒီပန္းက ညနက္လာေလ အနံ႔ျပင္းလာေလဘဲ.. ခုေတာင္ မင္းေတြ႔တဲ႕ အတိုင္း သူ႕အနံ႕ကသိပ္ကို စူးရွတာ.. ညဘက္ဆို သူ႕အနံ႔က မၾကိဳက္တဲ႕သူဆို မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ကို ျပင္းတာ..ဒီျခံထဲမွာေနတဲ႕ တို႕ ဦးေလးတစ္ေယာက္က ပန္းနံ႕စူးစူးေတြဆို မခံႏိုင္ဘူး၊ သူ႕မွာ ပန္းနာရင္ၾကပ္ ရွိတယ္ေလ.. ဒါေၾကာင္႕ ဒီပန္းကို ဒီျခံအျပင္ဘက္မွာ လာစိုက္ထားတာ..ဒါနဲ႕ စကားမစပ္ မင္းၾကည္႕ရတာ ဒီျမိဳ႕ကနဲ႕ မတူဘူး ဧည္႕သည္ထင္တယ္.. ”

“အင္း ဟုတ္တယ္ တို႕က ဒီျမိဳ႕ကိုအလည္လာတာ.. ဒီဘက္လမ္းကို တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးေသးလို႕ လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း ဒီပန္းကေလးေတြေတြ႔ေတာ႕ မေနႏိုင္ဘဲ ေသခ်ာလာၾကည္႕ေနမိတာ.. တို႕က ေမႊးတဲ႕အနံ႕ဆို အကုန္ၾကိဳက္တယ္.. ပန္းဆိုရင္လဲ သိပ္သေဘာက်တယ္.. အထူးသျဖင္႔ ကိုယ္မသိေသးတဲ႕ ပန္းေတြကို သိပ္စိတ္၀င္စားတယ္”

သူမ ျပန္ေျဖစကားအဆံုးတြင္ ထုိေကာင္မေလးက ျပံဳးလိုက္ရင္း

"တို႕နဲ႕ တူတာေပါ႕.. တို႕ကလဲ ပန္းေတြကိုသိပ္ခ်စ္တာ ဒီပန္းေလးေတြကိုလဲ အရမ္းႏွေျမာတာ.. ဒါေၾကာင္႕ ခုနက မင္း ပန္းခူးေနတယ္ထင္လို႕ ရုတ္တရက္ဆို ထူပူသြားျပီး ေျပာမိတာ..ျပီးေတာ႕ တို႕က ပန္းဆိုရင္အပင္မွာ လွေနတာမ်ိဳးကို ပိုျပီးသေဘာက်တယ္ေလ.."

သူမ ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ႕ပါ.. ႏႈတ္ခမ္းေလး တြန္႕ကာျပံဳးလိုက္ရင္း ေခါင္းေလးသာ ညိတ္ျပလိုက္သည္။ သူမပန္း သူမသေဘာေပါ႕.. ႏွေျမာသည္ျဖစ္ေစ..ရက္ေရာသည္ျဖစ္ေစ သူမႏွင္႕မဆိုင္ပါ၊ လူတိုင္းမွာ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ေသာပစၥည္းအတြက္ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားခြင္႕ရွိပါသည္။ အျငင္းပြားစရာ မရွိပါ။ သို႕ေသာ္ သူမကို ပန္းခူးတာမေတြ႔ေသးဘဲႏွင္႕ အရမ္းကာေရာ စြပ္စြဲေျပာဆိုထားျခင္းအတြက္ေတာ႕ ခုခ်ိန္ထိ ေက်လည္မႈ မရွိေသးပါ၊ လူဆိုသည္မွာ ကိုယ္ေသခ်ာ မသိေသးေသာကိစၥကို အလြယ္တကူ မစြပ္စြဲသင္႕၊ စကားမကၽြံသင္႕ဘူး မဟုတ္လား။

"ေအာ္ မင္းက ဒီပန္းေလးေတြကို ေသခ်ာ ၾကည္႕ေနတာ ေတာ္ေတာ္ သေဘာက် လို႕လား၊ မင္းလိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ ခူးသြားပါေလ။ တို႕ မင္းကို လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ပါ႕မယ္၊ မင္းၾကည္႕ရတာ ပန္းေတြကို ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တတ္မဲ႕ပံု ရတယ္၊ မင္းမ်က္ႏွာေပၚမွာ ပန္းေတြကို အျမတ္တႏိုး ရွိတတ္တဲ႔ အရိပ္အေယာင္ ေပၚေနတယ္။ "

ထိုေကာင္မေလးကခုေတာ႕လည္း ရက္ရက္ေရာေရာပါဘဲ .. သူမကို ခူးသြားဖို႕ ေျပာေနျပန္ေလျပီ..သို႕ေသာ္ သူမအေနႏွင္႕ေတာ႕ ထိုပန္းကေလးမ်ားကို ခူးယူဖို႕ စိတ္ကူးမရွိေတာ႕ပါ..

အေစာတုန္းကေတာ႕ ပိုင္ရွင္မရွိေသာ အေလ႕က် ပန္းပင္ကေလးမ်ားလားဟု သူမထင္ခဲ႕မိသည္။ ထိုစဥ္ကလိုဆိုလွ်င္ေတာ႕ ခူးမိေကာင္း ခူးမိပါလိမ္႕မည္၊ ခုလို ပိုင္ရွင္က တယုတယ တန္ဖိုးထားကာ၊ စိုက္ပ်ိဳးထားပါသည္ဆိုေသာ ပန္းကေလးမ်ားကိုေတာ႕ျဖင္႕ ခူးဖို႕စိတ္ကူးမရွိပါ။ ဘယ္ေသာခါမွလည္း ခူးယူမည္မဟုတ္ပါ။ သူမထံတြင္ စြဲစဲြျမဲျမဲယံုၾကည္လက္ခံထားေသာ အသိတရားတစ္ခုက ပိုင္ရွင္ရွိသည္႕ ပစၥည္းမွန္လွ်င္ ပန္းကေလးတစ္ပြင္႕ပင္လွ်င္ ဘယ္ေသာခါမွ မယူပါ ဟူ၍ပင္။

သူမထိုပန္းကေလးရဲ႕ ရနံ႕ကို သိပ္ကို ႏွစ္သက္သေဘာက်ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ခူးယူဖို႕အတြက္ အၾကီးမားဆံုး အဟန္႕အတားက ပိုင္ရွင္ရွိသည္ ဆိုတာဘဲ ျဖစ္ပါသည္။ ပိုင္ရွင္ရွိေသာ ပစၥည္းမွန္သမွ် သူမအေနႏွင္႕ ဘယ္ေလာက္ပင္ သေဘာက် ႏွစ္သက္သည္ျဖစ္ေစ၊ ေ၀းေ၀းက ေရွာင္မည္႕သူ ျဖစ္ပါသည္။ ခုလည္း သူမစိတ္၀င္စားေသာ ဒီပန္းကေလးရဲ႕ ရနံ႔ေလးကို ေနာက္ဆံုးအေနႏွင္႕ ႏွလံုးထဲစြဲျငိေနေအာင္ ရႈရိႈက္လိုက္မိရင္း.....

“တို႕သြားေတာ႕မယ္။ မင္းပန္းကိုလဲမခူးေတာ႕ပါဘူး.. ခုလို ခူးခြင္႕ေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္. ဒါေပမဲ႕ တို႕မခူးပါဘူး။ သြားေတာ႕မယ္"

ဟု ေကာင္မေလးကို လွမ္းေျပာလိုက္ရင္း ထိုပန္းကေလးေတြေရွ႕မွ ခ်ာကနဲ လွည္႕ထြက္ခဲ႔ေတာ႕သည္။

ရွဴရွိက္ခဲ႕မိေသာ ရနံ႔ေလးအတြက္ေတာ႕ျဖင္႕ အျပစ္မရွိေလာက္ဘူး ထင္ပါသည္။ ရနံ႔ေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္လြန္းသည္ကိုး။ ေကာင္မေလးကေတာ႕ နားမလည္ႏိုင္ျခင္းမ်ားစြာျဖင္႕ သူမကို ေငးၾကည္႕ျပီး က်န္ခဲ႕ေလာက္ပါသည္။ ေစာေစာက စြပ္စြဲမိေသာစကားေၾကာင္႕ သူမစိတ္ဆိုးျပီး ပန္းမခူးေတာ႕ဘူးဟု ထင္ေကာင္းထင္ေပလိမ္႕မည္။ တကယ္တမ္းေတာ႕ စိတ္ဆိုးျပီး မခူးတာထက္ ပိုင္ရွင္ရွိေသာ ပန္းမို႕လို႔ သူမ မခူးတာျဖစ္ေၾကာင္း ထိုေကာင္မေလး နားလည္ႏိုင္မည္ မထင္ပါ။ 

သို႕ေသာ္ သူမကေတာ႕ ေနာက္ကို တစ္ခ်က္ေလးမွ ျပန္လွည္႕မၾကည္႕ေတာ႔ဘဲ စိတ္တြင္းမွလည္း ေနာက္ေန႕ေတြမွာ ဒီလမ္းဘက္ကို ေျခဦးလွည္႕ေတာ႕မည္ မဟုတ္ေၾကာင္းေတာ႕ျဖင္႕ သူမကိုယ္သူမ ေသခ်ာလွပါသည္ေလ။




ပန္းႏုႏွင္းဆီ

လမ္းေဟာင္းေလးရဲ႕ ဆႏၵ

ခ်စ္သူေရ


အသက္မပါတဲ႕ အျပံဳးတုနဲ႕


ယုယခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနပါနဲ႕ေတာ႕




မင္းရင္ထဲက ဗလာ


ၾကင္နာျခင္းဆိုတာ လံုးလံုးမပါတဲ႕


ဟန္ေဆာင္မာယာေတြက


ခါးသက္သက္ေဆးတစ္ခြက္လို


ေလးနက္တဲ႕ငါ႕အခ်စ္ေတြကို


ေပါ႔ပ်က္ပ်က္ျဖစ္ေစခဲ႕ျပီ…




သတိရရဲ႕လားဆိုတဲ႕


စကားတစ္ခြန္းရဲ႕ေနာက္မွာ


မင္းကိုယ္တိုင္ငါ႕ကိုေမ႕ထားခဲ႕တာ


ၾကာေတာင္ၾကာခဲ႕ျပီမဟုတ္လား...




ဘယ္လမ္းကိုနင္းေလွ်ာက္မယ္လို႕


မင္းကိုယ္တိုင္ေသခ်ာေရြးခ်ယ္ခဲ႕ျပီးမွ


ငါဆိုတဲ႕ လမ္းေဟာင္းေလးကို


ျပန္ေျပာင္းျပီးေငးမၾကည္႕ပါနဲ႕ေတာ႕....




ပန္းေရာင္စံုခင္းထားတဲ႕


မင္းနင္းမဲ႕ဒီလမ္းမထက္မွာ


ငါ႕မ်က္ရည္စက္ေတြနဲ႕


မင္းကို စိတ္မပ်က္ေစခ်င္ခဲ႕သူပါ…




ေျဖာင္႕တန္းစြာေလွ်ာက္ပါေတာ႕


တိတ္ဆိတ္စြာႏႈတ္ဆက္


ငါလက္မျပေတာ႕ေပမဲ႕


ထား၀ရခြဲခြာျခင္းအတြက္


၀မ္းနည္းျခင္းေတြ


ငါ႕ရင္မွာ ဆူေ၀ေနေလရဲ႕..




ေၾကကြဲျခင္းေတြ ရင္မွာပိုက္ျပီး


ဒီလမ္းေဟာင္းေလးထက္မွာ


ငါေနရစ္ခဲ႕ပါျပီ..


ၾကည္လင္စြာျပံဳးေပ်ာ္ႏိုင္ပါေစ ခ်စ္သူေရ…..


ပန္းႏုႏွင္းဆီ

ဥပကၡာ၀န္းက်င္

ကိုယ္ တို႕ေတြရဲ႕ ေန႕စဥ္ လူမႈဘ၀ အေျခအေနမွာ ပတ္၀န္းက်င္၊ လုပ္ငန္းခြင္ အေျခအေန အမ်ိဳးအမ်ိဳးနဲ႕ ၾကံဳဆုံခဲ႕ ၾကရမွာပါေနာ္.. ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီအသက္ အရြယ္အထိ ပတ္၀န္းက်င္ လုပ္ငန္းခြင္အေျခအေန အမ်ိဳး အမ်ိဳးကို ၾကံဳေတြ႕ခဲ႕ဖူးပါတယ္. ႏွစ္လိုဖြယ္ ပတ္၀န္းက်င္၊ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ လုပ္ငန္းခြင္တို႕ကို ၾကံဳေတြ႔ ျဖတ္သန္းခဲ႕ရသလို၊ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ ပတ္၀န္းက်င္၊ ေမြ႔ေလ်ာ္ဖို႕မေကာင္းတဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္ ကိုလည္း ျဖတ္သန္းခဲ႕ရပါတယ္။

ငယ္စဥ္က ေက်ာင္းေနခဲ႕ရတဲ႕ ျမိဳ႕ကေလးကေတာ႕ မၾကီးမငယ္ ျမိဳ႕ကေလးပါ… ေက်ာင္းေနတဲ႕အရြယ္မို႕ လုပ္ငန္းခြင္အေၾကာင္း ေျပာစရာမရွိေသးခ်ိန္မို႕ ျမိဳ႕ကေလးအေၾကာင္းသာ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္.. ျမိဳ႕ကေလးဟာ စီးပြားေရးျမိဳ႕ ျဖစ္သည္႕အားေလွ်ာ္စြာပဲ စည္ကားပါတယ္.. မီးရထားလမ္းေပၚမွာ ရွိတာေၾကာင္႕ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ေကာင္းမြန္တယ္လို႕ ဆိုရမွာပါပဲ… အဲဒီျမိဳ႕ကေလးဟာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးရွိပါတယ္.. တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး ကူညီ ရိုင္းပင္းစိတ္ကေလးေတြလဲ ရွိျပီး ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားေတြဟာ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ရွိပါတယ္..  ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲ အခမ္းအနားေတြကိုလည္း တစ္ျမိဳ႕လံုး အတိုင္းအတာနဲ႕ လုပ္တတ္တာမို႕ ေနေပ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ႕ ျမိဳ႕ကေလးလို႕ သတ္မွတ္ပါတယ္..

ေနာက္ထပ္ အထက္တန္းေက်ာင္းတက္ခဲ႕ရတဲ႕ ျမိဳ႕ကေလးကေတာ႕ ျပည္နယ္တစ္ခုရဲ႕ ျမိဳ႕ၾကီးျဖစ္တာေၾကာင္႕ ပတ္၀န္းက်င္ အေနအထား က်ယ္ျပန္႕သြားျပီျဖစ္တာေၾကာင္႕ ေသးစိတ္ မသိႏိုင္ေတာ႕ပါဘူး.. ျမိဳ႕ အေနအထားကေတာ႕ သာသာယာယာ ရွိလြန္းလွပါတယ္.. သစ္သီး၀လံ ေပါမ်ားျပီး ရာသီဥတုလဲ သင္႕တင္႕မွ်တတာေၾကာင္႕ ေနခ်င္စရာေကာင္းလြန္းလွပါတယ္.. ေတာေတာင္သဘာ၀အလွရဲ႕ ရႈခင္းေတြကို အျပည္႕အ၀ခံစားႏိုင္တဲ႕ ျမိဳ႕လည္းျဖစ္ပါတယ္.. ျမိဳ႕ရဲ႕ လမ္းတိုင္းမွာ သစ္ပင္ၾကီးေတြ စီစီရီရီရွိတာေၾကာင္႕ ေႏြအခ်ိန္ဆိုရင္ေတာင္ ေအးေအးျမျမ ရွိတတ္တဲ႕ ျမိဳ႕လဲျဖစ္ပါတယ္.. ဒါေၾကာင္႕ ဒီျမိဳ႕ဟာလည္း ကၽြန္မအတြက္ေတာ႕ ေနေပ်ာ္ခ်င္စရာ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ျဖစ္ပါတယ္..

