ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားေလးမ်ား

ပန္းႏုႏွင္းဆီ. Powered by Blogger.
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္၏ ေကာက္ေၾကာင္း



သူမေရွ႕က ေကာ္ဖီခြက္ကို အသာမကာ တစ္ငံုေသာက္လိုက္စဥ္တြင္ေတာ႕ ေကာ္ဖီရဲ႕ ဆိမ္႕ေမႊးေသာအရသာက လွ်ာဖ်ားတြင္ စိမ္႔၀င္လို႕သြားသည္။ အိုး ေကာ္ဖီရဲ႕အရသာက ယခင္ကအတိုင္း ဘာမွ မေျပာင္းလဲပါဘဲလား။ သူမ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနစဥ္ ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး ဒီဆိုင္က ေကာ္ဖီကို တမ္းတမ္းမက္မက္ သတိတရ ရွိလြန္းလွသည္။ ဒီဆိုင္ရဲ႕ေကာ္ဖီအရသာက တစ္ျခား ဘယ္ဆိုင္က အရသာနဲ႕မွ မတူေအာင္ ေဟဇယ္လ္နတ္ရဲ႕ ဆိမ္႕ေမႊးေမႊး အနံ႔နဲ႕ အရသာကဆြဲေဆာင္မႈ ရွိလွသည္႕အျပင္ ဆိုင္ရဲ႕အျပင္အဆင္နဲ႕ ဆိုင္အျပင္ဘက္က သာယာလွပေသာ အင္းယားကန္ရႈခင္းက စိတ္ကို ခ်မ္းေျမ႕ေစလွသည္ေလ။

ဆိုင္ထဲကို သူမေရာက္ေနတာ မိနစ္၂၀ေလာက္ေတာ႕ ရွိေတာ႕မည္။ သို႕ေသာ္ သူမရဲ႕ ေကာ္ဖီခြက္ ေသးေလးထဲက ေကာ္ဖီကေတာ႕ျဖင္႕ ထက္၀က္ပင္ မခ်ိဳးေသးပါ။ မၾကိဳက္လို႕ မေသာက္တာ မဟုတ္ဘဲ ေကာ္ဖီရဲ႕ အရသာကို ၾကိဳက္လြန္းသျဖင္႔ ကုန္သြားမွာစိုး၍ တစ္စိမ္႕စိမ္႕  ဇိမ္ဆြဲျပီး ေသာက္ျခင္းသာ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုစဥ္မွာဘဲ သူမေရွ႔တြင္ခ်ထားေသာ လက္ကိုင္ဖုန္းမွာ အသံျမည္လာသည္။ ဖုန္းနံပါတ္ကို ၾကည္႕လိုက္စဥ္တြင္ သူမ မသိေသာ နံပါတ္တစ္ခုက ဖုန္းစခရင္ေပၚ ေပၚေနသည္။ အံ႕ၾသစိတ္ျဖင္႕ ဖုန္းကို နားေထာင္လိုက္ေတာ႕

“ေက်ာ္” ဟု သူမကို ေခၚသည္႔အသံ ထြက္လာသည္။ မွားစရာမရွိပါ။ သည္ေခၚသံသည္ တစ္ေလာကလံုးမွာ သူမနံမည္ ဇီဇ၀ါ ေက်ာ္ကို ေက်ာ္ ဟုေခၚတတ္ေသာ တစ္ေယာက္တည္းေသာ သူ၏ အသံပင္ျဖစ္သည္။ သူမ ျပန္ေရာက္တာ ၂ရက္သာရွိေသးသည္။ သူ ဘယ္လိုမ်ား သိသြားပါလိမ္႔။

“ေျပာပါ.. ”  ေအးစက္စက္ထူးလိုက္ေသာ သူမအသံအဆံုးတြင္ တစ္ဖက္မွ

“ေက်ာ္ အခုဘယ္မွာလဲ.. ကိုယ္လာေတြ႔လို႕ရမလား. ေက်ာ္ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္ေနတယ္ဆိုတာ မေန႕က ေက်ာ္႔သူငယ္ခ်င္း မခ်ိဳနဲ႕ေတြ႔ေတာ႕ သူေျပာျပလို႕ သိရတယ္.. ေက်ာ္အရင္ကိုင္တဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ မေျပာင္းေသးဘူးဆိုတာလဲ သူဘဲ ေျပာျပသြားတာ။ ဒါေၾကာင္႕ ကိုယ္ဆက္လိုက္တာ. ေက်ာ္ ဘယ္ေရာက္ေနတယ္ ဆိုတာသာ ေျပာပါ ကိုယ္အခု ထြက္လာခဲ႕မယ္.. ”

“တို႕ ေကာ္ဖီေသာက္ေနတယ္ ဒါေပမဲ႕ မလာခဲ႕နဲ႕။ ယူ႕ကိုေတြ႔ဖို႕ ဘာအေၾကာင္းမွ မရွိဘူး။ ယူနဲ႕တို႕ၾကားမွာ ေတြ႔စရာအေနအထား၊ ဘာအကန္႕မွ မရွိေတာ႕ဘူး”

သူမ စကားသံအဆံုး တစ္ဖက္မွ အသံေခတၱ တိတ္သြားခဲ႕သည္။ ျပီးမွ “ေက်ာ္ အဲဒီေကာ္ဖီေသာက္ေနတဲ႕ ဆိုင္က ေက်ာ္နဲ႕ကိုယ္ အျမဲေသာက္ေနက် ဆိုင္မဟုတ္လား။ ေက်ာ္ အရင္က အေၾကာင္းေတြကို သတိရလို႔ အဲဒီမွာ ေကာ္ဖီသြားေသာက္တာ မဟုတ္လား။ ကိုယ္ေလာင္းရဲတယ္ ေက်ာ္အခု ထိုင္ေနတဲ႕စားပြဲဟာလည္း ကိုယ္နဲ႔ အျမဲတမ္း ထိုင္ေနက်စားပြဲျဖစ္ရမယ္.. မညာပါနဲ႕ေက်ာ္.. ေက်ာ္႔ရင္ထဲမွာ အခုအခ်ိန္ထိ ကိုယ္ရွိေနေသးတယ္ဆိုတာ သိပါတယ္.. ဒီဆိုင္ကို ေရာက္ေအာင္ သြားကတည္းက ေက်ာ္ကိုယ္႕ကိုသံေယာဇဥ္မကုန္ေသးဘူးဆိုတာ ကိုယ္သိတယ္… ”