တကၠသိုလ္တက္ခ်ိန္မွာေတာ႕ အပူပိုင္းေဒသရဲ႕ ျမိဳ႕ၾကီးတစ္ျမိဳ႕မွာ တက္ေရာက္ခဲ႕ပါတယ္.. ပူလြန္းတာေၾကာင္႕ အျပင္ကို သိပ္မထြက္ျဖစ္ဘဲ ေက်ာင္းနဲ႕ အေဆာင္သာ အခ်ိန္ကုန္ခဲ႕ရပါတယ္.. ေက်ာင္းတက္စဥ္ ကာလကေတာ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ မ်ားမ်ားစားစား မရွိခဲ႕ေပမယ့္ ရွိခဲ႕ဖူးတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕လည္း တစ္ခါမွ ျပန္မဆံုျဖစ္ေတာ႕ပါဘူး. မဆံုျဖစ္ေတာ႕ေပမယ့္ သတိတရေတာ႕ ရွိေနတတ္ခဲ႕ပါတယ္. ဒီျမိဳ႕အေၾကာင္း ေျပာရရင္ေတာ႕ ျမန္မာဆန္မႈေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေနေသးတဲ႕ ျမိဳ႕ပါပဲ… သမိုင္း၀င္ အထင္ကရ ေနရာေတြ ရွိေနတဲ႕ ျမိဳ႕မို႕ တန္ဖိုးထားစရာ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ပါပဲ..

လုပ္ငန္းခြင္ ၀င္ေရာက္တဲ႕ ျမိဳ႕ကေတာ႕ ေရႊျမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္ပါ.. ရန္ကုန္ျမိဳ႕ကေတာ႕ ထံုးစံအတိုင္း မြန္းၾကပ္မႈေတြ အဆင္မေျပမႈေတြ ေျခထိုးမႈေတြ ၾကံဳရတဲ႕ ျမိဳ႕ျဖစ္ပါတယ္.. ဒါက လုပ္ငန္းခြင္ကို ၀င္ေရာက္ျပီျဖစ္လို႕ ၾကံဳေတြ႔ရတတ္တဲ႕ ပါတ္၀န္းက်င္သာ ျဖစ္ပါတယ္.. ပထမဆံုး လုပ္ငန္းခြင္မွာ ၾကံဳေတြရတဲ႕ အခက္အခဲကေတာ႕ ေသြးပ်က္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ညစ္ညဴးစရာ ေကာင္းခဲ႕ပါတယ္.. သ၀န္တိုတတ္လြန္းေသာ သူေဌးရဲ႕ ဇနီးေၾကာင္႕ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းၾကီးစြာ ၾကံဳေတြ႕ခဲ႕ရတဲ႕ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕ ပထမဆံုး လုပ္ငန္းခြင္ျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္.. ကိုယ္အလုပ္ထြက္ဖို႕ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ၾကံေဆာင္ေနတဲ႕ သူေဌးကေတာ္ေၾကာင္႕ ၂လထက္အျပင္ ပိုမလုပ္ႏိုင္ေတာ႕ဘဲ အခ်ိန္အတိုဆံုး အလုပ္လုပ္ခဲ႕တဲ႕ အလုပ္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္.. အလုပ္မွာ အတူလုပ္ခြင္႕ရသူ အစ္မတစ္ေယာက္ဟာလည္း မေႏြးေထြးေသာ၊ မာယာမ်ားေသာ၊ သူေဌးကေတာ္ကို အပီအျပင္ေပါင္းကာ အျခားသူအေၾကာင္း ေသြးထိုးတတ္ေသာ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနခဲ႕တာေၾကာင္႕လည္း လုပ္ငန္းခြင္မွာ ပိုျပီး ေနမေပ်ာ္ျဖစ္ခဲ႕ရပါတယ္.. ဘြဲ႕ကေလးတစ္ခုသာ ပိုက္ျပီး ရန္ကုန္ေရာက္လာသူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အခက္အခဲမ်ားစြာကို ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ႕ရတဲ႕ ကာလလည္း ျဖစ္ပါတယ္..


ရန္ကုန္လိုျမိဳ႕ၾကီးမွာ သာမာန္ဘြဲ႕ေလးတစ္ခုနဲ႕ ၀င္တိုးဖို႕ဆိုတာ ခက္ခဲလြန္းလွပါတယ္.. ဒါေၾကာင္႕ ကြန္ပ်ဴတာ ဒီပလိုမာ သင္တန္းတစ္ခုကို  အခက္အခဲၾကားက တတ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ႕ပါတယ္.. ဒီသင္တန္းတက္ဖို႕ ေတာ္ေတာ္ကို ရုန္းကန္ခဲ႕ရပါတယ္.. ရုန္းကန္တယ္ ဆိုတဲ႕ေနရာမွာ အလုပ္တစ္ဘက္နဲ႕မို႕ ေတာ္ေတာ္ကို ခက္ခဲခဲ႕တာပါ.. ဒီလုပ္ငန္းခြင္မွာ ၂လေလာက္ေနျဖစ္ျပီး ေနာက္ထပ္ ဘယ္လိုမွ ဆက္ေနလို႕ မျဖစ္ေတာ႕တာေၾကာင္႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အကူအညီနဲ႕ အျခားေနရာမွာ အလုပ္တစ္ခု ရပါတယ္.. သို႕ေသာ္ အဲဒီအလုပ္ဟာ ကိုယ္မလုပ္ခ်င္တဲ႕ အလုပ္၊ တစ္ေနကုန္ျပင္ကိုသာ ထြက္ေနရတဲ႕ အလုပ္မို႕ ၆လေလာက္သာ လုပ္ျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ အလုပ္ရွင္က ကိုယ္သင္တန္းေတြ တက္တာကို သေဘာမက်ပါဘူး.. သူကိုယ္တိုင္က် ဘြဲ႕ေတြမ်ားစြာ ယူထားေပမယ္႕ သူ႕အလုပ္သမားေတြ သင္တန္းတက္တာကိုေတာ႕ မၾကည္ျဖဴတဲ႕ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ကိုယ္ကေတာ႕ အလုပ္ရွင္ ဘယ္လိုပင္ ျငဴစူေပမယ့္ ကိုယ္႕သင္တန္းကို ျပီးဆံုးေအာင္ တက္ျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္.. တစ္ညကို ၄ နာရီသာ အိပ္ခ်ိန္သတ္မွတ္ျပီး စာက်က္ခ်ိန္ ရေအာင္ထားခဲ႕ရပါတယ္.. ဒီလိုနဲ႕ အလုပ္တစ္ဘက္ လုပ္ရင္းက ဒီပလိုမာ သင္တန္း၂ခုကို တစ္ျပိဳင္တည္းတက္ျပီး စာေမးပြဲကို ရေအာင္ေျဖခဲ႕ပါတယ္..


ေနာက္ထပ္ ၾကံဳေတြ႔ရတဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္တစ္ခုက ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕ နာမည္ၾကီး ရုပ္ရွင္ရံုမ်ားပိုင္ရွင္ရဲ႕ ရုပ္ရွင္ရံုေတြမွာ လက္ေထာက္မန္ေနဂ်ာ တာ၀န္နဲ႕ ၀င္ေရာက္ခဲ႕ရတဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္ပါ.. စည္းကမ္း တင္းၾကပ္လြန္းလွတာကို သေဘာက်ေပမဲ႕ အေရာင္း၀န္ထမ္း၊ စက္ကိုင္ အင္ဂ်င္နီယာမ်ား၊ စတဲ႕ ၀န္ထမ္းမ်ားကို ဘယ္လိုသက္တန္းမ်ိဳးကိုမွ တက္ခြင္႕မေပးတဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္ပါ.. သိပ္ကို ဆိုးရြားလြန္းလွပါတယ္.. ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ ေရွ႕ေရးကို ပိတ္ပင္ ခ်ဳပ္ျခယ္ထားတဲ႕ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္မရွိတဲ႕ အလုပ္ရွင္လို႕ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္.. သင္တန္းတက္တာ သိရင္ ခ်က္ျခင္းအလုပ္ထုတ္ပစ္တဲ႕ ေနရာတစ္ခုပါ.. အလုပ္ခ်ိန္က မနက္ ၈း၄၅မွ ည၁၀နာရီထိ ျဖစ္ပါတယ္.. အလုပ္ခ်ိန္မ်ားလြန္းတဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္ျဖစ္ပါတယ္.. သို႕ေသာ္ ကိုယ္ကေတာ႕ တက္လက္စ ဒီပလိုမာတန္းကို ရေအာင္ခိုးျပီး တက္ခဲ႕ပါတယ္.. အဲဒီကေန သင္တန္း level တစ္ခုရဲ႕ စာေမးပြဲကို ေအာင္ျမင္ခဲ႕ပါတယ္. သင္တန္းတက္ေနရင္း တင္းၾကပ္လြန္းတ႔ဲ အလုပ္ခ်ိန္ကို တကၠစီအားကိုးျပီး အခ်ိန္မွီေရာက္ေအာင္ တက္ခဲ႕ပါတယ္… ကိုယ္ဒီလိုတက္ခဲ႕တာကို လူၾကီးပိုင္းဘယ္သူကမွ မသိလိုက္ၾကေပမယ့္ အဲဒီအလုပ္ကေန ထြက္ခ်ိန္မွာ ကိုယ္႕အထက္လူၾကီးကို အဲဒီအေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ေအာင္ ေျပာျပျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္.. ေလာကမွာ ဘယ္အရာကိုမွ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ျခယ္လို႕မရသလို လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ တိုးတက္ ေအာင္ျမင္ေရး လမ္းေၾကာင္းကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ႕ အဲဒီ လုပ္ငန္းခြင္ဟာ ႏွစ္လိုဖြယ္မရွိတဲ႕ ေနရာျဖစ္ေၾကာင္း သူတို႕သိေအာင္ ကိုယ္္ ေျပာျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္.. အဲဒီမွာလည္း ၆လေလာက္သာ လုပ္ျပီး ထြက္ျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္…

ေနာက္ၾကံဳရတဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္ကေတာ႕ ႏိုင္ငံျခားသားပိုင္ Company တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္.. ႏိုင္ငံျခားသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အလုပ္လုပ္ေနတဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္ျဖစ္ပါတယ္.. ဒီမွာလည္း စိတ္ဆင္းရဲစရာျပည္႔ေနတဲ႔ မေပ်ာ္ရႊင္စရာ လုပ္ငန္းခြင္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္. ႏိုင္ငံျခားသားလက္ေအာက္မွာ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို မလံုျခံဳျခင္းဆိုတာကို ခံစားရပါတယ္.. သူေဌးျဖစ္သူကလည္း ၀န္ထမ္း အမ်ိဳးသမီးေလးေတြကို သူတို႕ႏိုင္ငံျခားသား ၀န္ထမ္းေတြနဲ႕ နီးစပ္ေအာင္ လုပ္ေပးတတ္တဲ႕ မႏွစ္ျမဳိ႕ဖြယ္ လူစားမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္.. ထိကပါးရိကပါး ေျပာတတ္တဲ႕ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕ ညေနရံုးဆင္းခ်ိန္တိုင္း စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ျပဳလုပ္တဲ႕ ဒင္နာပြဲကို အျမဲတက္ရတဲ႕ ဒုကၡကို ဘယ္လိုမွ သည္းခံႏိုင္ဖို႕ မရွိေတာ႕လို႕ သိပ္ေကာင္းမြန္တဲ႕ လစာရခဲ႕ေပမယ့္ အလုပ္ထြက္ျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္.. ဒီလို လုပ္ငန္းခြင္မ်ိဳးကေတာ႕ သည္းမခံႏိုင္ဖို႕ေကာင္းတဲ႕ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ လုပ္ငန္းခြင္ျဖစ္ပါတယ္..

အဲဒီကာလမွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕ အတူတူေနျဖစ္ပါတယ္.. သူပိုင္တဲ႕ တိုက္ခန္းမွာပါ.. ပိုက္ဆံေပးစရာမလိုဘဲ အလကားေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ပိုက္ဆံမေပးရတဲ႕ အတြက္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူရဲ႕ ထမင္းဗူးကို တာ၀န္ယူျပီး စီစဥ္ေပးရပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ သူ႕အမ်ိဳးအေဆြေတြရဲ႕ ကိစၥေတြပါ လုပ္ေပးရျခင္းပါပဲ.. သူ႕ေက်းဇူးရွိတယ္ဆိုတာ ကိုယ္နားလည္ပါတယ္.. ဒီေလာက္ကို ကိုယ္လုပ္ႏိုင္ေပမယ့္ စကားေျပာရင္ အထက္စီး ဆန္လြန္းတာကိုေတာ႕ သည္းခံရတာ အလြန္ခက္ခဲပါတယ္. ေနာက္ဆံုး ဘယ္လိုမွ သည္းမခံႏိုင္တဲ႕အခ်က္က ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြကို စပ္စုျခင္းပါပဲ.. ကိုယ္႕ဒိုင္ယာရီကအစ ခိုးဖတ္တတ္တဲ႔ ဒီလို သူငယ္ခ်င္းမ်ိဳးနဲ႕ အတူ ေနေနရတာ သိပ္စိတ္ပ်က္လာမိပါတယ္.. ဒါေၾကာင္႕ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း သီးသန္႕ေနဖို႕ စီစဥ္ျပီး သူငယ္ခ်င္းဆီကေန ရုန္းထြက္ျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္.. ပိုက္ဆံကုန္ေပမယ့္ စိတ္ခ်မ္းသာခဲ႕ပါတယ္..


ေနာက္ဆံုးၾကံဳရတဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္ကေတာ႕ သိပ္ကိုေကာင္းမြန္ပါတယ္.. ၀န္ထမ္းအခ်င္းခ်င္းၾကား ၾကံဳရတဲ႕ အေသးအမႊား ျပႆနာေလးေတြ၊ လုပ္ငန္းခြင္ရဲ႕ အခက္အခဲေလးေတြ ရွိတတ္တာကလြဲလို႕ ေနေပ်ာ္ခ်င္စရာ လုပ္ငန္းခြင္ကေလးပါ.. ႏုိင္ငံျခားနဲ႕လည္း ဆက္အသြယ္ အမ်ားၾကီး လုပ္ခြင္႕ရတဲ႕ အတြက္ ၀န္ထမ္းေတြ အတြက္လည္း တိုးတက္ေစႏိုင္တဲ႕ ေနရာပါ.. ဌာနဆိုင္ရာေတြနဲ႕လည္း ၀င္ထြက္သြားလာခြင္႕ရတဲ႕အတြက္ အေတြ႔အၾကံဳေကာင္းမ်ားစြာ ရရွိခဲ႕တဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္.. ၀န္ထမ္းေတြအတြက္ လိုအပ္တဲ႕ သင္တန္းေတြကိုလည္း Company မွာတင္ ဆရာေတြေခၚျပီး သင္တန္းေပးတဲ႕ အတုယူစရာ လုပ္ငန္းခြင္ျဖစ္ပါတယ္.. ဒီလုပ္ငန္းခြင္ကေန ကိုယ္ေနာက္ထပ္ ဒီပလိုမာ ၂ခု ထပ္ယူျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္.. လုပ္ငန္းခြင္ကိုလည္း မထိခိုက္ေစဘဲ ရယူႏိုင္ခဲ႕တာျဖစ္ပါတယ္.. ဒီအတြက္ ပင္ပန္းခဲ႕ရတာေတြ စေတးခဲ႕ရတာေတြကေတာ႕ အမ်ားၾကီးပါပဲ.. ဒါေပမဲ႕ ရလာတဲ႕ ရလာဒ္အတြက္ေတာ႕ ပင္ပန္းေပမယ္႕ ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ခဲ႕ရပါတယ္..
 
ကိုယ္႕ရဲ႕ စိတ္သေဘာကေတာ႕ အလုပ္ကို အလုပ္နဲ႕တူေအာင္လုပ္ခ်င္ျပီး လူမႈေရးရႈပ္ေထြးတာမ်ိဳးကို မၾကိဳက္ပါဘူး.. အဲလိုေနရာမ်ိဳးမွာလည္း မလုပ္ခ်င္ပါဘူး..  ကိုယ္က ေကာင္းရက္နဲ႕ ေနလို႕မေပ်ာ္တဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္မ်ိဳးဆိုရင္ လစာဘယ္ေလာက္ ေကာင္းေကာင္း ရုန္းထြက္ဖို႕ ၾကိဳးစားမွာပါပဲ.. ရုန္းမထြက္ႏိုင္ခင္ တစ္ေန႕အထိေတာ႕ သည္းခံျပီးလုပ္မွာျဖစ္ေပမယ့္ လံုး၀သည္းမခံႏိုင္တဲ႕တစ္ေန႕ သို႕မဟုတ္ လံုး၀ကို မသင္႕ေတာ္တဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္သာ ျဖစ္ေနခဲ႔ရင္ေတာ႕ အျမန္ဆံုး ရုန္းထြက္ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားတတ္ပါတယ္.. ဒီလိုပါပဲ ဘယ္လူမႈ၀န္းက်င္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္႕စိတ္ကို မေပ်ာ္ရႊင္ေစတဲ႕ေနရာ၊ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ခြင္႕မရတဲ႕ေနရာ၊ ကိုယ္မလုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနရတဲ႔ ေနရာ၊ ကိုယ္႕တက္လမ္းေတြကို ပိတ္ပင္ထားတဲ႕ ေနရာသာ ျဖစ္ေနခဲ႕ရင္ ရုန္းထြက္မွာပါပဲ.. ကိုယ္႕စိတ္ကို နာက်င္ေစတဲ႕ေနရာေဒသ ပတ္၀န္းက်င္၊ စိတ္ရႈပ္ေထြး မြန္းၾကပ္ေစတဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္၊ စိတ္ညစ္ႏြမ္းေစတဲ႕ လူမႈ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးမ်ိဳးကို လံုး၀မၾကံဳေတြ႔ခ်င္ပါဘူး… ကိုယ္႕စိတ္ကို အနာတရ ျဖစ္ေစမယ့္ လူမႈ၀န္းက်င္ဆိုရင္လည္း ဒီ၀န္းက်င္ကေန စြန္႕ခြာဖို႕ ၾကိဳးစားမွာပါ..

လူတိုင္းကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံခဲလွေပမယ္႕ ကိုယ္ခင္မင္တဲ႔ သူေတြအေပၚမွာေတာ႕ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ တန္ဖုိးထား ဆက္ဆံခ်င္ပါတယ္.. ကိုယ္႕အေပၚ တစ္က်ပ္ဖိုး ေကာင္းရင္ေတာင္ တစ္ရာဖိုးေလာက္ ျပန္ေကာင္းေပးခ်င္ခဲ႕သူပါ.. ထိုသူမ်ားကိုလည္း ကိုယ္ကသာ အကူအညီေပးခ်င္ပါတယ္.. ဘယ္အကူအညီ မ်ိဳးကိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ မျငင္းပယ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ လိုအပ္သမွ် လုပ္ေပးခ်င္မိပါတယ္.. ဒါကို ကိုယ္နဲ႕ ရင္းရင္းႏီွးႏွီး ခင္မင္ခဲ႕သူတိုင္းက သိၾကပါတယ္..  သို႕ေသာ္လည္း လုပ္ငန္းခြင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ လူမႈ၀န္းက်င္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ သည္းခံျခင္း ဆိုတဲ႕ေနရာမွာေတာ႕ အတိုင္းအတာ ရွိပါတယ္.. အတိုင္းအတာထက္ ေက်ာ္လြန္ခဲ႕ျပီ ဆိုရင္ေတာ႕ စိတ္ပ်က္စြာနဲ႕ ဥပကၡာျပဳလိုက္ဖို႕သာ ကိုယ္ဆံုးျဖတ္မွာပါ.. ကိုယ္႕ရဲ႕ ပင္ကိုယ္သဘာ၀ တစ္သီးတစ္သန္႕ ေနတတ္တဲ႕စိတ္က သူမ်ားကိုလည္း ေစာ္ကားဖို႕ ၀န္ေလးသလို ကိုယ္႕ကို ေစာ္ကားရင္လည္း ခံႏိုင္ရည္ နည္းပါးပါတယ္.. အဲလို ေစာ္ကားခံရရင္လည္း တႏု႔ံႏုံ႔နဲ႕ ေမ႕ေပ်ာက္ႏိုင္ဖို႕ ခဲယဥ္းပါတယ္… စိတ္မနာႏိုင္တဲ႕ အခ်ိန္အထိ သည္းခံႏိုင္ေပမဲ႕ စိတ္ထဲမွာ နာသြားခဲ႕ျပီ ဆိုရင္ေတာ႕ အဲဒီ ၀န္းက်င္ကေန ကိုယ္ရုန္းထြက္မွာပါ.. ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႔ဖြယ္ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳး၊ လူမႈ၀န္းက်င္မ်ိဳးေလးကို တန္ဖိုးထားျပီး လိုခ်င္မိေပမဲ႕လို႕ ကိုယ္ေမွ်ာ္လင္႕တဲ႕ နားလည္ေႏြးေထြးေသာ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳး၊ လူမႈ၀န္းက်င္မ်ိဳး မျဖစ္လာခဲ႕ဘဲ စိတ္မခ်မ္းေျမ႕ဖြယ္ ပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္းအ၀ိုင္းကို ေရာက္ေနျပီ ဆိုရင္ေတာ႕လည္း အဲဒီေနရာေလးကေန ဥပကၡာတရား ဆိုတာကို လက္ကိုင္ထားလို႕ ကိုယ္ ေက်ာခိုင္းႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားေတာ႔မွာပါ.. ……

 ပန္းႏုႏွင္းဆီ

ခ်စ္မိတဲ႕ ပန္းကေလးမ်ား

ကိုယ္႕ရဲ႕ဘ၀မွာ ပန္းကေလးေတြကို အရမ္းခ်စ္ခဲ႕
ဖူးတယ္..ခ်စ္ခဲ႕ဖူးတယ္ဆိုလို႕အခုမခ်စ္ေတာ႔ဘူး
လားေမးစရာေနာ္.. အခုလဲခ်စ္ပါတယ္..ေနာင္ကို
လည္း ခ်စ္ေနဦးမွာေသခ်ာပါတယ္..ပန္းဆိုရင္ငယ္
ငယ္ကေလးတည္းက ဘယ္ပန္းမဆို ခ်စ္ခင္ႏွစ္
သက္ျမတ္ႏိုးမိတယ္.. ရနံ႔ေတြေၾကာင္႔ႏွစ္သက္မိ
သလို အဆင္းေၾကာင္႔လည္း ႏွစ္သက္မိတတ္ပါ
တယ္.ကိုယ္ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္မိတဲ႕ ပန္းကေလး
ေတြအေၾကာင္းသတိတရနဲ႕စာေရးခ်င္လာမိတာ
ေၾကာင္႕ ေရးျဖစ္ျပန္ပါျပီ။


မွတ္မွတ္ရရ ပန္းေတြကို စျပီး တန္ဖိုးထားတတ္လာတာ ၆တန္း ၇တန္းအရြယ္ေလာက္က စပါတယ္... ေက်ာင္းသြားတဲ႕ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ မိုးရာသီေရာက္တိုင္း ေမႊးပ်ံ႕ၾကိဳင္လိႈင္စြာ ပြင္႕ေ၀တတ္တဲ႕ ပန္းခေရေလးေတြေပါ႔ … ေက်ာင္းပတ္ ပတ္လည္ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ခေရပင္ေတြ တန္းစီေနတယ္ေလ.. အိုး… တန္းစီေနတဲ႕ ခေရပင္ေအာက္က ပြင္႕ေၾကြေတြကို ေကာက္ခ်င္လြန္းလို႕ ေ၀းမွန္းသိေပမဲ႕ ေက်ာင္းကို တစ္ပတ္ပတ္မိေအာင္ လမ္းေလွ်ာက္ျပီး ခေရပင္ေအာက္ တိုင္းမွာ ေၾကြေနတဲ႕ ပန္းကေလးေတြကို ၀င္၀င္ျပီးေကာက္မိလို႕ ေက်ာင္းခနခန ေနာက္က်ရတာ မွတ္မိေနပါေသးတယ္.. လက္ခုပ္ေလးထဲမွာ အျပည္႕ရွိေနတဲ႕ ခေရပြင္႕ေလးေတြရဲ႕ ရနံ႔က ေမႊးၾကိဳင္သင္းထံုလို႕ စြဲမက္စရာ ေကာင္းလြန္းလွတယ္ မဟုတ္ပါလားေနာ္.. ေအာ္.. ေၾကြေပမဲ႕ ရနံ႔မပ်ယ္ဘဲ ေလာကကို အလွဆင္ႏိုင္စြမ္းေသးတဲ႕ ခ်ီးက်ဴးစရာ ပန္းကေလး ပါဘဲေလ… သူ႕လိုမ်ိဳးေလး ေလာကၾကီးကို တတ္စြမ္းသေလာက္ေလးေတာ႕ အလွဆင္ခြင္႕ ရခ်င္ပါေသးတယ္.. ျဖစ္ႏိုင္ခဲ႕ရင္ေပါ႕..


ကိုယ္ ႏွစ္သစ္တဲ႕ ပန္းေနာက္တစ္မ်ိဳးက ခင္မင္ရေသာ သူငယ္ခ်င္းေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ အိမ္ေနာက္က ပန္းျခံထဲမွာ တခုတ္တရ စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ႕ ခြာ၀ါပန္း ၀ါ၀ါေလးေတြပါ.. သူတို႕ျခံထဲမွာ အားလပ္ခ်ိန္ေတြဆို သူငယ္ခ်င္းေတြစုျပီး စာသြားသြားက်က္ေလ႕ ရွိပါတယ္.. ပန္းပင္ေလးေတြရဲ႕ အရိပ္ေအာက္မွာထိုင္ျပီး သင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕ပန္းရနံ႔ေလးေတြကို ရႈရႈိက္ရင္း သူငယ္ခ်င္းေတြစုျပီး စာက်က္ခဲ႕ရတာ ဘယ္အရာနဲ႕မွ မလဲႏိုင္တဲ႕ အမွတ္ရစရာ အခ်ိန္ကေလးေတြ ျဖစ္ခဲ႕ဖူးပါတယ္.. ခုေတာ႕ စာအတူက်က္ခဲ႕ရတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုး တစ္ေယာက္တစ္ေနရာစီ ေ၀းကြာၾကျပီး ျပန္မဆုံျဖစ္ၾကေတာ႕ပါဘူး.. ဒါေပမဲ႕ စိတ္ထဲကေတာ႕ မွတ္မွတ္ရရ အျမဲတမ္း ရွိေနျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္.. ခြာ၀ါပန္းကေလးေတြဟာ ေပါေပါမ်ားမ်ား ေတြ႔ရေလ႔ မရွိတတ္တဲ႕ ပန္းကေလးေတြပါ.. လြန္ခဲ႕တဲ႕ ႏွစ္မ်ားဆီက မေမွ်ာ္လင္႕ဘဲ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕ လမ္းတစ္ေနရာမွာ အဲဒီ ခြာ၀ါပန္း ၀ါ၀ါကေလးေတြ ျပန္ေတြ႔လိုက္ရေတာ႕ ငယ္ဘ၀ကို တမ္းတမ္းတတ ျပန္သတိရသြားမိခဲ႕တယ္.. သူေလးက ရနံ႔မရွိေပမဲ႕ ၀ါလြင္လြင္အေရာင္ေလးနဲ႕ သိပ္ကို ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္။


ေနာက္ထပ္ ႏွစ္သက္မိတဲ႕ ပန္းတစ္မ်ိဳးက သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အိမ္ေရွ႕မွာ စိုက္ထားတဲ႕ ခပ္ျမင္႕ျမင္႕ပင္စည္နဲ႕ အလြန္ေမႊးၾကိဳင္စြာ ပြင္႕ေ၀တတ္တဲ႕ ပုန္းညက္ပန္းပါ.. သူကလဲ မိုးရာသီမွာသာ ပြင္႕တဲ႕ ပန္းမ်ိဳးပါဘဲ.. ပြင္႕ဖတ္ကေလးေတြက ဖေယာင္းသား ေလးလို ညက္ညက္ေညာေညာနဲ႕ ျဖဴျဖဴအိအိေလး.. အလယ္က ၀တ္ဆံတိုင္နဲ႕ ၀တ္မံႈတို႕က ၀ါေရႊႏြယ္ေသြးနဲ႕ အေတာ္ေလးကို ေမႊးတဲ႕ ပန္းကေလးပါ.. ခ်ိဳခ်ိဳအီအီ ရနံ႔မ်ိဳးေလးမို႕ သူကလဲ တစ္မ်ိဳးစြဲမက္ဖို႕ ေကာင္းလြန္းလွပါတယ္.. ခုခ်ိန္မွာေတာ႕ ေမေမ႕ရဲ႕ ျခံကေလးထဲမွာ စိုက္ထားတဲ႕ အပင္ကေလးမို႕ ပိုလို႕ အခ်စ္တိုးရျပန္ပါတယ္.. မိုးစက္ေတြ အဆက္မျပတ္ ရြာသြန္းတတ္တဲ႕ ခုလိုမိုးကာလမွာ အစိမ္းေရာင္ျမ၀တ္လႊာ ရြက္စိမ္းေတြၾကားက ဖူးငံုစျပဳေနတဲ႕ ပုလဲလံုးေလးေတြလို ပုန္းညက္ဖူးေတြက ျမင္ရတာ ရင္ခုန္ခ်င္စရာ ေကာင္းလြန္းလွတယ္..


စပါယ္ပန္းကိုေတာ႕ ႏွစ္သက္မိတဲ႕ ပန္းကေလးေတြရဲ႕ စာရင္းထဲကေန ခ်န္ထားလို႕ ဘယ္ျဖစ္မွာလဲေနာ္.. သူကလဲမိုးရာသီကို အစြမ္းကုန္ အလွဆင္ေပးတဲ႕ ျဖဴစင္လွပတဲ႕ ေငြၾကယ္ပြင္႕ကေလးေတြဘဲ မဟုတ္လား.. ကိုယ္တို႕ ငယ္ငယ္က ေနခဲ႕တဲ႕ အရပ္ ေဒသမွာေတာ႕ မိုးရာသီမွသာ စပါယ္ေတြ ပြင္႕ေ၀ၾကေပမဲ႕ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးမွာေတာ႕ ၁၂ရာသီ စပါယ္ေတြ ေ၀ေနတာ ေတြ႔ခဲ႕ရပါျပီ.. တတ္လဲ တတ္ႏိုင္ၾကပါတယ္ေနာ္.. ရာသီမသိ ပန္းနဲ႕လဲ ညွိလို႕ရမယ္ မထင္ေတာ႕ပါဘူးေလ… မိုးမရြာတဲ႕ လသာသာညမ်ားဆိုရင္ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေနတဲ႕ စပါယ္ရံုေဘးမွာ ခ်စ္သူနဲ႕ခ်ိန္းေတြ႕ၾကဖူးသူမ်ား ဘယ္ေလာက္ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းမလဲ ကိုယ္တိုင္ေတာ႕ မေတြ႔ခဲ႕ဖူးတဲ႕အတြက္ ဒီခံစားခ်က္ကိုေတာ႕ မသိတတ္ႏိုင္ပါဘူး… လသာသာညမွာ စပါယ္ပြင္႕ေတြေတာ႕ ခူးခဲ႕ဖူးပါတယ္.. ၾကဴၾကဴသင္းတဲ႕ စပါယ္ရနံ႔သင္းသင္းေလးက ႏွာ၀မွာကလူၾကည္စယ္ရင္း ေကာင္းကင္ေပၚက လမင္းၾကီးက ျပံဳးတုံ႕တုံ႕နဲ႕ ငံု႕ၾကည္႕ရင္ေပါ႕.. ညခ်မ္းကေလးမွာ ဖုးငံုရာကေန ပြင္႕အာစျပဳလာတဲ႕ စပါယ္ျဖဴ ႏုႏုေထြးေထြးေလးေတြကို ခူးရတာ အိုး ဘယ္ေလာက္မ်ား ၾကည္ႏူးဖြယ္ ညခ်မ္းကေလးျဖစ္ေလသလဲ စဥ္းစားၾကည္႕ပါဦးေနာ္..