“ရွစ္တ္” သူမစိတ္ထဲမွ တီးတိုးေရရြတ္လိုက္ျပီး “ ေနပါဦး… ဒီဆိုင္ကို တို႕လာတာ အရင္က မင္းနဲ႕တို႕ရဲ႕ အေၾကာင္းေတြသတိရလို႕ဆိုတာ ေသခ်ာလွခ်ည္လား။ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားပါဦး။ ဒီဆိုင္က ေကာ္ဖီကို ၾကိဳက္လြန္းလို႕ တို႕အျမဲေသာက္ခဲ႕တာ မင္းနဲ႕ မဆံုခဲ႕ခင္ ဟုိးအခ်ိန္ကတည္းကဆိုတာ မင္းမမွတ္မိေတာ႕ဘူးလား.. သိပ္အတၱမၾကီးနဲ႕။ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို သိပ္အထင္မၾကီးနဲ႕… မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ဟာ မင္းနဲ႕သြားခဲ႕ဖူးတဲ႕ ေနရာေတြကို ျပန္သြားတိုင္း မင္းကိုသတိရလို႕ဆိုတဲ႕ အယူအဆေတြ လမ္းေဘးကို လႊင္႕ပစ္လိုက္ ဟုတ္ျပီလား။ တို႕ဆိုတဲ႕ ဇီဇ၀ါေက်ာ္က ကိုယ္႔ကိုတာ႕တာ လို႕ ႏႈတ္ဆက္သြားတဲ႕လူကို ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ဘယ္ေတာ႕မွ အခြင္႕အေရး ျပန္မေပးတတ္ဘူးဆိုတာ မင္းျမဲျမဲ မွတ္ထားလိုက္.. ေနာက္ထပ္ ဖုန္းထပ္ဆက္ဖို႕ မၾကိဳးစားနဲ႕ .. မင္းအသံ တို႕ ထပ္မၾကားခ်င္ဘူး” ဖုန္းကို ခ်လိုက္ရင္း သူမအသံလည္း အနည္းငယ္က်ယ္သြားတာကို သတိျဖင္႕ ျပန္ထိန္းလိုက္ရကာ ထြက္လာေသာ ေဒါသကိုလည္း ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႕ ၾကိဳးစားလိုက္ရသည္။

အေတာ္ကို အတၱၾကီးသည္႕လူပါဘဲ။ သူမ ဒီဆိုင္ေလးတြင္ ေကာ္ဖီေသာက္လာသည္မွာ တကယ္လဲ သူနဲ႕မေတြ႔ခင္ ဟုိယခင္ခ်ိန္ကတည္းကျဖစ္ျပီး ထိုသူႏွင္႕ ခ်စ္သူဘ၀ေရာက္ျပီးခ်ိန္တြင္လည္း ဒီဆိုင္ေလးမွာ သူမအရင္ထိုင္ေနက် ေနရာေလးမွာဘဲ ေကာ္ဖီေသာက္ျမဲ ျဖစ္ပါသည္။ ဒီဆိုင္မွာ လာထိုင္ရေသာ ခံစားခ်က္၊ ေကာ္ဖီရဲ႕အရသာသည္ ေျပာင္းလဲမသြားခဲ႕ေသာ္လည္း ထိုသူႏွင္႕ပတ္သက္သည္႕ သူမရင္ထဲက ခံစားခ်က္တို႕ကေတာ႕ ေျပာင္းလဲသြားခဲ႔ျပီ ျဖစ္ပါသည္။ သူမ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနခ်ိန္ ၃ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း သူမကို သိပ္ခ်စ္လွပါသည္ ဆိုေသာ ထိုသူသည္ တစ္ျခားေသာ မိန္းခေလးႏွင္႕ တြဲသြားခဲ႕ျပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္မွ သူမွားေၾကာင္း ေျပာလာျပီး သူမကို ျပန္လက္ခံေပးဖို႕ ေတာင္းပန္လာခဲ႕သည္။ ထိုသို႕ စိတ္ဓာတ္ မခိုင္မာေသာ သူမ်ိဳးကို ျပတ္သြားျပီးေသာ သူမစိတ္က ျပန္လက္ခံဖို႕ နည္းနည္းမွ စိတ္ကူးမရွိပါ။ သူမထက္ သာမည္ထင္ျပီး အျခားသူဆီ ထြက္သြားခဲ႕ျပီးလွ်င္ သူမ၏ အတၱစိတ္က ဘယ္လိုနည္းႏွင္႕မွ ျပန္လက္ခံလိုစိတ္ မရွိေတာ႕ပါ။

ခြက္ထဲမွ လက္က်န္ေကာ္ဖီကို တစ္က်ိဳက္တည္း ကုန္ေအာင္ ေမာ႔ေသာက္လိုက္ရင္း ဆိုင္မွ ထြက္ခြာဖို႕ စဥ္းစားလိုက္မိေတာ႕သည္။ မဟုတ္လွ်င္ ထိုသူေရာက္လာႏိုင္သည္ မဟုတ္လား။ နားညီးဖြယ္ေသာ သူ႕အသံတို႕ကို သူမစိတ္က ခံစားလိုျခင္း အလ်ဥ္းမရွိေတာ႕ပါ။ ဘယ္အခ်ိန္လာေသာက္ေသာက္ သူမအၾကိဳက္ဆံုး ဒီဆိုင္ရဲ႕ ေကာ္ဖီအရသာသည္ အခ်ိန္ကာလတိုက္စားမႈကို ခံႏိုင္ရည္ရွိစြာ မေျပာင္းလဲေသာ ဆိမ္႔ဆိမ္႔ေမႊးေမႊးအရသာက တသမတ္တည္း ရွိလို႕ေနေသာ္လည္း တစ္ေယာက္ေသာသူ၏ အခ်စ္ေတြကျဖင္႕ အခ်ိန္ကာလရဲ႕ တိုက္စားမႈကို မခံႏိုင္စြာ ေျပာင္းလဲလို႕ သြားခဲ႔သည္။ လြယ္ကူစြာ ေျပာင္းလဲတတ္ေသာ သူတစ္ေယာက္အတြက္လည္း သူမစိတ္တြင္ ေနရာထပ္ေပးဖို႕ မရွိေတာ႕သလို အခ်ိန္လည္း အနည္းငယ္မွ်ပင္ ေပးလိုစိတ္ မရွိေတာ႕ေၾကာင္းကိုျဖင္႕ ထိုသူတစ္ေယာက္ သိေစခ်င္လွပါသည္။



ပန္းႏုႏွင္းဆီ
11.10.2010
 1:35AM

မဂၤလာေဆာင္ပြဲ ႏြဲရာ၀ယ္



မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ျခယ္ထားေသာ ေၾကြေရာင္မိတ္ကပ္သားက ျဖဴေဖြးေသာ သူမ၏အသားအေရေပၚတြင္ ၾကြရြလို႕ ေနသည္။ အလွျပင္ေပးေနေသာ ေကာင္မေလးကလည္း သူမ၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္ လိုအပ္ခ်က္ဆိုတာ မရွိေအာင္ အေသးစိတ္ ျခယ္မႈန္းေပးေနသည္ မဟုတ္လား။ ပါးျပင္ကို အေရာင္ထည္႕ထားပံု၊ မ်က္ခြံေပၚ ကာလာတင္ထားပံု၊ မ်က္ခုးေမႊးေတြကို ညီညာလွပစြာ ဇင္ေယာ္ေတာင္ ပ်ံေနသလိုျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ထားပံု၊ ႏႈတ္ခမ္းနီကို အပိုအလိုမရွိ ေသသပ္လွပစြာ ျခယ္ေပးထားပံု တို႕ကလည္း ေက်နပ္စရာအတိ။ ဆံပင္ေကာင္းေသာေၾကာင္႕ ဆံထံုးထံုးရာတြင္ပင္ ဆံးတုမလိုဘဲ သူမ၏မူလဆံပင္ေလးကို လွပေသသပ္စြာ ဖြဲ႕ေႏွာင္ျပီး ဆံထံုးလွလွေလးတစ္ခု ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေပးထားသည္။ ဆံထံုးေပၚတြင္ေတာ႕ သူမ၀တ္ဆင္မည္႕ ၀တ္စံုႏွင္႕ လိုက္ဖက္စြာ အျဖဴေရာင္ သစ္ခြပြင္႕ၾကီးၾကီး ၂ပြင္႕က တင္႕တယ္စြာ ေနရာယူထားခဲ႕ျပီ.။ က်က္သေရရွိျခင္း၊ လွပေခ်ာေမြ႔ျခင္း၊ တင္႕တယ္ျခင္းတုိ႕ျဖင္႕ ျပည္႕စံုေနေသာ သူမမ်က္ႏွာကို အဖန္ဖန္ၾကည္႕မိေတာ႕ စိတ္တိုင္းက်စြာျဖင္႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ခပ္ေကာ႕ေကာ႕ေလး ျပံဳးလိုက္မိသည္။

မဂၤလာပြဲအတြက္ နံမည္ၾကီး ပိုးထည္တိုက္တစ္ခုမွ ၾကိဳတင္မွာၾကားထားေသာ အျဖဴေရာင္ လြန္း၂၀၀ ခ်ိတ္လံုခ်ည္ကိုလည္း ေသသပ္က်နစြာ ၀တ္ဆင္ျပီးေနျပီ။ အျဖဴေရာင္ ပိုးသားအကၤ်ီကလည္း နံမည္ၾကီး ဒီဇိုင္နာတစ္ဦးရဲ႕ လက္ရာပီပီ ခႏၶာကိုယ္ေပၚတြင္ ပကတိ ခ်ပ္ရပ္လွပစြာ ေနရာယူထားလို႕ေနခဲ႕ျပီ။ လည္ပင္းေပၚတြင္ ဆင္ျမန္းထားေသာ စိန္လည္ဆြဲကလည္း မီးေရာင္ေအာက္မွာ တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္လက္လို႕ သူမမ်က္ႏွာကိုေတာင္ နဂိုထက္ ပိုျပီး ျဖဴ၀င္းသြားေစႏိုင္ခဲ႕သည္။ ရင္ဘတ္ေပၚမွာေတာ႕ စိန္အလံုးေသးမ်ားျဖင္႕ ခတ္ထားေသာ ပန္းပြင္႕ပံုရင္ထိုးေလးကလည္း ေရာင္စံုလဲ႕ေနေအာင္ ေတာက္ပလို႕ ေနသည္။ လက္ေကာက္၊ လက္စြပ္၊ နားကပ္ အားလံုးသည္လည္း စိန္မ်ားျဖင္႕သာ တန္ဆာဆင္ထားေသာ လက္၀တ္ရတနာမ်ားခ်ည္းသာ။ ဒါေတြကိုလည္း ဒီမဂၤလာပြဲတြင္ ၀တ္ဆင္မည္ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင္႕ ကိုကို႕ကို ပူဆာျပီး နံမည္ၾကီး စိန္ဆိုင္တြင္ ၾကိဳတင္ ၀ယ္ယူထားေသာ ပစၥည္းမ်ားသာ။


ေဘးနားက ခံုေပၚတြင္တင္ထားေသာ ျခံဳပု၀ါကလည္း ဇာပု၀ါအျဖဴဆြတ္ဆြတ္၊ ပန္းပြင္႕မ်ား ယွက္ေဖာက္ထားျပီး စီးကြင္႕ေရာင္စံုေလးမ်ား ေဖာက္ထားကာ ျခံဳလိုက္လွ်င္ အိ၀ဲသြားေစႏိုင္မည္႕ အသားညက္ညက္ ပု၀ါေလးျဖစ္သည္။ ၾကမ္းျပင္ေကာ္ေဇာေပၚတြင္ စီးဖို႕အဆင္သင္႕ခ်ထားေသာ ဖိနပ္မွာ အမ်ားတကာလို ေခတ္ဆန္ဆန္ဖိနပ္မ်ားမဟုတ္ဘဲ စပါယ္ရွယ္ေအာ္ဒါမွာထားခဲ႕ေသာ ကတၱီပါအျဖဴေရာင္ ပံုေတာ္ဖိနပ္တစ္ရံက သူမ၏အလွက်က္သေရကို ထပ္ေဆာင္းေပးမည္႕ အရာတစ္ခုသာ ျဖစ္ေလသည္။ ၀တ္စံုႏွင္႕ လိုက္ဖက္စြာ ေဆးျခယ္ထားေသာ ေငြေရာင္ ေျခသည္း၊ လက္သည္းကလည္း မေန႕ကတည္းက ၾကိဳတင္ဆိုးထားခဲ႕ျပီးသား။ သူမကိုင္မည္႕ အိတ္သည္ပင္လွ်င္ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကိဳတင္ ၀ယ္ယူထားေသာ ေငြမွင္ေရာင္ ဖ်တ္ဖ်က္လက္ေနေသာ တန္ဖိုးၾကီးအိတ္အေကာင္းစား ျဖစ္သည္ေလ။

ေခါင္းဖ်ားေျခဆံုး သူမကိုယ္သူမ အဖန္ဖန္ စစ္ေဆးျပီးျပီ။ ဘယ္ေနရာမွာမွ လိုအပ္သည္မရွိေတာ႕။ လွပျပည္႕စံုေနေပျပီ။ မဂၤလာအခ်ိန္လည္း နီးေနျပီမို႕ ကတၱီပါဖိနပ္ေလးကို စီးျပီး အခန္းျပင္ထြက္ရန္သာ က်န္ေတာ႕သည္။ လူေတြမ်ားလွစြာေသာ ပရိတ္သတ္ဗိုလ္ပံုအလယ္တြင္ ေလွ်ာက္လွမ္းရမည္႕ကိစၥမွာ ရင္တုန္စရာ ေကာင္းလွသည္။ ခုလိုအခ်ိန္တြင္ ကိုကိုကေရာ ဘယ္လိုမ်ား ေနမွာပါလိမ္႕။ သူမ လိုဘဲ ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားေနမလား။ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္သာ ရွိေနမလား။ သိခ်င္စမ္းလွေတာ႕သည္။ ထိုစဥ္ အခန္တံခါးေခါက္သံ တစ္ခ်က္ေပၚလာျပီး

“ ေမေမ.. ခုထိ မျပီးေသးဘူးလား.. ဟိုမွာ လူစံုေနျပီ။ အခါေတာ္ေပးေတာ႕မယ္.. ေမေမ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ေတာ႕တယ္.. သတို႕သမီးျဖစ္တဲ႕ မမကေတာင္ ေစာေစာကတည္းက အဆင္သင္႕ျဖစ္ေနျပီ။ ေမေမက မျပီးႏိုင္ေသးဘူး။ ေဖေဖေတာင္ေျပာေနတယ္.. ဧည္႕သည္ေတြကို သတို႕သမီးမိဘေတြက ေစာေစာဧည္႕ခံရမွာ ေမေမက ခုထိ မ်က္ႏွာ မျပရေသးလို႕တဲ႕ ဆူေနတယ္.. ”

သမီးအငယ္မေလး၏ စကားသံအဆံုး “ေမေမျပီးပါျပီသမီးရဲ႕ ဖိနပ္စီးျပီး ခုဘဲ ထြက္လာေတာ႕မလုိ႔ပါဘဲ.. ၾကည္႕ပါဦး ေမေမ႕ကို ဘာလိုေနေသးလဲလို႕”

သူမက ျပန္ေမးလိုက္ေတာ႕ “အမေလးေမေမရယ္ ကိုယ္႕အေမမို႕ေျပာတာမဟုတ္ဘူး.. ေမေမက လွျပီးသား၊ က်က္သေရရွိျပီးသားပါ။ ခုလိုျပင္လိုက္ေတာ႕ ပိုလွသြားျပီ။ ဘာမွ မလိုေတာ႕ဘူး အားလံုးအိုေကတယ္.. လာေမေမ သြားစို႕.. ဟိုမွာ ေစာင္႕ေနၾကျပီ”