ပိေတာက္ပန္းကိုေတာ႕ ထူးထူးေထြေထြ ေျပာစရာမရွိပါဘူး… ရာသီပန္းမို႕ ႏွစ္သစ္စရာေကာင္းသလို ႏွလံုးသားထဲမွာ စြဲျငိေအာင္ ေမႊးလြန္းလို႕လဲ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးရပါတယ္.. သူ႕ကိုေတာ႕ ခပ္ငယ္ငယ္ ၂တန္း၃တန္းေလာက္ကတည္းက အိမ္ေရွ႕မွာ အပင္ၾကီး ရွိေနလို႕ ရင္းႏွီးခဲ႕ရတာပါ.. အပင္ေပၚက ပန္းကို မရႏိုင္တဲ႕အခါ အပင္ေအာက္ေျခမွာ ေလအလႊင္႕ ေၾကြဆင္းလာတဲ႕ ပြင္႕ေၾကြ ေလးေတြကို ျမတ္ႏိုးစြာ သီကံုးလို႕ ပန္ဆင္ခဲ႕ဖူးပါတယ္.. ပြင္႕ေၾကြေတြကိုဘဲ အိပ္ရာ ကဗၺလာထက္မွာ ျဖန္႕ခင္းလို႕လဲ ေလ်ာင္းစက္ခဲ႕ဖူးပါတယ္.. ပိေတာက္နဲ႕ပတ္သက္ရင္ အမွတ္ရစရာေလးေတြ ခုခ်ိန္ထိ မွတ္မွတ္ရရျဖစ္ေနဆဲပါ… ရင္ခုန္တတ္စ ငယ္ရြယ္စဥ္အခ်ိန္မွာ ပိေတာက္ဟာ ကိုယ္႕ကို အမွတ္ရစရာ မ်ားစြာကို သိမ္းဆည္းထားေပးတဲ႕ ပန္းကေလးတစ္မယ္ပါဘဲ..


ေဆာင္းရာသီကို လွပသင္းထံုေစတဲ႕ ပန္းကေလးတစ္မ်ိဳးက ခြာညိဳပန္းကေလးေတြပါ..ငယ္ငယ္က ကိုယ္ၾကီးျပင္းရာအရပ္မွာ သဇင္ပန္းဆိုတာ အလြန္ရွားပါးပါတယ္.. ျမိဳ့ၾကီးျပၾကီးေရာက္မွသာ သဇင္ပန္းကို ျမင္ဖူးလာရပါတယ္. အဲဒီအခ်ိန္က ေဆာင္းရာသီရဲ႕ တန္ဖိုးထားစရာ ပန္းကေလးကေတာ႔ ႏွင္းရည္ကို၀လင္စြာေသာက္သံုးျပီးလို႕ အစြမ္းကုန္ လွပေ၀ဆာ ဖူးပြင္႕တတ္ပါေသာ ၾကဴၾကဴသင္းတဲ႕ ညိဳျပာျပာအဆင္း ခြာညိဳပန္းကေလးေတြသာ ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္..ခုခ်ိန္မွာေတာ႕ နယ္ေဒသေတြ ျပန္ေရာက္ျဖစ္မွသာ ျပန္ဆံုးဆည္းခြင္႔ရတတ္ပါတယ္... ျမိဳ႔ျပေတြမွာ ေတြ႔ဖို႔ခဲယဥ္းလြန္းတဲ႔ ရွားပါးပန္းကေလး ျဖစ္ေနပါျပီ. တကယ္လို႔မ်ား ကိုယ္႔မွာသာ ကိုယ္ပိုင္ျခံကေလးတစ္ျခံ ရွိိခဲ႕မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးတဲ႕ ပန္းကေလးေတြ အားလံုးကို ကိုယ္႔ျခံကေလးထဲမွာ စိုက္ပ်ိဳးထားခ်င္မိပါတယ္.. ခြာညိဳပန္းကေလးကေတာ႔ ခ်စ္စရာ စင္လွလွေလးတစ္ခုနဲ႔ေပါ႔ေနာ္..


ေနာက္ထပ္လို႔ ခ်စ္ခင္စရာပန္းကေလးက ကံ႔ေကာ္ပန္းကေလးေတြပါ.. လွပေမႊးပ်ံ႔တဲ႔ရနံ႔နဲ႕အတူ ေႏြဦးကို ၾကိဳဆိုတတ္တဲ႔ ခ်စ္စရာပန္းကေလးေတြပါဘဲ.. ကံ႔ေကာ္ပန္းရဲ႔ ၀တ္မံႈ ၀တ္ဆံေလးေတြဟာ ေဆးဘက္၀င္သလို ေမႊးရနံ႔ေတြကို ႏွစ္ႏွစ္သက္သက္ စြဲမက္တတ္တဲ႔ ကိုယ္႔အတြက္ေတာ႔ တန္ဖုိးထားစရာ ပန္းကေလးေတြလဲ ျဖစ္ပါတယ္.. တစ္ခ်ိန္ကေတာ႔ ကိုယ္႔ကို သိပ္ခ်စ္ပါတယ္လို႔ အထပ္ထပ္ ကတိစကားဆိုျပီး သစၥာေတြနဲ႔ ဘုရားမွာ တိုင္တည္ခဲ႔ဖူးသူတစ္ေယာက္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ပုရ၀ုဏ္ၾကီးထဲက ကံ႔ေကာ္ေတြရဲ႔ ၀တ္ဆံေလးေတြကို သူကိုင္တိုင္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ စုေဆာင္းလို႔ အေျခာက္ခံျပီးကာမွ ကိုယ္သနပ္ခါးနဲ႔ ေရာျပီး ေသြးလိမ္းဖို႔အတြက္ မွတ္မွတ္ရရ လက္ေဆာင္ေပးတတ္သူတစ္ေယာက္ ရွိခဲ႔ဖူးပါတယ္.. ခုေတာ႔လည္း ဒါေတြက ပံုျပင္တစ္ပုဒ္လို ျပီးဆံုးသြားခဲ႔တာ ၾကာပါျပီေလ.. ဒီလူတစ္ေယာက္ေၾကာင္႔လည္း ဘယ္အရာမွ တည္ျမဲျခင္းမရွိတာ ဘယ္လိုကတိစကားမွ ခိုင္ျမဲျခင္းမရွိတတ္တာကို နားလည္တတ္ခဲ႔ပါတယ္.. ေလာကၾကီးရဲ့ သေဘာသဘာ၀ကို ေစာစီးစြာ သိနားခြင့္ရလိုက္တာပါဘဲ.. ဒီအတြက္ေတာ႔ ကံ့ေကာ္၀တ္ဆံ၊ ၀တ္မႈံေလးေတြ လက္ေဆာင္ ေပးခဲ့သူကို ေက်းဇူးတင္ေနဦးမွာပါ.. ကံ႕ေကာ္ပန္းကေလးေတြေတြ႔တိုင္း ကိုယ္႔ႏႈတ္ခမ္းတစ္ဘက္တည္းက အေပၚကို ခပ္မဲ႔မဲ႔ကေလး တြန္႔ေကြးျပီး ျပံဳးတတ္လာခဲ႕ပါျပီ..


ႏွင္းဆီပန္းကေလးေတြကေတာ႕ ကိုယ္႕ရဲ႕ အျမတ္ႏိုးဆံုး ပန္းလို႕ဆိုရင္လဲ မမွားပါဘူး… ကိုယ္ႏွစ္သက္မိလြန္းလို႕လဲ ငယ္ငယ္ ကတည္းက ႏွင္းဆီတစ္ပြင္႕ ေန႕စဥ္ ပန္ဆင္တတ္လို႕ ကိုယ္႕ကိို မႏွင္းဆီဆိုတဲ႕ နံမည္ေလးေတာင္ အားလံုးက ၀ိုင္းေခၚခဲ႕ရ ဖူးတယ္ေလ.. သူတို႕ရဲ႕အလွ သူတို႕ရဲ႕ ဘ၀ကို ဆူးေတြနဲ႕ ကာရံရင္း တန္ဖိုးထား ေစာင္႕ေရွာက္တတ္ပံုေတြက အတုယူစရာ… ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လဲ ႏွင္းဆီပန္းကေလးလို ဆူးေတြနဲ႕ ကာရံထားတဲ႕ သူတို႕လို ဘ၀မ်ိဳးကို အားက်ခဲ႕မိတယ္.. စံထားခဲ႕မိတယ္.. ဆူးမရွိရင္ ပန္းဆိုတာကို လူေတြက အလြယ္တကူ ခူးဆြတ္ခ်င္တတ္ၾကတယ္.. နင္းေျခတတ္ၾကတယ္.. ဆူးေတြနဲ႕ ကာရံထားတဲ႕ ပန္းကိုေတာ႕ ေတာ္တန္ရံု ခူးဆြတ္ဖို႕ မ၀ံ့ရဲၾကဖူး.. မိန္းကေလးေတြရဲ႕ ဘ၀မွာလည္း ႏွင္းဆီပန္းလို ထိုက္သင္႕တဲ႕ ဆူးေတြနဲ႕ အရံအတားအျဖစ္ ကိုယ္႕ဘ၀ကို ကာရံထားဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္လို႕ ကိုယ္ကေတာ႕ ခံယူမိပါတယ္.. ဒါက ကိုယ္႕ရဲ႕ သီးသန္႕ အျမင္.. ကုိယ္ပိုင္ခံယူခ်က္ပါ..



ဆူးကဲ႕သို႕ အရံအတားမရွိဘဲ လူတကာကို ေခါင္းငံု႕ရိုက်ိဳး ေၾကာက္ရြံ႕ေနရတဲ႕ ဘ၀မ်ိဳးကို ကိုယ္ မလိုလား၊ မႏွစ္သက္ဘူး… ဒါေၾကာင္႕ ကိုယ္႕ဘ၀မွာ ဆူးနဲ႕တူတဲ႕ အရံအတားေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကာရံႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ႕ရတယ္.. အခ်ိန္ကာလ အေတာ္ၾကာၾကာ ေပးဆပ္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႕ ဘ၀မွာ ဆူးေတြ… လိုအပ္တဲ႕ ဆူးေတြ တပ္ဆင္လာႏိုင္ေအာင္ေပါ႕… ဒီလိုဆူးေတြလို အရံအတားေတြ ျဖစ္လာႏိုင္ေအာင္ ေပးဆပ္ခဲ႕ရတာေတြ၊ ၾကိဳးစားခဲ႕ရတာေတြ အမ်ားၾကီးမို႕လည္း လြယ္လြယ္နဲ႕ေတာ႕ ဒီ အရံအတား ဆိုတဲ႕ ဆူးေတြကို စြန္႔လႊတ္ဖို႔ ဘယ္လြယ္ပါ႔မလဲေနာ္.. လူေတြမွာ ဆူးေတြအမ်ားၾကီး ရွိတတ္ၾကပါတယ္. အတၱဆူး၊ ဂုဏ္ပကာသနဆူး၊ ပညာမာန္မာနဆူး အိုး ေျပာရရင္ေတာ႔ ဆူးေတြ အမ်ားၾကီးပါဘဲ.. အဲဒီအားလံုးထဲမွာ ကိုယ္တန္ဖိုးထားတဲ႕ ဆူးကေလးတစ္ေခ်ာင္းက ဂုဏ္သိကၡာ ဆိုတဲ႕ ဆူးကေလးပါ.. ကိုယ္႕ရင္ထဲမွာ နက္နဲစြာ အျမစ္တြယ္ ေနခဲ႕တဲ႕ ဒီဂုဏ္သိကၡာဆိုတဲ႕ ဆူးကေလးတစ္ေခ်ာင္းအတြက္ေတာ႕ ခြင္႔လႊတ္ပါလို႔ မေတာင္းဆိုပါဘူး.. ခြင္႕မလႊတ္ရင္လဲ ေက်နပ္ပါတယ္.. ဘယ္သို႔ဆိုေစ.. ဒီဆူးကေလးကေတာ႕ ကိုယ္႕ရင္ထဲမွာ ရာသက္ပန္ ခိုင္ျမဲေနေလဦးမွာပါ..


ပန္းႏုႏွင္းဆီ

ေမ႕လိုက္ေတာ႕


စ ကတည္းက လြဲေနတယ္..


အမွန္တရားမရွိတဲ႔ တို႔၂ေယာက္ၾကား

အမွားေတြထပ္တလဲလဲ ကၽြံရင္း

နာက်င္မႈႏြံမွာ အၾကိမ္ၾကိမ္ႏွစ္ျမဳပ္ခဲ႔တယ္..