သမီးေလးရဲ႕ စကားအဆံုးတြင္ေတာ႕ ဖိနပ္ကိုေကာက္စီးလိုက္ျပီး  ပု၀ါေလးက လွပၾကြရြစြာ ျခံဳလိုက္ျပီး မွန္ထဲကို တစ္ခ်က္ ျပန္ၾကည္႕လိုက္တာ အခန္းထဲမွ ထြက္လာခဲ႕လိုက္ေတာ႕သည္။

မဂၤလာေဆာင္တစ္ခုမွာ သတို႕သမီးတစ္ေယာက္တည္း လွခ်င္တယ္လို႕ ဘယ္သူက ေျပာသလဲေနာ္.. သတို႕သမီးအေမလည္း လွခ်င္ေသးတာဘဲမဟုတ္လား.. ကမၻာေပၚမွာ အလွမၾကိဳက္တဲ႕ မိန္းမဆိုတာ ရွာမွရွား မဟုတ္လား။ ကၽြန္မလဲ ကၽြန္မရဲ႕ သမီးအၾကီး မဂၤလာေဆာင္မွာ အသက္၅၀ေက်ာ္ အမ်ိဳးသမီးေပမဲ႔ လွခ်င္ေသးတာေပါ႕ရွင္။ မဂၤလာအခါေတာ္ေပးသီခ်င္းသံေလးနဲ႕ သတို႕သမီး သတို႕သားေနာက္ကေန လူမ်ားစြာတို႕ရဲ႕ အၾကည္႕ေတြၾကားကို ျဖတ္ေလွ်ာက္ရဖို႕အတြက္ သတို႕သမီးအေမလည္း ရင္ခုန္ စိတ္လႈပ္ရွားရတာပါဘဲေလ။



ပန္းႏုႏွင္းဆီ


(မအားမလပ္လို႕ စာေရးက်ဲတာ၊ အိမ္လည္ပ်က္ကြက္တာမ်ားကို ခြင္႕လႊတ္ၾကပါလို႕)

ဆႏၵမ်ားနဲ႕ ကိုယ္


မနက္ခင္းေလးမွာ လန္းဆန္းၾကည္လင္စြာႏိုးထလာတဲ႕ ကိုယ္႕မ်က္ႏွာကို ေလေျပႏုႏုေအးေအးေလးက ေပြ႕ဖက္က်ီစယ္ေနၾကတယ္.. ကိုယ္႕အက်င္႕က မနက္အိပ္ရာႏိုးတာနဲ႕ အိမ္ေရွ႕ ၀ရံတာ အျပင္ဘက္ ထြက္ျပီး ေလကို ၀ေအာင္ရႈရိႈက္တယ္.. ဟိုးေ၀းေ၀း က ရႈခင္းေလးေတြကို မ်က္စိတစ္ဆံုး ျမင္ႏိုင္သမွ် လွမ္းၾကည္႕တယ္.. တခါတေလမွာေတာ႕ တိုက္ ေခါင္မိုးေပၚတက္ျပီး အရပ္၈မ်က္ႏွာလံုးကို လိုက္ ၾကည္႕ျဖစ္တယ္.. ဆူညံတဲ႕ ကားသံေတြ၊ စက္သံ ေတြ မၾကားရ၊ နည္းပါးတာေၾကာင္႕ ေလထုကလည္း သန္႕စင္ လတ္ဆတ္လို႕ ေနခဲ႕တယ္.. ကိုယ္မသိ ေသးတဲ႕ ေနရာက ထူးျခားခ်က္ေလးေတြ တစ္ရက္နဲ႕တစ္ရက္ မတူတဲ႕ အေျပာင္းအလဲေလးက ကိုယ္႕စိတ္ ကို တစ္မ်ိဳးေလး လန္းဆန္းေစတယ္…

ကိုယ္ေနတဲ႕ေနရာက ေတာင္တန္းေတြ ပတ္လည္၀ိုင္းေနတဲ႕ ျမိဳ႕ကေလးမုိ႕ ၾကည္႕ေလရာရာ ေတာင္တန္းျပာျပာေတြကိုသာ ျမင္ေနရတယ္.. ေတာင္တန္းေတြေပၚမွာေတာ႕ ဆက္သြယ္ေရးတိုင္ၾကီးေတြ၊ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား သယ္ယူပို႕ေဆာင္ေပးတဲ႕ တာ၀ါတိုင္ၾကီးေတြ အို! ေနရာမလပ္ပါဘဲ.. ဒါေၾကာင္႕လည္း ဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္ ဖုန္းက အခ်ိန္မေရြး လိုင္းေကာင္းေနခဲ႕တယ္.. ဘယ္ေလာက္ပဲ ေခါင္တဲ႕ အရပ္ျဖစ္ေနပါေစ.. ဘယ္ေလာက္ျမင္႕တဲ႕ ေတာင္တန္းေတြေပၚ ေရာက္ေနပါေစ.. လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား မရတဲ႕ ေနရာမရွိသလို ဖုန္းလိုင္းမမိတဲ႕ေနရာဆိုတာလည္း မရွိခဲ႕ဘူး… ေတာင္တန္းျမင္႕ျမင္႕မားမားေတြေပၚက အိမ္ေတြဆိုလည္း ညသန္းေခါင္မွာေတာင္ မီးေရာင္တလက္လက္..တဖ်တ္ဖ်တ္ကိုလက္လို႕.. မီးပ်က္တယ္ ဆိုတာ တစ္လေနလို႕ တစ္ခါေတာင္ မရွိစဖူး.. ရွိခဲ႕ရင္ေတာင္ မိနစ္ပိုင္းအတြင္း ျပန္လင္းတတ္တာ. အင္တာနက္ဆိုတာ ျမန္လြန္းလို႕ ၀က္ဆိုဒ္တစ္ခုဖြင္႕ဖို႕ အခ်ိန္ေစာင္႕ဖို႕ မလိုအပ္သလို၊ သူမ အင္တာနက္သံုးတဲ႕ သက္တမ္းမွာ အင္တာနက္ ေကာ္နက္ရွင္ေႏွးသြားတယ္ ဆိုတာ ရွိကို မရွိခဲ႕ဖူးတာပါ။


ကိုယ္ေနတဲ႕ ျမိဳ႕မွာ လမ္းေဘး၀ဲယာတိုင္း သစ္ပင္ ေတြကို စနစ္တက် စိုက္ပ်ိဳးထား တတ္ၾက ယ္.. ျမက္ခင္းေလးေတြမ်ား စိမ္းစိုေနတာပါဘဲ။ လမ္းတစ္လမ္းကို အပင္လွလွေလးေတြ မရွိတဲ႕ လမ္းဆိုတာ မရွိသေလာက္၊ တစ္ခ်ိဳ႕လမ္းမ်ားဆို အပင္ေတြ ႏွစ္ထပ္ေလာက္ကို စိုက္ပ်ိဳးထား တတ္တယ္.. အပင္ေတြရဲ႕ ေအာက္မွာ အမိႈက္ပံုး ေလးေတြ စနစ္တက် ရွိေနတတ္သလို အခ်ိန္မွန္လာ သိမ္းတတ္တဲ႕ အမိႈက္ကားက ညေနတိုင္း သာယာ နာေပ်ာ္ဖြယ္ တီးလံုးသံေလး ေပးတတ္တယ္.. လမ္းေဘး ပလက္ေဖာင္းေတြဆိုတာမ်ား တူရာတူရာ ေက်ာက္ျပားေတြ စနစ္တက် ခင္းက်င္းထားလိုက္တာ။ အကြက္က်က် လွလို႕။ ညဆိုရင္ေတာ႕ လမ္းေဘးက မီးတိုင္ လွလွေတြမွာ ထိန္ထိန္ကို လင္းေနေတာ႕တာ။