ငါ႕ရင္မွာနာသလို

ငါ႕ စိတ္ေတြဒဏ္ရာအထပ္ထပ္နဲ႕

ျပတ္သြားတဲ႕ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းလို

ျပန္ဆက္လည္း နဂိုအတိုင္းျပန္မျဖစ္မွေတာ႔

စိတ္ညစ္မခံပါနဲ႕


မင္း… ငါ႕ကိုေမ႕လိုက္ပါ…



ပန္းႏုႏွင္းဆီ

ေကာ္ဖီခ်စ္သူ


ကိုယ္႕ဘ၀ရဲ႕ ႏွစ္သက္တဲ႕ အရာေတြထဲမွာ ေကာ္ဖီက ထိပ္ဆံုးကေနပါ၀င္ပါတယ္.. စာဖတ္တာ၊ စာေရးတာျပီးရင္ ဘ၀မွာ မရွိမျဖစ္ အရာေတြထဲ မွာလည္း ေကာ္ဖီက အပါအ၀င္ေပါ႕.. ခ်စ္သူ မရွိခင္တုန္း ကေတာ႕ ဘ၀မွာ ခ်စ္သူမရွိရင္ျဖစ္တယ္ ေကာ္ဖီမရွိရင္ မျဖစ္ဘူးလို႕ ေၾကြးေၾကာ္ခဲ႕ဖူးတယ္.. ကိုယ္႕မွာ ခ်စ္ရမယ့္သူရွိလာ ေတာ႕ ခ်စ္သူက ေကာ္ဖီနဲ႕ တန္းတူ VIP ျဖစ္လာခဲ႕ေတာ႕တာေပါ႕…


ခ်စ္သူကို ေကာ္ဖီနဲ႕ႏိႈင္းလို႕ ခ်စ္သူစိတ္ဆိုးမလား.. ကသိကေအာက္မ်ား ျဖစ္ေနမလား.. မျဖစ္ပါနဲ႕ ခ်စ္သူရယ္… အရင္တုန္းကေတာ႕ တို႕ရဲ႕ ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း မပါမျဖစ္တဲ႕ အထဲမွာ ေကာ္ဖီက ထိပ္ဆံုးကလို႕ ေျပာခဲ႕တယ္ မဟုတ္လား… မနက္လင္းလာတာနဲ႕ ေကာ္ဖီမွမေသာက္ရရင္ တစ္ေန႕လံုး ေနလို႕ထိုင္လို႕ အဆင္မေျပဘူး.. ေခါင္းကိုက္ခ်င္သလို ဇက္ေၾကာတက္ခ်င္သလို၊ မ်က္ရိုးေတြဘဲ ကိုက္လာသလိုလိုနဲ႕.. အမည္ေဖာ္မရတဲ႕ ေရာဂါေတြ ၀င္ လာတတ္တယ္.. ဒီေတာ႕ တစ္ေန႕တာကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ အဆင္ေျပေျပ ျဖတ္သန္းဖို႕ဆိုရင္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ဟာ သိပ္ကို အေရးပါလာေတာ႕တာပါဘဲ… ကုန္ဆံုးလာခဲ႕တဲ႕ ေန႕ေတြတိုင္းမွာ ေကာ္ဖီမပါတဲ႕ ေန႕ရယ္လို႕ မရွိခဲ႕ပါဘူး…


သူ႕ကို ခ်စ္မိလာေတာ႕လဲ သူ႕အသံေလးမွ မၾကားရ၊ သူ႕မ်က္ႏွာေလးနဲ႕ သူ႕အျပံဳးေလးမွ မေတြ႔ရရင္ အဲဒီေန႕ဟာ ေနလို႕ထိုင္လို႕ အဆင္မေျပတဲ႕ ေန႕တစ္ေန႕ ျဖစ္လာခဲ႕ျပီ.. ေကာ္ဖီဟာ ကိုယ္႕ဘ၀ရဲ႕ မနက္ခင္းေတြမွာ မပါရင္ မျဖစ္သလို ခ်စ္သူကလည္း ကိုယ္႕ဘ၀မွာ မပါမျဖစ္ ျဖစ္လာရျပီေလ.. ဒီေတာ႕ ခ်စ္သူကို ေကာ္ဖီတစ္ခြက္လို ကိုယ္တန္ဖိုးထားတယ္ ကိုယ္႕ဘ၀အတြက္ အေရးပါတယ္လို႕ ဆိုရင္ ခ်စ္သူေက်နပ္ႏိုင္မွာလား..


ေကာ္ဖီဟာ စြဲလမ္းေစတတ္တဲ႕အရာမို႕လို႕ ေကာ္ဖီကိုျဖတ္ဖို႕ ကိုယ္အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကိဳးစားခဲ႕ဖူးပါတယ္.. ေကာ္ဖီမ်ားမ်ားေသာက္ရင္ အိပ္မေပ်ာ္ေစတာ ရင္တုန္ေစတာ စတဲ႕ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးနဲ႕ တစ္ျခား ဆိုးက်ိဳးေတြလဲ ရွိတယ္လို႕ ကိုယ္သိထားတာေၾကာင္႕လဲ ျဖတ္ဖို႕ၾကိဳးစားခဲ႕တာပါ.. ကိုယ္႕ဘ၀ကို ေကာ္ဖီမပါဘဲမ်ား ရပ္တည္ ေနႏိုင္မလားဆိုျပီး ေနၾကည္႕မိပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ဘယ္လိုမွ မေအာင္ျမင္ပါဘူး.. အခ်ိန္တန္ရင္ ကိုယ္႕လက္ေတြက ေကာ္ဖီခြက္ဆီ ေရာက္ေရာက္သြားတတ္သလို ေကာ္ဖီမေသာက္ ျဖစ္ေအာင္ ေနမိတဲ႕ ရက္ေတြဟာ ကိုယ္႕အတြက္ ဘယ္လိုမွ ေနေပ်ာ္ခ်င္စရာ မေကာင္းခဲ႔ပါဘူး.. ဒါေၾကာင္႕လဲ ကိုယ္ေသခ်ာသိတာက ေကာ္ဖီနဲ႕ ကင္းကြာျပီး ကိုယ္ဘယ္လိုမွ ေနလို႕မျဖစ္ေတာ႕ဘူး ဆိုတာပါဘဲ..


ကိုယ္ခ်စ္တဲ႕ သူကိုလည္း ဒီတိုင္းပါဘဲ… အခ်စ္ဆိုတာကိုလည္း ကိုယ္က သိပ္ေၾကာက္မိပါတယ္.. ခ်စ္မိလို႕ နာက်င္ ခံစားရမွာကို မလိုခ်င္ဘူး… တစ္ေယာက္ေယာက္ကို သံေယာဇဥ္တြယ္မိတာမ်ိဳးလဲ မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး.. ဒီေတာ႕ ခ်စ္သူကို မခ်စ္မိေအာင္ ကိုယ္ၾကိဳးစားပါတယ္.. ခ်စ္သူနဲ႕ အေ၀းဆံုးမွာ ေနျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမိတာ အၾကိမ္ၾကိမ္ပါ.. ေနာက္ဆံုးေတာ႕ ခ်စ္သူနဲ႕ ေ၀းဖို႕ ဘယ္လိုဘဲ ၾကိဳးစားမိေပမဲ႕ ေကာ္ဖီလိုပါဘဲ … ဘယ္လိုျဖတ္ျဖတ္ ျဖတ္မရတဲ႕ေနာက္ ခ်စ္သူဟာ ေကာ္ဖီလို ကိုယ္႕ဘ၀မွာ မရွိမျဖစ္ ျဖစ္လာရေတာ႕တာပါဘဲ.. ဒီေတာ႕ ေကာ္ဖီ ေသာက္တဲ႕အခါ ေကာ္ဖီရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးေတြကို သိသိၾကီးနဲ႕ ေသာက္မိသလို၊ အခ်စ္ေၾကာင္႕ နာက်င္ခံစားရမွာကို သိသိၾကီးနဲ႕ ခ်စ္သူကို ခ်စ္ေနမိေတာ႕တာပါဘဲ…


ေကာ္ဖီကို ၾကိဳက္မိေတာ႕ ေကာ္ဖီရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳး ဆိုးက်ိဳးေတြကို ေတြကို မေၾကာက္မရံြ႕ လက္ခံရေတာ႕မွာ ျဖစ္သလို ခ်စ္သူနဲ႕ပါတ္သက္ရင္လည္း သူရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳး ဆိုးက်ိဳး အားလံုးကို လက္ခံရေတာ႕မွာပါဘဲ.. ကိုယ္ကေတာ႕ ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ႕သူကို ေကာ္ဖီေလးတစ္ခြက္လို ျမတ္ႏိုးမိပါရဲ႕… ကိုယ္႕လက္ထဲမွာ ေကာ္ဖီခြက္ေလးေရာက္လာရင္ ကုန္သြားမွာစိုးလို႕ တစ္စိမ္႕စိမ္႕နဲ႕ ဇိမ္ဆြဲျပီး ေသာက္တတ္သလို ခ်စ္သူ ကိုယ္႕အေပၚထားတဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေတြကိုလဲ လက္ထဲက ေကာ္ဖီခြက္ကေလး ကုန္သြားမွာစိုးသလို စိုးမိပါတယ္.. ဘာေၾကာင္႕ဆိုေတာ႕ ခ်စ္သူရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းဟာ မနက္ခင္းရဲ႕ ေကာ္ဖီခြက္ေလးလို ကိုယ္႕ဘ၀မွာ မရွိမျဖစ္ မဟုတ္ပါလားကြယ္..


ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ႕ ကိုယ္ခ်စ္သူ နာက်င္ခံစားရမွာ၊ စိတ္ဒဏ္ရာရမွာ၊ ၀မ္းနည္းပူေဆြးမွာကို ဘယ္သူက ျမင္ခ်င္ပါ႕မလဲေနာ္.. ခ်စ္သူ တစ္ခုခုခံစားရမယ္ဆိုရင္ ႏွစ္သိမ္႕ေပးခ်င္တယ္ ေျဖေဖ်ာက္ေပးခ်င္တယ္.. အနားနားမွာ အားေပးခ်င္တယ္.. ဒါေတြဟာ အခ်စ္စိတ္ေၾကာင္႕ဆိုတာ ျငင္းပယ္လို႕ မရပါဘူး.. လူတိုင္းကေတာ႕ ကိုယ္ခ်စ္သူ ေပ်ာ္ရႊင္တာ၊ အဆင္ေျပတာကိုသာ ျမင္ခ်င္ၾကားခ်င္သူေတြၾကီးဘဲ မဟုတ္ပါလား… ဒီေတာ႕ ခ်စ္သူေရ ၀မ္းနည္း အားငယ္တဲ႕အခါ နာက်င္ေၾကကြဲတဲ႕အခါ ကိုယ္႕ကိုသတိရပါ… ကိုယ္ႏွစ္သိမ္႕ပါ႕မယ္.. ခ်စ္သူလက္ကို တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္လို႕ ကမၻာေျမတစ္ဆံုး မေမာတမ္း ေလွ်ာက္ၾကမယ္ေလ.. ေမာတဲ႕အခါ ကိုယ္က ခ်စ္သူပုခံုးမွာ မွီျပီး အပန္းေျဖမွာေပါ႕.. ခ်စ္သူကေတာ႕ ကိုယ္႕မ်က္ႏွာကို ေငးေမာလို႕ အပန္းေျဖေပါ႕ေနာ္.. ကိုယ္အလွဆံုး ျပံဳးျပမွာေပါ႕ကြယ္..



ပန္းႏုႏွင္းဆီ

ကြဲေၾက


ညေနပိုင္း အလုပ္ေတြျပီးဆံုးလို႕ ကြန္ပ်ဴတာဖြင္႕ျပီး သူမရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အီးေမလ္းေလး ဖြင္႔လိုက္စဥ္ ခ်စ္သူ
ထံမွ အီေမလ္းေလး ေရာက္ေနေၾကာင္း ေတြ႔လိုက္ရ
ေတာ႕ လက္ခနဲ ျပံဳးလိုက္မိရင္း ၾကည္ႏူးသြားရသည္။
သူမရဲ႕ တစ္ေန႕တာ ပင္ပန္းေနသမွ် ဒီအီးေမလ္းေလး
တစ္ေစာင္က ေျပေပ်ာက္သြားေစႏိုင္ေလာက္ေအာင္
အစြမ္းထက္လွပါသည္....
ခ်စ္သူဆီက အီးေမလ္း မဖတ္ရသည္မွာလည္းၾကာခဲ႕
ျပီျဖစ္သည္။
သူမႏွင္႕ခ်စ္သူက တစ္ႏိုင္ငံစီေ၀းကြာေနတာမို႕ အဆက္အသြယ္ ဆိုသည္မွာ တစ္ခါတစ္ရံ ဖုန္းႏွင္႕ ေျပာျဖစ္ျခင္းႏွင္႕ အြန္လိုင္းေပၚမွာ ဆံုျပီး စကားေျပာျခင္းေလာက္ႏွင္႕သာ ေက်နပ္ေနခဲ႕ရသည္။ အြန္လိုင္းေပၚမွာလည္း အခ်ိန္တိုင္း ေတြ႔ဆံုႏိုင္သည္ မဟုတ္ပါဘဲ ခ်စ္သူ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္သည္႔ သေဘာၤ စကၤာပူဆိပ္ကမ္းသို႕ ဆိုက္ကပ္ခ်ိန္မွသာ အခ်ိန္အနည္းငယ္ စကားေျပာခြင္႕ ရပါသည္။

သူမ သူငယ္ခ်င္းမ်ားစြာက ေျပာခဲ႕ဖူးပါသည္.. ခ်စ္သူသည္ မ်က္ႏွာမ်ားသည္တဲ႕.. ထို သတိေပးစကားတို႕ကို ဥပကၡာျပဳကာ အရာရာအားလံုးကို ခြင္႕လႊတ္ႏိုင္ေအာင္ သူမ ၾကိဳးစားခဲ႕ပါသည္။ ခ်စ္သူ စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္စိတ္၊ သူမကိုယ္တိုင္လည္း ရုန္းထြက္ဖို႕ ခက္ခဲေသာ အခ်စ္စိတ္တို႕ျဖင္႕ ဒီဇာတ္လမ္းကို ဆက္ကေနခဲ႕မိျခင္းပါ။ တစ္ပတ္တစ္ခါ အြန္လိုင္းမွာ chatting ႏွင္႕ စကားေျပာျဖစ္ခ်ိန္တြင္ သူမေရးသမွ်ကို အလွ်င္မွီေအာင္ မျပန္ႏိုင္ေသာ သူ႕ကို အလုပ္မ်ားလြန္းလို႕ ေနမွာပါဟု ေျဖေတြး ေတြးခဲ႕ ေပမယ့္ တကယ္တမ္းေတာ႕ မဟုတ္ႏိုင္ဘူးလို႕လည္း သူမစိတ္ထဲ ထင္ေနခဲ႕ျပန္သည္။ သူ႕မွာ သူမႏွင္႕အျပိဳင္ စကားျပန္ေျပာ ေနရသူ ဘယ္ႏွေယာက္မ်ား ရွိေနမွာပါလဲ… သူ႕စာျပန္အရိုက္ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေစာင္႕ရင္း သူမကိုယ္ကိုယ္ သိမ္ငယ္စိတ္မ်ားစြာ ၀င္ခဲ႕မိသည္မွာလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ပင္… ခ်စ္သူရဲ႕ ဦးစားေပးစာရင္းထဲမွာ ဘယ္ခ်ိန္မွ သူမ ပါ၀င္ခြင္႕ ရမည္လဲ.. ဆိပ္ကမ္းကပ္လို႕ ဖုန္းလိုင္းမိလွ်င္ ဖုန္းဆက္ပါေျပာတိုင္း အလုပ္မ်ားသည္ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင္႕ ဘယ္ေသာခါမွ သတိတရ ဖုန္းမေခၚတတ္ခဲ႕ သူမွာ သူမခ်စ္သူျဖစ္ပါသည္။


ညနက္သန္းေကာင္ သူမ အိပ္ေပ်ာ္ေနလွ်င္ေတာ႕ တစ္ခါတစ္ရံ သူဖုန္းေခၚတတ္ပါသည္။ ခ်စ္သူထံမွ လာေသာဖုန္းအတြက္ ညနက္သန္းေကာင္ျဖစ္ေစ သူမႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေမာက်ေနလွ်င္ျဖစ္ေစ ဘယ္ေသာခါမွ မျငဴစူ တတ္ခဲ႕ပါ.. ေပ်ာ္ရႊင္စိတ္လႈပ္ရွားစြာႏွင္႕ ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္ကာ တုန္တုန္ရီရီ ျပန္ထူးျဖစ္ခဲ႕သည္သာ.. အြန္လိုင္း တက္လာႏိုင္မလား ေမးတိုင္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဟု သူမဘက္က ဘယ္ခါမွ မျငင္းဆိုႏိုင္ေအာင္ ခ်စ္သူထံမွာဘဲ သူမစိတ္အာရံုတစ္ခုလံုး ႏွစ္ျမဳပ္ထားခဲ႕တာပါ… တစ္ခါတစ္ရံ သူႏွင္႕ စကားေျပာ အဆင္မေျပ ျဖစ္လို႕ သူမစိတ္ထိခိုက္စြာ ေစာေစာစီးစီး အြန္လိုင္းမွ ထြက္လာခဲ႕မိလွ်င္ေတာင္ ေနာက္ တေန႕ သူ႕ဆီက ဖုန္းေလးတစ္ခ်က္ဆက္ကာ အြန္လိုင္းတက္လာပါ ေျပာရံုႏွင္႕ ျပန္ေခ်ာ႕စရာ မလိုေအာင္ သူမဘက္က ေအးေဆးစြာ အရာရာ ေၾကလည္သြားခဲ႕ရျပီး အြန္လိုင္းေပၚ ျပန္ေရာက္လာခဲ႕မိသည္သာ။ ျပီးေတာ႕ သူမခ်စ္သူက သူမ်က္ႏွာမ်ားတာ သူမႏွင္႕ မေတြ႔ ခင္ က ဟုဆိုပါသည္.. ယခုခ်ိန္တြင္ေတာ႕ သူမမွ လြဲ၍ အျခားသူမရွိေတာ႕ပါဟု ေျပာလာေသာစကားမ်ားကို ခ်စ္သည္႕စိတ္ႏွင္႕ သူမ ယံုၾကည္ေပးခဲ႕ပါသည္။



သူမ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးက ထူးဆန္းအံ႕ၾသစြာ ၀ိုင္းေမးခဲ႕ဖူးသည္.. ဒီေလာက္မ်က္ႏွာ မ်ားတဲ႕သူကို နင္ဘာေၾကာင္႕ ဒီေလာက္ခ်စ္ေနတာလဲ.. ဘာျဖစ္လို႕ ဒီေလာက္ သီးခံေနတာလဲ.. သူ႕မွာ ဘာေတြမ်ား နင္႔အတြက္ မက္ ေမာ တန္ဖိုးထားစရာရွိေနလို႕လဲ.. စတဲ႕ ေမးခြန္းမ်ားစြာ… ေမးခြန္းမ်ားအတြက္ သူမမွာ အေျဖမရွိပါ.. လူတစ္ေယာက္ကို ဘာေၾကာင္႕ ခ်စ္မိလဲ .. သူမမေျဖတတ္ပါ.. ဘာလို႕ဒီေလာက္သီးခံေနလဲ ဆိုသည္႕ ေမးခြန္းအတြက္ေတာ႕ ခ်စ္လြန္းလို႕ေပါ႕ ဆိုတာကလြဲလို႕ ေျဖ စရာ မရွိပါ.. သို႕ေသာ္ ဒီစကားကိုေတာ႕ သူမရင္ထဲကသာ ေျပာျဖစ္ျခင္းပါ.. ပါးစပ္က ထုတ္ေျပာလွ်င္ သူမသူငယ္ခ်င္းေတြက အားမလို အားမရႏွင္႕ ၀ိုင္းေျပာၾကဦးမည္.. ဘာေတြမ်ား မက္ေမာ တန္ဖိုးထားစရာရွိေနလို႕လဲ ဆိုသည္႕အေမး အတြက္ေတာ႕ ခ်စ္မိလွ်င္ ကိုယ္႕ ခ်စ္သူကို တန္ဖိုးထားမိတာဘဲ မဟုတ္ဘူးလား.. ခ်စ္သူမွာ ဘာ ဂုဏ္ပကာသန ရွိလို႕မွ မဟုတ္ဘဲ ခ်စ္လို႕ကို တန္ဖိုးထားမိျခင္းသာ ျဖစ္ သည္လို႕ သူမယူဆပါသည္.. သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင္႕ေတာ႕ စိတ္ခ်င္း တိုက္ဆိုင္ခ်င္မွ တိုက္ဆိုင္ ပါလိမ္႕မည္.. ခ်စ္သူဆီမွာေတာ႕ ဘာမွ မက္ေမာစရာမရွိလည္း သူမက ခ်စ္မိပါသည္.. တန္ဖိုးထားခ်င္မိပါသည္… အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိဘဲလည္း ခ်စ္မိပါသည္…

ခ်စ္သူႏွင္႕လည္း အရင္ကလို တစ္ပတ္တစ္ခါ အြန္လိုင္းမွာ ဆံုေတြ႔ခြင္႕ေတာင္ မရွိ ေတာ႕တာ ၃လနီးပါးၾကာျမင္႕ခဲ႕ျပီျဖစ္သည္.. သူအလုပ္လုပ္ေနေသာ သေဘာၤလိုင္းမွ အျခားႏိုင္ငံ ဘက္ကို လိုင္းေျပာင္းလိုက္ရသျဖင္႕ အခြင္႕သင္႕မွသာ သူမဆီ အီးေမလ္းပို႕ျခင္း ဖုန္းဆက္ျခင္းကို လုပ္ႏိုင္ေတာ႕သည္… သူ႕သေဘၤာ ဆိပ္ကမ္းကပ္ခ်ိန္သည္ သူမ ေရာက္ ေနေသာ အရပ္တြင္ ညသန္းေကာင္ေက်ာ္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင္႕လည္းေကာင္း ေန႕လည္ပိုင္း အလုပ္မ်ားခ်ိန္ ျဖစ္ေန၍ ေသာ္လည္း ေကာင္း သူမႏွင္႕ လႊဲေခ်ာ္ေနတတ္သျဖင္႕ သူႏွင္႕ စကားမေျပာျဖစ္ခဲ႕သည္မွာလည္း ၾကာခဲ႕ပါျပီ.. သို႕ေသာ္ အခြင္႕သာလွ်င္ သူဖုန္း ဆက္လိမ္႕မည္.. အီးေမလ္းပို႕ထားလိမ္႕မည္ ဟူေသာ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္တို႕ျဖင္႕ သူမခ်စ္ျခင္းတုိ႕ အေရာင္ေတာက္ပေနခဲ႕သည္သာ.. သူမရဲ႕ အခ်ိန္ေတြကိုေတာ႕ လြမ္းဆြတ္ျခင္း မီးလွ်ံတို႕က တစ္တိတိ ၀ါးျမိဳေနခဲ႕သည္..


ခုညေတာ႕ သူမေမွ်ာ္လင္႕ေနေသာ ခ်စ္သူထံမွ အီးေမလ္းေရာက္ေနျပီ..


Inbox ထဲမွာ ခ်စ္သူရဲ႕ ေမလ္းေလးကို ဖြင္႕လိုက္စဥ္တြင္ သူမကိုယ္တိုင္ သတိမထားမိေသာ္လည္း သူမမ်က္လံုးေလးမ်ားက အျပံဳးလဲ႕လဲ႕ကေလးျဖင္႕ လင္းျဖာရႊန္းျမ ေနခဲ႕သည္.. သူမႏႈတ္ခမ္း ခပ္ေကာ႕ေကာ႕ေလးမွာ အျပံဳး၀တ္မံႈေတြကို သုတ္လိမ္းလို႕… ေက်နပ္ျခင္း ပ်ားရည္စတို႕က မ်က္ႏွာျပင္အျပည္႕.. အေပ်ာ္ေတြက ဘာႏွင္႕မွ် ႏိႈင္းယွဥ္စရာ မရႏိုင္ေအာင္ ရင္ခြင္တစ္ခုလံုးကို ဆို႕ပိတ္ဖံုးလို႕ပါဘဲ…





ႏွင္းေရ..


ေမာင္႕ကို ခြင္႕လႊတ္ပါလို႕ မေတာင္းဆိုခ်င္ပါဘူး… ၾကိဳတင္ျပီး မေျပာျပျဖစ္ခဲ႕တာ ေမာင္႕အျပစ္ပါ.. ႏွင္း ေမာင္႕ကို သိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ရင္ထဲက လိႈက္လွဲစြာ ယံုၾကည္ပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ေမာင္ မေျပာသြားခဲ႕ရင္ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ေတြနဲ႕ ႏွင္းက်န္ေနခဲ႕မွာ ေမာင္မလိုလားပါဘူး.. ႏွင္းအခ်စ္ေတြကို ေမာင္နားလည္တယ္.. ေလးလဲ ေလးစားပါတယ္.. ဒါေၾကာင္႕ အမွန္ကို ေမာင္ဖြင္႕ေျပာရမွာပါ.. ေမာင္ ေနာက္တစ္ပတ္မွာ အလုပ္စာခ်ဳပ္ေစ႕လို႕ ခုေရာက္ေနတဲ႕ သေဘၤာကေန ျမန္မာျပည္ျပန္ေတာ႕မယ္.. 
ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ရင္ ေမာင္လက္ထပ္ရေတာ႕မယ္.. ဟိုမွာ အိမ္က အားလံုးစီစဥ္ျပီးေနျပီ.. ေမာင္႕အေနနဲ႕ မျငင္းလို႕ ႏွင္းအျပစ္တင္မယ္ ဆိုရင္လဲ ခံရမွာပါဘဲ.. ေမာင္လက္ထပ္ရမဲ႕သူနဲ႕ ေမာင္နဲ႔က ေစ႕စပ္ထားတာ ၾကာပါျပီ.. သူက ငယ္သူငယ္ခ်င္းလဲ ျဖစ္ေတာ႕ ေမာင္သံေယာဇဥ္လဲ ရွိပါတယ္.. ေမာင္႕အေပၚ အရမ္းေကာင္းျပီး အႏြံအတာလည္း ခံႏိုင္လြန္းျပီ. အရာရာကို နားလည္ႏိုင္လြန္းတဲ႕သူ တစ္ေယာက္ပါ.. ဒါေပမဲ႕ ႏွင္းကိုခ်စ္ခဲ႕မိတယ္ဆိုတာလည္း အမွန္ပါဘဲႏွင္းရယ္.. ေမာင္လိမ္ညာခဲ႕တာ မဟုတ္ပါဘူး… လက္ထပ္ရမဲ႕ ကိစၥကို ႏွင္းကို ေျပာမထြက္ရက္ခဲ႕တာပါ.. ႏွင္းနာက်င္ ေၾကကြဲရမယ္ ဆိုတာ ေမာင္သိပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ေမာင္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲႏွင္းရယ္.. ဟိုဘက္မွာလဲ ေမာင္ျငင္းမရႏိုင္တဲ႕ အေၾကာင္းတရားေတြ ရွိေနလို႕ပါ.. ႏွင္းကို ခ်စ္ခဲ႕ျခင္း အတြက္ေတာ႕ ေမာင္႕မွာ အျပစ္ရွိခဲ႕ပါတယ္.. ေစာေစာစီးစီး ဖြင္႕မေျပာ ျဖစ္ခဲ႕တာကိုလည္း ခြင္႕မလႊတ္ပါနဲ႕ႏွင္းရယ္.. ေမာင္႕ကို စိတ္နာျပီး မုန္႕ေမ႕ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားလိုက္ပါေနာ္.. ႏွင္းေမာင္႕ကို စိတ္နာျပီဆိုရင္ ေမ႕ဖို႕လြယ္မွာပါ..


ၾကိဳးစားျပီး ေမ႕လိုက္ပါေနာ္..
ေမာင္႕ကို ခြင္႕လႊတ္ဖို႕ မေတာင္းဆိုပါဘူး… ႏွင္း ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ပါေစ…
ခ်စ္ခဲ႕တဲ႕
ေမာင္


စာကို ဖတ္ေနရင္း ကြန္ျပဴတာ ေမာက္စ္ကို ကိုင္ထားေသာ သူမလက္တို႕ တစ္ဆတ္ဆတ္ တုန္ရီလာသည္.. လူတစ္ကိုယ္လံုး ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ပူေလာင္လာေသာ အသိကို မိမိကိုယ္တိုင္ ျပန္ခံစားလိုက္ရသည္.. ခႏၶာကိုယ္မွ အပူရွိန္သည္ တစ္ေငြ႕ေငြ႔တက္လာသည္.. သူမ ေမွ်ာ္လင္႕သည္က ေပ်ာ္ရႊင္စရာ စာေလးတစ္ေစာင္ျဖစ္လိမ္႕မည္ဟုသာ.. ခုေတာ႕ ခ်စ္သူရဲ႕ လမ္းခြဲ ႏႈတ္ဆက္တဲ႕စာ.. ရင္ထဲမွာ တစ္ခုခုက ဆို႕တက္လာသလို ခ်က္ျခင္း အသက္ရႈၾကပ္လာသည္.. ရွက္ရြံ႔ျခင္း၊ နာက်င္ျခင္း၊ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းျခင္း၊ ပူျပင္း ေလာင္ျမိဳက္ျခင္းတို႕ျဖင္႕ ကိုယ္ခႏၶာသည္ မီးလို ပူေနေတာ႕သည္.. ခုခ်ိန္မွာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ အခန္းထဲ ၀င္မလာပါေစႏွင္႕လို သူမ ဆုေတာင္းလိုက္မိသည္.. ဆို႕ၾကပ္ေနေသာ ရင္ခြင္တစ္စံုႏွင္႕ သူမပါးစပ္က ဘာစကားသံမွာ ထြက္မလာႏိုင္မည္မွာ ေသခ်ာလြန္းလွသည္.. ခုခ်ိန္ သူမအတြက္အလုိအပ္ဆံုးအရာက ေလ.. သန္႕ရွင္းလတ္ဆတ္ေသာ ေလ.. သူမအသက္ရွဳမ၀ေတာ႕..


အခန္းႏွင္႕တစ္ဆက္တည္း ၀ရံတာ တံခါးကိုဖြင္႕၍ အျပင္ထြက္ရပ္လိုက္ရင္း ေလကို အငမ္းမရ ရွဴရွဳိက္လိုက္မိေတာ႕လည္း ဆို႕ၾကပ္ေနမႈက ေလ်ာ႕ပါးမသြားခဲ႕… လူတစ္ကိုယ္လံုး ေဆာက္တည္ရာ ရွာမရေအာင္ အမွီအတြယ္မရွိ လြင္႕ေမ်ာေနသလိုလုိ… ခုခ်ိန္မွာ သတိလစ္သြားလွ်င္ေကာင္းမည္.. သူမ အသိအာရုံထဲ ဘာကိုမွ မရွိႏိုင္ေတာ႕ .. ကြန္ျပဴတာ စခရင္ေပၚက စာလံုးေလးေတြသာ သူမအာရံုတစ္ခုလံုးကို လႊမ္းမိုးထားခဲ႕ျပီ.. ေအာ္.. သူနဲ႕ ေစ႕စပ္ထားသူက သူ႕အေပၚ သိပ္နားလည္ျပီး သိပ္ေကာင္းလြန္းေနပါတယ္ တဲ႕လား.. ကိုယ္ခ်စ္တဲ႕ သူက တစ္ျခားမိန္းခေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်ီးက်ဴးထားတာကို သူမ ဘယ္လိုအင္အားနဲ႕ ခံႏိုင္ရည္ရွိပါ႕မလဲ…. သူမကေရာ သူ႕အေပၚ ထုိတစ္ေယာက္ေလာက္ မေကာင္းႏိုင္ခဲ႕ဘူးတဲ႕လား... သူ႕ကိုခ်စ္ခဲ႕ျခင္းသည္ ႏွလံုးသားမွာ ခိုင္မာစူးနစ္စြာ ခ်စ္ခဲ႕မိျခင္းသာ.. စိတ္လႈပ္ရွား စိတ္ကစားသည္႕အရြယ္လဲ မဟုတ္ေတာ႕သည္မို႕ အေပၚယံသက္သက္ အခ်စ္မ်ိဳး မဟုတ္ခဲ႕တာ၊ သူမရဲ႕ နက္ရႈိင္းေသာ ျငိတြယ္မႈကို သူမကိုယ္တိုင္အျပင္ သူလည္း သိခဲ႕မွာပါ.. သိရက္နဲ႕ သူမကို လိမ္ညာရက္ခဲ႕သည္… အမွန္တရားကို ေစာစီးစြာ ဖြင္႕မေျပာခဲ႕..