ကားနဲ႕ ကိုယ္ခရီးသြားေတာ႕ ထင္းရူးပင္ေတြ စီရီေနတဲ႕ ေတာင္တန္းၾကီးေပၚကေန ျဖတ္ေဖာက္ထားတဲ႕ လမ္းေပၚကေန သြားခဲ႕ရတယ္.. လမ္းကေတာ႕ နက္ေမွာင္ေျပာင္လက္ေနတဲ႕ ကတၱရာလမ္းပါဘဲ.. ေတာင္တန္းၾကီးေတြေပၚ ျဖတ္ျပီးေဖာက္ထားတာမို႕ ေကြ႕ေကြ႕ေကာက္ေကာက္ ရွိလွသလို နက္ရိႈင္းလွတဲ႕ ေျခာက္ကမ္းပါးေတြရဲ႕ေဘး၊ ျမင္႕မားလွတဲ႕ေတာင္ေစာင္းေတြရဲ႕ေဘးကို အသည္းတယားယားနဲ႕ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ႕ရတယ္.. ကတၱရာလမ္းဆိုတာ အေပါက္အျပဲရယ္လို႕ တစ္ခုတစ္ေလေတာင္ မေတြ႔ခဲ႕ရဘူး.. ညီညာ ေနလိုက္တာ… လမ္းေဘး၂ဖက္လံုးမွာ တူးေျမာင္းကေလးတူးထားေတာ႕ မိုးရြာခ်ိန္ဆိုရင္လဲ ကတၱရာလမ္းေပၚ ေရ၀ပ္မေနဘဲ အလြယ္တကူစီးဆင္းသြားခဲ႕တယ္.. လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ေဘးႏွစ္ဖက္ ကတၱရာသား အဆံုးေတြကို ကြန္ကရစ္ေတြနဲ႕ အနားသတ္ထားျပန္ေတာ႕ ေရတိုက္စားျပီး ကတၱရာေဘးသားေတြ ပဲ႕ပါမသြားေအာင္ စနစ္တက် ေဖာက္လုပ္ထားတာကို သေဘာေပါက္မိတယ္..


ရႈခင္းေတြဆိုတာလည္း လွလိုက္တာ.. ရပ္သပ္ရႈေမာပါပဲ… ေတာင္ခိုးေတြ တေ၀ေ၀၊ ျမဴေျခ ဆိုင္းဆိုင္းနဲ႕ေပါ႕…. ေတာင္ေျခနဲ႕ ေတာင္တန္းတစ္ေလွ်ာက္မွာေတာ႔ စိမ္းစိုေ၀ျဖာေနတဲ႕ စိုက္ခင္းေတြ၊ ေတာေတာင္ေတြလည္း စိမ္းစိုလို႕ပါဘဲ… ေတာင္တန္းေတြဆိုတာ အထပ္ထပ္ ၊ တစ္ခုေပၚတစ္ခုဆင္႕ေနတယ္ မွတ္ရတယ္.. တိမ္ေတြက ေတာင္ခါးပန္းမွာ ေ၀႕ကာ၀ဲကာ.. လွလိုက္တာ.. ၾကည္႕ေလရာရာ စိမ္းလန္းေနေတာ႕ ခရီးသြားရင္း ကားေပၚမွာ အိပ္ငိုက္တတ္တဲ႕ အက်င္႕ေလးေတာင္ ေပ်ာက္သြားခဲ႕ရတယ္… ေတာထဲေတာင္ထဲက သစ္ပင္ၾကီး ျမင္႕ျမင္႕မားမား ထြားထြားၾကိဳင္းၾကိဳင္းေတြကို ၾကည္႕ျပီး အံ႕ၾသမိတယ္.. ဒီသစ္ပင္ေတြကို ဘယ္သူကမွ မခုတ္ၾကဘူး.. သစ္ပင္ခုတ္ရင္လဲ ရမယ္႕အျပစ္ဒဏ္က သိပ္ျပင္းထန္တယ္ ဒီေတာ႕ ေတာ္ရံုနဲ႕ ဘယ္သူကမွ သစ္ပင္မခုတ္ၾကေတာ႕ဘူး…

ေတာေတာင္တစ္ခြင္လံုး စိမ္းစိုေနတဲ႕ သစ္ပင္ၾကီး ေတြနဲ႕ ေအးျမလို႕၊ လတ္ဆတ္သန္႕ရွင္း တဲ႕ ေလ ေတြက သစ္ရြက္စိမ္းရနံ႕၊ ေတာေတာင္ အေငြ႔ အသက္ေတြနဲ႕ ေမႊးပ်ံ႕သင္းထံုလို႕ပါပဲ… စိတ္ကို လန္းဆန္းေစသလို လူကိုလည္း တက္ၾကြ ရႊင္လန္း ေစႏိုင္တဲ႕ သဘာ၀ အလွေတြကို ခံစားမိရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေနမိတယ္.. ကားစီးရင္ အိပ္ငိုက္တတ္တဲ႕ အက်င္႕က ဘယ္ေရာက္သြား ခဲ႕မွန္းမသိဘူး… ဒီေလာက္လွပတဲ႕ ရႈခင္းေတြကို အိပ္စက္ျခင္းနဲ႕ ဥပကၡာျပဳရမွာ ႏွေျမာမိတယ္… ဒါေၾကာင္႕ ဒီခရီးတစ္ေလွ်ာက္လံုးေတာ႕ ကိုယ္မ်က္စိေလး တစ္ခ်က္ေတာင္ မေမွးခဲ႕မိဘဲ.. လန္းဆန္းတက္ၾကြျပီး ကားျပတင္းကို တစ္ခ်ိန္လံုးဖြင္႕ျပီး ေခါင္းေလး လည္ေနေအာင္ကို ဟိုလွည္႕ဒီလွည္႕နဲ႕ ပါလာတဲ႕ ဖုန္းကေလးကိုထုတ္လို႕ ဓာတ္ပံုေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္ ရိုက္ေနမိခဲ႕တယ္…

ကိုယ္ရိုက္လာတဲ႕ ဓာတ္ပံုေလးေတြကို ဂ်ီေတာ႕ကေန ႏိုင္ငံရပ္ျခားက သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႕ကို ျပမိေတာ႕ ဟယ္လွလိုက္တာ.. ေအးခ်မ္းလိုက္တာ.. ဒါ နင္တို႕ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဘယ္ေနရာလဲ.. ရခိုင္ရိုးမလား၊ ရွမ္းေတာင္တန္းေတြလား၊ ကခ်င္ေတာင္တန္းေတြလား၊ လမ္းေတြကလဲ ေကာင္းလိုက္တာ ညီညာျပန္႕ျပဴးေနတာဘဲေနာ္ ဆိုျပီး သူတို႕ေတြက ျပန္ေမးၾကတယ္.. ကိုယ္ စိတ္ထဲထိထိခိုက္ခိုက္ ခံစားလိုက္ရတယ္.. ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ႕ ဒီေတာေတာင္ေတြနဲ႕ စိမ္းစိုေနတဲ႕ .. သစ္ပင္ျမင္႕ျမင္႕မားမားေတြ ၀ံ႕၀ံ႕ၾကြားၾကြားရွိေနတဲ႕ ေတာအုပ္ၾကီးေတြ ၊ ေတာင္တန္းၾကီးေတြဟာ ကိုယ္တို႕ ျမန္မာျပည္က ေတာင္တန္းေတြပါ၊ သစ္ပင္ေတြ မခုတ္ဘဲ စနစ္တက်ရွိလို႕ ၊ ခုတ္ျပီးရင္လည္း ျပန္လည္စိုက္ပ်ိဳးျခင္းေတြ လုပ္ၾကလို႕ စိမ္းလန္း စိုေျပေနတာပါလို႕ ဂုဏ္ယူ၀ံ႕ၾကြားစြာ ကိုယ္ေျပာခ်င္လိုက္တာ… ညီညာျပန္႔ျပဴးစြာ အေပါက္အျပဲ ကင္းစင္နက္ေမွာင္ေနတဲ႕ ကတၱရာ လမ္းေတြကိုလည္း ကိုယ္တို႕ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ လမ္းမၾကီးေတြ ျဖစ္ေစခ်င္မိတယ္..

ကိုယ္တို႕ျမန္မာျပည္ရဲ႕ မိုဘိုင္းဖုန္း စနစ္ဟာ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေဒသ၊ ဘယ္ေတာင္တန္းေတြေပၚ ေရာက္ေရာက္ ဆက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပကို ဘယ္ေတာ႕မွ မေရာက္တတ္တဲ႕ စနစ္ေတြပါလို႕ ေျပာခ်င္လိုက္တာ… ေန႕ေရာ ညပါ လင္းလက္ေနတဲ႕ ျမိဳ႕ေပၚနဲ႕ ေတာင္တန္းေတြ၊ ေတာနက္ေတြက အိမ္ေတြလို ကိုယ္တို႕ သားခ်င္းေတြရဲ႕ အိမ္ေတြကိုလည္း ၂၄နာရီလံုး မီးလာေနတာေတြ ျဖစ္ခ်င္မိတယ္... အျမန္ႏႈန္းေကာင္းလွတဲ႕ အင္တာနက္ ကြန္ယက္ေတြဟာလည္း ကိုယ္ခ်စ္တဲ႕ ျမန္မာျပည္ကလူေတြ သံုးေနတဲ႕ အင္တာနက္ အျမန္ႏႈန္း ျဖစ္ေစခ်င္မိတယ္.. တစ္ျမိဳ႕လံုး စိမ္းစိုေနတဲ႕ သစ္ပင္ေတြ ေ၀ဆာျပီး ေအးခ်မ္းေနတဲ႕ ျမိဳ႕ကေလးလို … ညဆိုရင္ လမ္းတိုင္းမွာ မီးေရာင္ေတြ လင္းျဖာ ရႊန္းေ၀ေနတာမ်ိဳး ကိုယ္တို႕ရဲ႕ ျမန္မာျပည္က ျမိဳ႕တိုင္းကို ျဖစ္ေစခ်င္မိတယ္… ကိုယ္ဒါေတြကို ဂုဏ္ယူ၀ံ႕ၾကြားစြာ ေျပာခြင္႕ရဖို႕ အခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ ေစာင္႕ရမလဲ။ ဘယ္အခ်ိန္မွာမ်ား ေျပာခြင္႕ရမလဲ။ ကိုယ္ေမွ်ာ္လင္႕ခ်င္လိုက္တာ။ အျမန္ဆံုး ေျပာခြင္႕ရခ်င္လိုက္တာ။ ဒီလိုျဖစ္ေစခ်င္မိတဲ႕ ဆႏၵေတြကို သိပ္မ်ားလြန္းတယ္လို႕ ဆိုၾကေလမလား.. ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေန႕ေန႕ေတာ႕ ေျပာခြင္႕ရခ်င္မိပါတယ္ေလ။


ပိုင္ရွင္ရွိတဲ႕ ပန္းကေလး

သူမ ဒီျမိဳ႕ကေလးကို ေရာက္ေနတာ တစ္ပတ္တိတိ ရွိခဲ႕ျပီ။ ျမိဳ႕ကေလးက တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းေသာ ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ ကေလး၊ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕လံုးကေန ဘယ္ေနရာကိုၾကည္႕ၾကည္႕ ေတာင္စဥ္ေတာင္တန္း ေတြကိုသာ ျမင္ရသည္။ ေတာင္တန္းေတြ ၀ိုင္းပတ္ ကာရံထားေသာ ခ်စ္စရာျမိဳ႕ကေလး ျဖစ္သည္။ ျပာမိႈင္းေနေသာ ေတာင္တန္းေတြကို ၾကည္႕ရသည္မွာ လြမ္းစရာေကာင္းလြန္းလွသည္။ ေခါင္းစဥ္တပ္မရေသာ လြမ္းဆြတ္ျခင္း တစ္မ်ိဳးက ဒီျမိဳ႕ကေလးကို ေရာက္စကတည္းက သူမ ခံစားေနမိသည္။ ေတာင္တက္ ေတာင္ဆင္းေတြ ေပါလွေသာ လမ္းေတြတစ္ ေလွ်ာက္ မနက္ခင္းတိုင္း သူမ လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္ေလ႔ရွိသည္မွာ စေရာက္ျပီး ေနာက္ေန႕ မနက္ကတည္းက ျဖစ္သည္။
ဒီျမိဳ႕ကေလးက ေအးခ်မ္းေသာ ရာသီဥတု ရွိသည္႕ျမိဳ႕ ျဖစ္၍လားမသိ ပန္းလည္း အင္မတန္မွ ေပါသည္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး သူမ သိေသာပန္းကေလးမ်ား၊ သူမ မသိေသာ ပန္းမ်ားစသည္တို႕ကို အေရာင္ အေသြးစံု၊ ေမႊးရနံ႔စုံလင္စြာ ေတြ႔ရတတ္သည္။

မနက္ခင္း ေအးစိမ္႕စိမ္႕ လင္းျဖာေနေသာ ေနျခည္ႏုႏုေလးေအာက္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ပန္းေရာင္စံုတိုရဲ႕ ရနံ႕ကို ခံစားရသည္မွာ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္လို လွပစြာစြဲမက္ဖို႔ ေကာင္းသည္။သူမက ေတာေတာင္ေတြကို ခ်စ္သလို ပန္းေတြကိုလည္းခ်စ္သည္။ ၿပီးေတာ႕ ရနံ႕ေတြကို စြဲစြဲမက္မက္ ခ်စ္ခင္စြဲလန္းသည္။ သူမတြင္ ရနံ႔ႏွင္႕ပတ္သက္၍ အာရံုခံစားမႈ အားေကာင္းသည္ ဆိုရမည္။ အျခားသူမ်ား မရႏိုင္ေသာ ခပ္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႕ သင္းရနံ႕မ်ိဳးကိုပင္ သူမႏွာေခါင္းက ခံစားလို႕ရသည္။ ေမႊးရနံ႔တစ္ခုကိုရလွ်င္ မည္သည္႕ပန္းရနံ႔၊ ဆိုတာကို ခြဲျခားႏိုင္သလို ေရေမႊးဆိုလွ်င္လည္း အနံ႔ရသည္ႏွင္႕ မည္သည္႕ေရေမႊးအမ်ိဳးအစားဟု သူမ အလြယ္တကူ ခြဲျခားႏိုင္စြမ္းသည္။