အိုး… အလဲလဲ အကြဲကြဲပါဘဲ.. စာေလးတစ္ေစာင္က သူမႏွလံုးသားတစ္ခုလံုးကို မြမြေၾကေစႏိုင္သည္တဲ႕လား.. မယံုခ်င္စရာေကာင္းလိုက္တာ.. ၀ရံတာေလးမွာ ဆက္လက္ ရပ္တည္ဖုိ႕ မစြမ္းသာေတာ႕သျဖင္႕ ထိုင္ခ်လိုက္မိေတာ႕သည္။ ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္က စူးစူးရွရွေအာင္႕လို႕လာသည္.. ဆိုး၀ါးလိုက္တာ.. ပါးစပ္ကိုဖြင္႕ဟကာ ေလကို ခက္ခဲစြာ ရႈသြင္းလိုက္ရသည္.. ငိုစမ္း… ငိုခ်လိုက္စမ္း… မိမိကိုယ္ကို သတိေပးေနမိေသာ္လည္း.. မ်က္ရည္တို႕က က်ဆင္းမလာခဲ႕.. ငိုလုိက္လွ်င္ေတာ႕ ခံစားရတာ အနည္းငယ္ေတာ႕ သက္သာသြားႏိုင္မည္ ထင္သည္.. ခုေတာ႕ မ်က္ရည္လဲမက်ႏိုင္.. ရင္ခြင္တစ္ခုလံုးလဲ ဘာမွန္းမသိေသာအရာေတြ ဆို႕က်ပ္လို႕ ေနေနသည္.. ဘာလုပ္ရမည္လဲ ..သူမတစ္ခုခုလုပ္မွ ျဖစ္ေတာ႕မည္.. မဟုတ္ရင္ ခ်က္ျခင္းရူးသြားႏိုင္သည္..


ထို႕ေနာက္ေတာ႕ အခန္းထဲျပန္၀င္လာျပီး သူမ မွန္တင္ခံုေပၚမွ ပစၥည္းမ်ားအားလံုးကို စိတ္ရွိလက္ရွိ လႊင္႔ပစ္လိုက္မိေတာ႕သည္.. ေရေမႊးပုလင္းမ်ား မိတ္ကပ္ဘူးမ်ား လက္သည္းနီ၊ လိုးရွင္း စသည္႕ပစၥည္းမ်ားအားလံုး အုတ္နံရံဆီ လႊင္႕စင္ၾကကုန္ျပီး အဖိတ္ဖိတ္ အစင္စင္ အလဲလဲအျပိဳျပိဳႏွင္႕ ကြဲသည္႕ပုလင္းမ်ား ကြဲကုန္သည္.. တစ္ခန္းလံုးလည္း ေရေမႊးနံ႔မ်ား မိတ္ကပ္နံ႔မ်ားတို႕ျဖင္႕ မြန္းထံုသြားေတာ႕သည္။ ကြဲေနေသာ ပုလင္းစမ်ားကို ၾကည္႕ရင္း ထိုကြဲေၾကေနေသာ အပိုင္းအစမ်ားသည္ သူမ၏ႏွလံုးသား အစိတ္အပိုင္းမ်ားဟုသာ ့ျမင္ေနမိေတာ႕သည္. ဘာေၾကာင္႕ဆို ခ်စ္သူဆီမွ ေရာက္လာေသာ အီးေမလ္းတစ္ေစာင္ေၾကာင္႕လည္း သူမႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး မြမြေၾကသြားခဲ႕ရျပီ မဟုတ္ပါလားေလ။ သူမလက္ကိုင္ဖုန္းေလးကိုပါ တုန္ရီေနေသာ လက္အစံုႏွင္႕ေကာက္ကိုင္ကာ လႊင္႕ပစ္မည္ျပင္ျပီးကာမွာ ဖုန္းscreen ေပၚက ျပံဳးရယ္ေနေသာ ခ်စ္သူ႕မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္လိုက္ရ၍ တန္႕ခနဲျဖစ္ကာ လက္တြန္႕သြားေတာ႕သည္။ အျပစ္ကင္းစြာ ျပံဳးေနေသာ သူ႕မ်က္ႏွာေလးက သူမကို နာၾကင္ေၾကကြဲေအာင္ လုပ္မဲ႕သူရယ္လို႕ မထင္ရက္စရာ.. သူ႕အျပံဳးေလးကို ခ်စ္လြန္းလွ၍ သူႏွင္႕ေတြ႔တုိင္း ျပံဳးျပစမ္းပါ ဟု သူမ မၾကာခန ေတာင္းဆိုခဲ႕ဖူးသည္.. ခုေတာ႕ ထိုအျပံဳးေလးႏွင္႕ ရာသက္ပန္ေ၀းေလျပီ.. ထိုအျပံဳးသည္ သူမအတြက္ မဟုတ္ႏိုင္ေတာ႕ေပ.. ဖုန္း Screen ေပၚက ခ်စ္သူ႕မ်က္ႏွာေလးကို ေငးစိုက္ၾကည္႕ေနရင္းမွဘဲ သူမပါးျပင္ေပၚ မ်က္ရည္မ်ား တစ္လိမ္႕ခ်င္း က်ဆင္း လာေတာ႕သည္… ထို႕ေနာက္ေတာ႕ မ်က္ရည္စမ်ားအဆက္မျပတ္ တစ္လိမ္႕လိမ္႕ႏွင္႕.. ေနာက္ဆံုးေတာ႕ ရိႈက္ၾကီးတငင္ သူမ ငိုေၾကြးေနမိပါေတာ႕သည္..




ပုလင္းကြဲတစ္စ ထိရွသြားခဲ႕ေသာ သူမ၏လက္ညိဳးတြင္လည္း ရဲရဲနီေသာ ေသြးတို႕က တစ္စိမ္႕စိမ္႕ စီးက်လာေနေသာ္လည္း တစ္ခုခုလုပ္ဖို႕ သူမ မစဥ္းစားမိႏိုင္ေတာ႕.. ရနံ႔ေပါင္းစံုျဖင္႕ ၾကိဳင္ေလွာက္ေနေသာ အခန္းထဲမွာေတာ႕ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ ကြဲေၾကေနေသာ ႏွလံုးသားတစ္စံုႏွင္႕ သူမ၏ တဒဂၤ ရူးသြပ္ျခင္းမ်ားသာ က်န္ေနခဲ႕ေတာ႕သည္.. ဟုတ္ပါသည္ ခုခ်ိန္မွာေတာ႕ သူမသည္ အရူးတစ္ေယာက္ႏွင္႕ မျခား.. သူမစိတ္အာရံုအားလံုး ေမွာင္ အတိက်သြားခဲ႕ပါျပီ.. ဆိုင္သူ ရွိႏွင္႕ေနေသာသူကို ခ်စ္ခဲ႕မိသည္႕ ခ်စ္ျခင္းအတြက္ သူမ ကုိယ္ သူမ ရွက္ခဲ႕မိပါသည္… ၾကံဳဆံုလာသည္႕ ကံတရားကိုလည္း ဘယ္အညိွဳးေၾကာင္႕ ဖန္ဆင္းေလသလဲဟု နာက်ည္းမိပါသည္.. စာေလး တစ္ေစာင္ႏွင္႕ ႏႈတ္ဆက္လမ္းခြဲသြားေသာ ခ်စ္သူကိုေတာ႕ သူမအျပစ္မတင္ခ်င္ပါ.. ရင္ခြင္တစ္ခုလံုး စူးရွနာက်င္ေနရင္းနဲ႕ သူ႕ကို ခ်စ္သည္႕အခ်စ္ေတြ လြယ္လြယ္ႏွင္႕ ေဖ်ာက္ဖ်က္ဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္မွန္းလည္း သူမဖာသာ သိေနသည္မို႕ ၀ဋ္ေၾကြးတစ္ခုလိုသာ သူမဘ၀ကို အလြမ္းေတြ၊ နာက်င္မႈေတြၾကားက ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားရပါဦးမည္.. ခ်စ္သူႏွင္႕ သူမတို႕ၾကား ရွိခဲ႕ဖူးေသာ အမွတ္တရ မ်ားစြာကိုလည္း ေမ႕ႏိုင္ဖို႕ေတာ႕ လြယ္ကူမည္မထင္.. သို႕ေသာ္ သူမၾကိဳးစားရပါလိမ္႕မည္.... အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိေတာ႕ သတိရေနခြင္႕ေပးပါ ခ်စ္သူေရ… ခုခ်ိန္မွာေတာ႕ သူမႏွလံုးသား တစ္ခုလံုး အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ တစ္စစီ ကြဲေၾက……..






ပန္းႏုႏွင္းဆီ

ခ်စ္သူသိေစ..


ခ်စ္သူေရ
မင္းနဲ႕ငါၾကားက
ခပ္ပါးပါးအမွားတစ္ခုက
ျပင္မရေအာင္ ၾကီးက်ယ္လာခဲ႕ျပီ
လမ္းခြဲတယ္ဆိုတဲ႕စကား
နႈတ္ဖ်ားေလးကေန
ဘယ္သူက လြယ္လြယ္နဲ႕မ်ား
ေျပာထြက္ခ်င္ပါ႕မလဲကြယ္..

လိုအပ္လို႕ေျပာတယ္ဆိုေပမဲ႕
ငါ႕ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး နာက်င္ပဲ႕ေၾကြရတာပါဘဲ..
ကုိယ္႕ေဖာ္တဲ႕အဆိပ္ကိုယ္ျပန္မ်ိဳရသလို
ငါ႕ရင္ခြင္တစ္ခုလံုး အဆိပ္သင္႕ခဲ႕ေပါ႕
တစ္ေျမ႕ေျမ႕ပါဘဲ ကၽြမ္းေလာင္ေနခဲ႕တယ္..
ငါ႕ရဲ႕ညေတြ အိပ္မေပ်ာ္ျခင္းနဲ႕ မိုးလင္းသြားတာ
မင္းသိမွာမဟုတ္ဘူး ခ်စ္သူ..

ကိုယ္႕ဇာတ္ကိုယ္မႏိုင္တဲ႕
ဇာတ္ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ အညႊန္းဟာ
ဖြာရရာက်ဲျပီး အံလြဲေနခဲ႕တာ
စကတည္းကပါဘဲ…
မွားေနမွန္းသိေနခဲ႕ေပမဲ႕
ခ်ိဳျမိန္တဲ႕ အသံေလးတစ္စံုေအာက္မွာ
ရင္ခုန္စြာေပ်ာ္၀င္ခဲ႕တယ္..

ပူေလာင္လြန္းေနတယ္
အေမွာင္ခ်ထားတဲ႕ ငါ႕အခန္းထဲမွာ
ခ်စ္သူရဲ႕ စကားသံကလြဲလို႕
ဘာသံမွ ငါမၾကားလိုဘူး.
ခါးသက္သက္ အိပ္ပ်က္ညေတြက
မနက္မိုးလင္းခ်ိန္ကို ေၾကာက္ေနမိတယ္..

အိပ္မေပ်ာ္ေပမဲ႕ မအိပ္ဘဲ မက္ေနတဲ႕
ဒီအိပ္မက္ကိုဘဲ
ထပ္တလဲလဲ ျပန္တမ္းတတယ္..
ေအာ္.. တကယ္တမ္းေတာ႕
လမ္းခြဲတယ္ဆိုတာ
မုန္းလို႕ မဟုတ္သလို
မခ်စ္လို႕လဲ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ
ခ်စ္တဲ႕သူ နားလည္မယ္ဆိုရင္
ငါ႔ႏွလံုးသားတစ္စံုနဲ႕
ရင္ခုန္တတ္ခဲ႕ျခင္းအားလံုး
ဘာေၾကာင္႕စေတးပစ္ရတယ္ဆိုတာ
မင္းသိပါေစလို႕ တိတ္ဆိတ္စြာ
ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္.. အေ၀းက ခ်စ္သူေရ။




ပန္းႏုႏွင္းဆီ

အလြမ္းညမ်ား


မဲေမွာင္တိတ္ဆိတ္လို႔ ျငိမ္သက္လြန္းတဲ့ ညေလးတစ္ညပါပဲ.. ခပ္ေ၀းေ၀း မွာေတာ႕ျမိဳ႕ကေလးရဲ႕ နီယြန္မီး အလင္းေရာင္တို႕က မႈံပ်ပ် ေလး ျမင္ေနရဆဲ.. သန္းေခါင္ေက်ာ္ေနျပီမို႕ မီးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကေတာ့ မွိတ္ကုန္ျပီ.. ေကာင္းကင္မွာေတာင္ ၾကယ္တစ္ခ်ိဳ႕က မလင္းတလွည့္ လင္းတလွည္႕.. ပုဏၰမာ လစႏၵာကေတာ႕ ခပ္ေကြးေကြးေလးနဲ႕ သူမကို တိတ္ဆိတ္စြာ ျပံဳးျပလို႕ေနခဲ႕သည္။ ေလေျပႏုေထြး ေအးေအးေလးကလည္း အိမ္အေပၚထပ္ ၀ရန္တာေလးကေန နက္ေမွာင္ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႕ ျပင္ပေလာကၾကီးကို ထြက္ၾကည္႕ေနေသာ သူမကို ၀မ္းသာအားရ ေပြ႕ဖက္ႏႈတ္ဆက္လို႕ ကလူက်ီစယ္ ေနၾကျပန္ပါသည္။ ဒီတစ္ညလည္း သူမ အတြက္ေတာ႕ အိပ္ေရးပ်က္တဲ႕ည.. အအိပ္ခက္တဲ႕ညပဲ ျဖစ္ေနဦးမည္မွာ သံသယ ရွိစရာမလိုပါ ေသခ်ာ လြန္းလွပါသည္.. အိပ္မရတဲ႕ညသည္ ညတာ ရွည္လ်ားလြန္းလွသည္ဟု ၾကံဳဖူးသူအားလံုးက ေျပာခဲ့ၾက ပါလိမ္႕မည္။ သူမ အတြက္ေတာ႕ ရွည္လ်ားသည္႕ ညေပါင္းမ်ားစြာ မေရႏိုင္ေအာင္ ၾကံဳခဲ႕ျပီးသားပါ။

ညေတြမွာ ခုလို အိပ္မေပ်ာ္တာ ဘယ္ေလာက္မ်ားျပီလဲ… ျပန္စဥ္းစားမိျပန္ေတာ႕ အေျဖက မေရမရာ.. ေသခ်ာပင္ မမွတ္မိႏိုင္ေတာ့ေအာင္ အိပ္ပ်က္ညေတြက မ်ားလွျပီ.. ဒါမွမဟုတ္ အိပ္ေရးပ်က္တာ မ်ားလို႕ သူမ မွတ္ဥာဏ္ေတြကပဲ အလုပ္မလုပ္ေတာ့ ဘူးထင္သည္။ ဒီလိုအခ်ိန္ေတြမွာ သူမအေတြးထဲ ေရာက္ေနတာက ခ်စ္သူမွလြဲ၍ မည္သူမွ မရွိႏိုင္ေအာင္ သူမ၏ အသိဥာဏ္အားလံုး ေမွာင္မိုက္ေနခဲ႕သည္။ သူမ ခ်စ္မိသူကေရာ.... ခုလိုခ်ိန္ေတြဆို ႏွစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္ေမာက်ေနပါရဲ႕လား.. သူမကို သတိတရ ရွိေနလိမ္႕မည္လား.. စိတ္ထဲကေတာ႕ မ၀ံ႕မရဲေလး ေမွ်ာ္လင္႕ေနခ်င္ျပန္ေသးသည္... သို႕ေသာ္ မသိစိတ္တစ္ေနရာကေတာ႕ ခ်စ္သူသည္ သူမကို သတိတရ ရွိေနလိမ္႕မည္ ဟုလည္း မထင္မိျပန္ေခ်...