ဒီေန႕မနက္လည္း လမ္းကေလးေလွ်ာက္ရင္း ေမႊးပ်ံ႕ေနေသာ ပန္းရနံ႔တို႕ကို ရႈရိႈက္ကာ စိတ္လက္ေအးခ်မ္း ၾကည္ႏူးမႈကို ခံစားေနမိသည္။ သိပ္ကိုခ်မ္းေျမ႕ဖို႕ေကာင္းတဲ႕ မနက္ခင္းေလးပါဘဲ။ ရန္ကုန္လို ျမိဳ႕ၾကီးမွာ မရႏိုင္တဲ႕ စိတ္ေအးခ်မ္းမႈ၊ သာယာၾကည္ႏူးမႈေတြက ဒီျမိဳ႕ကေလးကို တစ္သက္မေမ႕ႏိုင္ေအာင္ သူမကို ဆြဲေဆာင္လို႕ ေနသည္။ အလုပ္ေတြပစ္ထားခဲ႕ျပီး စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ဒီျမိဳ႕ကေလးဆီ ခရီးထြက္လာမိတာ သူမ သိပ္မွန္သည္ဟုသာ ထင္ေနမိသည္။ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ မြန္းၾကပ္လြန္းေသာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕ လူေနမႈစနစ္ထဲ စီးေျမာေနရတာ စိတ္ေရာ လူပါ ပင္ပန္းလြန္းလွသည္။

ဒီေနရာမွာေတာ႕ ဆိတ္ျငိမ္ေအးခ်မ္းျခင္း၊ လွပသာယာျခင္း စသည္တို႕က သူမအာရံုကို လတ္ဆတ္ၾကည္လင္ ေနေစေတာ႕သည္။ ျပန္ဖို႕ေတာင္ သူမ မစဥ္းစားခ်င္ေသးပါ။ သူမဒီျမိဳ႕ကေလးကို ခ်စ္သည္။ အေတြးေတြ ျဖင္႕ ေလွ်ာက္လာရင္း ဒီေန႕ေတာ႕ သူမ တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးေသးေသာ ျမိဳ႕ပတ္လမ္းဘက္ ေလွ်ာက္မည္ဟု စိတ္ကူးလိုက္မိကာ ေလွ်ာက္လက္စ လမ္းကေလးဆီမွေသြဖည္ကာ ျမိဳ႕ပတ္လမ္းကေလးဆီ ဦးတည္မိေတာ႕ သည္။

စိမ္းလ႔ဲၾကည္လင္ေနေသာ ေရကန္ေဘးတစ္ေလွ်ာက္ကို ေက်ာ္ျဖတ္အျပီးတြင္ စိုက္ပ်ိဳးေရးျခံကေလးမ်ားကို ေတြ႔ရသည္။ ျခံကေလးမ်ားမွာ သီးပင္စားပင္မ်ားႏွင္႕ အမ်ိဳးစံုလင္လွေသာ ပန္းေရာင္စံုတို႕ကို စိုက္ပ်ိဳးထားၾကသည္။ က်ယ္၀န္းေသာ ျခံၾကီးတြင္ စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ ပန္းေရာင္စံုတို႕မွာ ေဆးေရာင္စံုလင္လွေသာ ေကာ္ေဇာတစ္ခ်ပ္ ျဖန္႕ခင္းထားသည္႕ႏွယ္ တစ္ကန္႕စီ တစ္ကြက္စီ သူ႕အေရာင္ႏွင္႕ သူ လွပလြန္း လွသည္။

ထို ပန္းျခံမ်ား ၄ျခံ ၅ျခံေလာက္ကို ေက်ာ္လြန္လာျပီးေသာ္ စိုက္ခင္းတစ္ခုရဲ႕ ျခံ႔ေရွ႕အေရာက္မွာ ပန္းအေရာင္ဆန္းဆန္းေလးကို ျမင္လိုက္မိ၍ သူမအလြန္ စိတ္၀င္စားသြားမိသည္။ ပန္းပင္ေလးက လီလီပန္းပင္ႏွင္႕ ဆင္ဆင္တူသည္။ ပန္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သူမ သိေသာ္လည္း ဒီပန္းကိုေတာ႕ သူမ မသိပါ.. အပြင္႕လည္း လီလီပန္းႏွင္႔ တူသည္။ အေရာင္ကခ်စ္ဖို႕ေကာင္းေသာ ရွားပါးသည္႕ အစိမ္းေဖ်ာ႕ေရာင္ကေလး.. ပန္းပင္မ်ားက ျခံေရွ႕  တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ အစုလိုက္ ေပါက္ေနၾကသည္။

ဒီျခံကလူေတြ စိုက္ထားသည္လား သို႕မဟုတ္ အေလ႕က်ေပါက္သည္လား သူမ မေသခ်ာ။ စိုက္မည္ဆိုလွ်င္ ျခံထဲတြင္သာ စိုက္လိမ္႕မည္။ လူသူမရွိေသာ ျခံအျပင္တြင္ေတာ႔ စိုက္လိမ္႕မည္မထင္.. ပန္းကေလးေတြကလည္း စနစ္တက် ညီညီညာညာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ျပန္႕က်ဲစြာ သူ႕အစုလိုက္ ေပါက္ေနျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ဒီလုိဆိုရင္ သဘာ၀အတိုင္း ေပါက္ေနေသာ အေလ႕က် ပန္းပင္ကေလးမ်ား ျဖစ္ႏိုင္သည္။

ျခံထဲသို႕လွမ္းၾကည္႕လိုက္ေသာ္လည္း စိုက္ခင္း အက်ယ္ၾကီးႏွင္႕ ေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းတြင္ တိုက္ပု ေလးတစ္လံုးကို ေတြ႕ရသည္။ ျခံအနီးနားတြင္လည္း အိမ္ေျခမ်ား ရွိမေနပါ။ ပန္းပြင္႕ေလးရဲ႕ အနားနား တိုးကပ္ၾကည္႕မိေတာ႕မွ ထပ္ျပီးထူးဆန္းတာကို သူမ ေတြ႔ရေတာ႕သည္။ အနံ႕.ဒီပန္းရဲ႕ အနံ႔ ..သိပ္ကို ထူးဆန္းသည္။ သူမ သိေသာ ဘယ္ပန္းတို႕ရဲ႕ ရနံ႕ႏွင္႕မွ မတူ။ သူ႕ေမႊးရနံ႔က စူးစူးရွရွႏွင္႔။ သို႕ေသာ္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ေကာင္းေသာ ရနံ႔မ်ိဳး။ ျပင္းေတာ႕ အလြန္ ျပင္းထန္သည္႕ေမႊးရနံ႔။

အိုး..ဒီပန္းရနံ႔မ်ိဳးဟာ ေရေမႊးေဖာ္စပ္တဲ႕ေနရာမွာသာ သံုးမယ္ဆိုရင္ သိပ္ေကာင္းလိမ္႕မည္ ပန္းရနံ႕ကို မ်က္လံုးေလး မိွတ္၍ သူမႏွလံုးအိမ္ထဲထိေရာက္ေအာင္ ရႈရိႈက္မိရင္းမွ စဥ္းစားလိုက္မိသည္႔အေတြးကို သူမ ဘာသာ ျပန္ရယ္ခ်င္မိေသးသည္။ သူမေရေမႊးၾကိဳက္တာႏွင္႕ဘဲ သိပ္ေမႊးေသာ ယခုပန္းနံ႕ကို ေရေမႊး ေဖာ္ဖို႕ စိတ္ကူးေနျပန္သည္။

သူမ ပန္းပြင္႕ေလးဆီမွာ ဘယ္ေလာက္ထိ အာရံုစူးစိုက္ေနမိသည္မသိ အနားနားကပ္ျပီး ေပၚလာေသာ ဆိုင္ကယ္ ဟြန္းသံေၾကာင္႕ ဆတ္ခနဲ ျဖစ္ကာ လန္႕သြားမိရသည္။ နီညိဳေရာင္ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးက သူမအနီးနားမွာ ရပ္လိုက္တာေတြ႔လိုက္ရျပီး ဆိုင္ကယ္ေပၚမွာ သူမနဲ႕ရြယ္တူ မိန္းခေလး တစ္ေယာက္ ။ မ်က္ႏွာထားက ခပ္တင္းတင္း။

“ေဟ႕ ဘာလုပ္ေနတာလဲ. ပန္းခူးေနတာလား”

ဟု သူမကို လွမ္းေမးသည္..........