ခ်စ္သူကေရာ ဒီအခ်ိန္ အိပ္ေပ်ာ္ေနရဲ႕လား.. ဒါမွမဟုတ္ မအိပ္ေသးဘဲ ေန႕ခင္းက လုပ္လက္စအလုပ္ တစ္ခုခုကို အျပီးသတ္ေနမလား.. တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕ ၾကာရွည္ေလးျမင္႕စြာ ဖုန္းေျပာေနမလား.. ဒါကိုလဲ သူမက ေသခ်ာမသိပါ.. အိုး… အထင္နဲ႕ စိတ္ေမာခဲ႕ရတဲ႕ ေန႕ရက္ေတြလဲ မ်ားလွပါျပီေလ.. ေသခ်ာေအာင္ သိလိုစိတ္ေတာ႕ ျဖစ္မိသားပါဘဲ… ေအးစက္စက္ ဖုန္းခလုတ္ေလးေတြကို လက္နဲ႕ တို႕ထိၾကည္႕မိလိုက္ေတာ႕ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ စြဲစြဲျမဲျမဲ အလြတ္ရေနခဲ႕ေသာ နံပါတ္တို႕ကို ႏွိပ္ၾကည္႕ခ်င္စိတ္က ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ျဖစ္ေပၚလာသည္။


သို႕ေသာ္..... သူမ မႏွိပ္ရဲပါ..


Busy ျဖစ္ေနေသာ ဖုန္းသံကို ၾကားရလွ်င္ သူမ နာက်င္ေနရဦးမည္.. ဒီလိုနဲ႕ စိတ္ဆႏၵတို႕ကို သူမ ထိန္းခ်ဳပ္လာတတ္ခဲ႕တာ ၾကာပါျပီ.. ခ်စ္သူနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ဘာမွ မသိတာက ပိုျပီးေကာင္းပါလိမ္႕မည္.. ခ်စ္သူကို နာက်င္ျခင္း တို႕ျဖင္႕ သူမ မလြမ္းဆြတ္လိုပါ.. သတိမရလိုပါ.. ဒီအတုိင္း ရိုးရိုးေလးသာ ေတြးျပီး စိတ္ရွင္းရွင္းျဖင္႕သာ သတိရ လြမ္းဆြတ္ေနတာက သူမ အတြက္ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္မွာပါေလ။ မ်က္လႊာေလးကို ေမွးမွိတ္လို႕ ၀င္သက္ကို ျပင္းျပင္းရွဴရွိဳက္လိုက္မိေတာ႕ သူမစိုက္ပ်ိဳးထားေသာ စံပါယ္အိုးမွ ပြင္႕ေ၀စျပဳေနေသာ စံပါယ္ရနံ႔တို႕က အဆုတ္တြင္းသို႕ လတ္ဆတ္စြာ ၀င္ေရာက္ သြားခဲ႕သည္.. မြန္းၾကပ္မႈက အနည္းငယ္ေတာ႕ သက္သာသြားသလို ခံစားလိုက္မိသည္။


ေန႕လည္ေန႕ခင္းဆိုလွ်င္ ခ်စ္သူကို သတိရမိလွ်င္ေတာင္ အလုပ္တစ္ဘက္ႏွင္႕မို႕ သိပ္ျပီး မသိသာလွေသာ္လည္း ညဘက္ခ်ိန္ေတြ စိတ္ေရာ လူပါ အားလပ္ခ်ိန္တြင္ေတာ႕ခ်စ္သူမွ တပါး ဘာကိုမွ သတိမရေတာ႕ေခ်။ ဆိတ္ျငိမ္ေသာညေတြမွာ အိပ္လို႕မေပ်ာ္ႏိုင္ဘဲ အေ၀းကခ်စ္သူကို ေမွ်ာ္မွန္းရင္း တမ္းတမ္းတတ နင္႕နင္႕သီးသီး လြမ္းဆြတ္ သတိရမိျခင္း ေတြကသာ သူမ တစ္ကိုယ္လံုးကို လြမ္းျခံဳထားခဲ႕သည္။ ေသခ်ာတာကေတာ႕ ေနာက္ေန႕ေတြမွာလဲ သူမ လြမ္းဆြတ္ေနမိဦးမည္သာ။ ဘယ္ခ်ိန္ထိ.... ဘယ္ကာလထိ.... လြမ္းဆြတ္ေနရ ဦးမည္ ဆိုတာေတာ႕ သူမ ကိုယ္တိုင္လည္း မသိႏိုင္ပါ။ ဒီလိုဆိုလွ်င္ျဖင္႕ ဒီအလြမ္းေတြၾကားက ရုန္းထြက္ပါေတာ႕လားဟု ေျပာလာျပန္လွ်င္လည္း ရုန္းထြက္ဖို႕ အင္အားမရွိသလို ရုန္းမထြက္ ခ်င္ေလာက္ေအာင္ကိုဘဲ ဒီအလြမ္းေတြၾကားမွာ သူမ ေနသားက်ေနပါျပီ.. သို႕ဆိုလွ်င္ေတာ႔ ကိုယ္႕အပူ ကိုယ္ရွာသည္လို႕ အားလံုးက ေျပာၾကမည္ထင္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ မတတ္ႏိုင္ပါ။ သူမကေတာ႕ ဒီအလြမ္းေတြမွာ ေမြ႕ေလွ်ာ္ ေနတတ္ခဲ႕ပါျပီ။


မျမင္ရေသာ ဟိုးေတာင္တန္းေတြဆီ မွန္းေမွ်ာ္ရင္း အေမွာင္ထုတြင္းသို႕ ေငးစိုက္ ၾကည္႕မိစဥ္ေတာ႕ ေန႕ခင္းဘက္ဆီတြင္ ျပာရီေနေသာ ေတာင္စဥ္ ေတာင္တန္းအဆင္႕ဆင္႕ ျမင္ကြင္းက အာရံုထဲ ေရာက္လို႕လာသည္။ သူမက ေတာင္တန္းေတြကိုခ်စ္သည္.. ေတာေတာင္ေတြကို ျမတ္ႏိုးသည္.. ေတာင္တန္းေတြေပါရာ အရပ္တစ္ခုမွာ ေမြးဖြားလာသူျဖစ္၍လည္း ငယ္စဥ္ကတည္းက ေတာင္စဥ္ ေတာင္တန္းေတြကို ၾကည္႕ရင္း ဘယ္ကိုမွန္းမသိ လြမ္းဆြတ္မိတတ္ခဲ႕သလို ခုလို အသက္အရြယ္ ရလာခ်ိန္မွာလည္း အလြမ္းႏွင့္ မကင္းႏိုင္ေသးေသာ သူမအျဖစ္က တဆိတ္သနားဖို႕ေတာ႕ ေကာင္းေနမည္ ထင္သည္။ ခ်စ္သူရွိရာ အရပ္ကို မွန္းဆရင္း ေတြးၾကည္႕မိျပန္ေတာ႕ အေမွာင္ထုကလြဲ၍ ဟိုးခပ္ေ၀းေ၀း ေတာင္တန္းတစ္ခ်ိဳ႕ေပၚက မွိန္ျပျပမီးေရာင္ရဲ႕ အလင္းတစ္စကလြဲလို႕ ဘာကိုမွ မျမင္ႏိုင္ေပ။
ခ်စ္သူရွိရာ အရပ္မွာေရာ ေတာင္တန္းေတြရွိရဲ႕လား.. သူသည္လည္း ကိုယ္႕လို ေတာင္တန္းေတြ၊ သစ္ေတာေတြ၊ သစ္ပင္ေတြကို ျမတ္ႏိုးတတ္ရဲ႕လား.. ဒါကိုလဲ သူမ မေသခ်ာျပန္။ သူကလဲ မေျပာခဲ႕ဖူးပါ ဒီလိုဆိုလွ်င္ျဖင္႕ သူမ ခ်စ္သလို သူကေရာ ေတာင္တန္းေတြ သစ္ေတာေတြကို ျမတ္ႏိုး ပါ႕မလား.. ခ်စ္သူႏွင္႕ ပတ္သက္ေသာ အေတြးေတြကလဲ ေတာင္စဥ္ရမရ..... ထိုစဥ္မွာပဲ ေလတစ္ခ်က္ အေ၀ွ႕ႏွင္႕အတူ မိုးစက္ကေလးမ်ား တစ္ဖြဲဖြဲ က်ဆင္းလာေတာ႕ စိမ္႕ခနဲ ခ်မ္း၍ တုန္သြားလိုက္မိေသးသည္။ ဇြန္လရဲ႕ မိုးစက္ ေတြ ပါဘဲလား.. သူမ အိပ္ရာထဲသို႕ မ၀င္ခ်င္ေသးပါ။ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္မည္႕ ညေတြကို ဇြတ္မွိတ္အိပ္ဖို႕လည္း မၾကိဳးစားခ်င္ေတာ႕… ေပျပီး ၀ရံတာတြင္ ဆက္ရပ္ေနမိေတာ႕ ခပ္စိပ္စိပ္ က်ဆင္းလာေနေသာ မိုးေရစက္တို႕က သူမ ခႏၶာကိုယ္ကို စိုရြဲစ ျပဳလာေနျပီ.. ပါးျပင္ေပၚတြင္ပင္ မိုးေရတို႕ ရြဲရြဲစိုေနေပျပီ.. အမွတ္မထင္ ပါးျပင္ေပၚက မိုးေရစက္တို႕ကို တို႕သုတ္လိုက္မိေတာ႔ ပူေႏြးေနေသာ အထိအေတြ႔ကို ခံစားလိုက္မိသည္..


အိုး.. မိုးေရေတြမွ မဟုတ္ပါဘဲလား.. မ်က္ရည္ေတြပါပဲ.....ဘယ္ခ်ိန္ကတည္းက သူမ မ်က္ရည္က်ေနမိပါလိမ္႕..

ခ်စ္သူကို လြမ္းမိေသာ အလြမ္းေတြက မ်က္ရည္မ်ားအျဖစ္ က်လာတာဘဲ ျဖစ္ပါလိမ္႕မည္.. ျမန္ျမန္ သုတ္မွပါဘဲေလ… သူမ မ်က္ရည္တို႕ျဖင္႕ ခ်စ္သူကို မပူေလာင္ေစခ်င္ပါ။ သက္ျပင္းကို ဖြဖြခ်လိုက္မိရင္း ဘယ္ခ်ိန္ထိမ်ား အလြမ္းႏြံထဲ နစ္ေနရဦးမွာပါလိမ္႕… အဆံုးမရွိေတာ႕ဘူး ထင္သည္.. လြမ္းရင္းနဲ႕ပဲ မ်က္ရည္စ တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕အတူ သူမ ဆုေတာင္းလိုက္မိပါေသးသည္။


"ခ်စ္သူ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ အိပ္စက္ႏိုင္ပါေစ.. အိပ္မက္လွလွ မက္ပါေစ…"



(မွတ္ခ်က္။ ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးသက္သက္ျဖင့္ ဖန္တီးပံုေဖာ္ထားျခင္းသာျဖစ္သျဖင့္ တိုက္ဆိုင္မႈရွိပါက နားလည္ ခံစားေပးပါရန္)


ပန္းႏုႏွင္းဆီ

ျပတ္သားတတ္သူ သို႕...


ျပတ္သားတတ္သူတဲ႕လား
အရံႈးေပးထားတာေတာင္မွ
မ်က္ရည္က်ျပရဦးမတဲ႕
ငါ႕ရင္ထဲက ႏွလံုးသားတစ္စံု
နာက်င္ျခင္းေတြနဲ႕ တုန္ရီေနခဲ႕တယ္.. ... ...


ခင္မင္မႈသက္တမ္းမွာ
မ်က္ကန္းတစ္ေယာက္လို
ဘာမဆို မင္းစိတ္တိုင္းက်
ျဖစ္ေစခဲ႕တာေတာင္မွ
ဘာကိုမွ အလိုမက်ခဲ႕ဘူးတဲ႕လား... ..


အာရံုေနာက္တယ္ဆိုတဲ႕စကား
ဓားထက္ထက္တစ္စင္းလို
ငါ႕ရင္ကို ဟက္တက္ကြဲေစခဲ႕တယ္..


သံေယာဇဥ္ေတြ ရင္မွာ အထပ္ထပ္
ရစ္ပတ္လို႕ေႏွာင္ဖြဲ႕ မာနမဲ႕စြာ
ငါ.. မင္းေျခရင္းမွာ ၀ပ္စင္းခဲ႕တယ္..


စစ္တလင္းမဟုတ္လို႕
စိန္ေခၚတဲ႕စကား ငါမေျပာခဲ႕မိဘူး
ရိုးသားစြာျငိတြယ္မိခဲ႕တာ
အတိုင္းအတာထက္ပိုခဲ႕တယ္..


မာယာဆိုတဲ႕စကား
ငါ႕ဆီက မင္းၾကားဖူးရဲ႕လား
အစြမ္းကုန္ခ်စ္ျပခဲ႕တာေတာင္
လံုေလာက္တယ္မထင္မိဘူးတဲ႕လား။


လမ္းခြဲမယ္ဆိုတဲ႕စကား
နားထဲမွာ သံရည္ပူေလာင္းသလို
အာရံုေတြမွာ ဆူေ၀ေနခဲ႕တယ္.


ေရြးခ်ယ္စရာ မရွိပါဘူး
မင္းထားရာ ေနခဲ႕မယ့္သူပါ..
မင္းခ်န္ခဲ႕ရင္လည္း
ထားခဲ႕တဲ႕အရပ္မွာ
မတ္မတ္ရပ္ျပီး
ငါက်န္ခဲ႕မွာပါ..

မင္းကေတာ႕
ျပတ္သားတတ္သူတဲ႕လား….







ပန္းႏုႏွင္းဆီ (ဘေလာ့စေရးတဲ့ည)

သန္းေကာင္ထက္ နက္တဲ႕ည


မင္းလိုတဲ႕အခါ
ဘာမဆို ငါအဆင္သင္႕ျဖစ္ခဲ႕ဖူးတယ္.... ... ..
မင္းငိုတဲ႕အခါ
စိတ္ဒဏ္ရာေတြ ေျဖေလွ်ာ႕ဖို႕

ပုခံုးေလးအဆင္သင္႕

"ေရာ႕! အင္႕!"
လို႕ ထိုးေပးခဲ႕ဖူးတယ္... .. .
မင္းခ်စ္သူနဲ႕ ရန္ျဖစ္တဲ႕အခါ

မင္းစိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ျဖစ္ဖို႕

တစ္ညလံုးမအိပ္ဘဲ

ဖုန္းေတြထိုင္ေျပာေပးခဲ႕ဖူးတယ္.. ... ..
မင္းစိတ္ရူးေပါက္တိုင္း

စိတ္ကူးယဥ္ဇာတ္လမ္းေတြ

တစ္ပုဒ္ျပီးတစ္ပုဒ္ေျပာတဲ႕အခါ

မျငီးမျငဴ နားေတြမပူစတမ္း

ထိုင္နားေထာင္ေပးခဲ႕ဖူးတယ္... ... ..


မင္းခ်စ္သူနဲ႕ အဆင္ေျပသြားလို႕

ငါ႕ကိုေမ႕ေလွ်ာ႕သြားတဲ႕အခ်ိန္မွာ

တိတ္တိတ္ကေလးနဲ႕

ဆိတ္ျငိမ္စြာေနထိုင္ရင္း

ငါမုန္းတဲ႕ နာရီသံေတြကို

ေရတြက္ေနခဲ႕ဖူးတယ္... ... ..


ငါ႕ဘက္ကို တစ္ခ်က္မွ လွည္႕မၾကည္႕သူရယ္လို႕

တစ္ၾကိမ္မွ မေတြးမိခဲ႕သလို

ျဖည္႕ဆည္းေပးေနရတဲ႕
ဒီ၀ဋ္ဒုကၡခ်ိဳခ်ိဳကိုမွ တပ္မက္ေနမိတဲ႕ ငါ

ေ၀ဒနာေတြ မိုးမလင္းႏိုင္ေအာင္

သန္းေခါင္ထက္ ညဥ္႕နက္ခဲ႕တာ
ၾကာျပီပဲေလ.. ... ..



ပန္းႏုႏွင္းဆီ (ဘေလာ့စေရးတဲ့ည)