"မင္းက ဘယ္သူလဲ .. ဘာလို႕ေမးတာလဲ"

သူမျပန္အေမးတြင္....

“တို႕က ဒီျခံပိုင္ရွင္ရဲ႕ သမီးဘဲ၊ ဆိုင္ကယ္ကို ေျဖးေျဖးေမာင္းလာတာ ၾကာျပီ။ ဒီလမ္းထိပ္ေရာက္ကတည္းက မင္းကို ဒီေရွ႕မွာ ထိုင္ေနတာေတြ႕လို႕ ေမးေနတာ.. ပန္းေတြကို ခူးမလို႕ လုပ္ေနတာမဟုတ္လား.. ဒီလို စည္းမရွိ ကမ္းမရွိ မခူးပါနဲ႕.. သူ႕ဟာသူ လွေနတာကို ဖ်က္ဆီးခ်င္တဲ႕ စိတ္ဓာတ္က ခ်ီးက်ဴးစရာေတာ႕ မဟုတ္ဘူးေနာ္..

"ဟ ဘလိုင္းၾကီးပါလား.. တို႕ကဒီပန္းေတြကို ခူးေနတာ မင္းေတြ႕လို႕လား.. အေရာင္ကေလးက လွျပီး၊ အနံ႕ကေလးကလည္းေမႊးလြန္းလို႕ စိတ္၀င္စားျပီး အနီးကပ္ၾကည္႕ေနတာဘဲ ရွိတယ္.. မင္းပန္းကို တစ္ပြင္႕မွ တို႕မခူးရေသးပါဘူး"

ထို ေကာင္မေလးကို ျပန္ေျပာလိုက္ရင္းက ပန္းကေလးေၾကာင္႔ ရလိုက္ေသာ ၾကည္ႏူး ရႊင္လန္းေနေသာ စိတ္မ်ား တမဟုတ္ခ်င္း ေပ်ာက္ဆံုးသြားကာ ေဒါသစိတ္ကေလး ခို၀င္လာသည္။ ဒီေတာ႕မွ ထိုေကာင္မေလး က သူမလက္ထဲကို ေသခ်ာၾကည္႕ျပီး ပန္းတစ္ပြင္႕တစ္ေလမွရွိမေနေသာ သူမလက္ဗလာ ကို ေတြ႕သြား ေတာ႕မွာ မ်က္ႏွာတြင္ အားနာရိပ္တို႕ ျဖတ္ေျပးသြားသည္။

“အိုး ေဆာရီးပါ.. စိတ္မရွိပါနဲ႕.. တို႕က ရုတ္တရက္ဆိုေတာ႕ မင္းဒီမွာထိုင္ျပီး ပန္းေတြခူးေနတယ္လို႕ ထင္လိုက္မိလို႕ပါ.. ျပီးေတာ႕ဒီပန္းေတြက ဒီျမိဳ႕မွာ ရွားတယ္လို႕ ေျပာလို႕ရတယ္..ဒီေတာ႕ လူေတြက အလစ္မွာ လာလာခူးတတ္ၾကလို႕ေလ…”

သူမစကားက ထူးဆန္းေပစြ.. ရွားပါးသည္ေျပာျပီး ပန္းေတြကို ျခံအျပင္ဘက္တြင္ လာစိုက္ထားသည္မွာ အနည္းငယ္အံ႕ၾသစရာ ေကာင္းေနသည္။

“ဘာလဲ ရွားတဲ႕ပန္းေတြကို ျခံအျပင္မွာ လာစိုက္ထားလို႕ မင္းအံ႕ၾသသြားတယ္ ထင္တယ္.. တကယ္က ဒီလိုပါ..ဒီပန္းက ညနက္လာေလ အနံ႔ျပင္းလာေလဘဲ.. ခုေတာင္ မင္းေတြ႔တဲ႕ အတိုင္း သူ႕အနံ႕ကသိပ္ကို စူးရွတာ.. ညဘက္ဆို သူ႕အနံ႔က မၾကိဳက္တဲ႕သူဆို မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ကို ျပင္းတာ..ဒီျခံထဲမွာေနတဲ႕ တို႕ ဦးေလးတစ္ေယာက္က ပန္းနံ႕စူးစူးေတြဆို မခံႏိုင္ဘူး၊ သူ႕မွာ ပန္းနာရင္ၾကပ္ ရွိတယ္ေလ.. ဒါေၾကာင္႕ ဒီပန္းကို ဒီျခံအျပင္ဘက္မွာ လာစိုက္ထားတာ..ဒါနဲ႕ စကားမစပ္ မင္းၾကည္႕ရတာ ဒီျမိဳ႕ကနဲ႕ မတူဘူး ဧည္႕သည္ထင္တယ္.. ”

“အင္း ဟုတ္တယ္ တို႕က ဒီျမိဳ႕ကိုအလည္လာတာ.. ဒီဘက္လမ္းကို တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးေသးလို႕ လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း ဒီပန္းကေလးေတြေတြ႔ေတာ႕ မေနႏိုင္ဘဲ ေသခ်ာလာၾကည္႕ေနမိတာ.. တို႕က ေမႊးတဲ႕အနံ႕ဆို အကုန္ၾကိဳက္တယ္.. ပန္းဆိုရင္လဲ သိပ္သေဘာက်တယ္.. အထူးသျဖင္႔ ကိုယ္မသိေသးတဲ႕ ပန္းေတြကို သိပ္စိတ္၀င္စားတယ္”

သူမ ျပန္ေျဖစကားအဆံုးတြင္ ထုိေကာင္မေလးက ျပံဳးလိုက္ရင္း

"တို႕နဲ႕ တူတာေပါ႕.. တို႕ကလဲ ပန္းေတြကိုသိပ္ခ်စ္တာ ဒီပန္းေလးေတြကိုလဲ အရမ္းႏွေျမာတာ.. ဒါေၾကာင္႕ ခုနက မင္း ပန္းခူးေနတယ္ထင္လို႕ ရုတ္တရက္ဆို ထူပူသြားျပီး ေျပာမိတာ..ျပီးေတာ႕ တို႕က ပန္းဆိုရင္အပင္မွာ လွေနတာမ်ိဳးကို ပိုျပီးသေဘာက်တယ္ေလ.."

သူမ ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ႕ပါ.. ႏႈတ္ခမ္းေလး တြန္႕ကာျပံဳးလိုက္ရင္း ေခါင္းေလးသာ ညိတ္ျပလိုက္သည္။ သူမပန္း သူမသေဘာေပါ႕.. ႏွေျမာသည္ျဖစ္ေစ..ရက္ေရာသည္ျဖစ္ေစ သူမႏွင္႕မဆိုင္ပါ၊ လူတိုင္းမွာ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ေသာပစၥည္းအတြက္ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားခြင္႕ရွိပါသည္။ အျငင္းပြားစရာ မရွိပါ။ သို႕ေသာ္ သူမကို ပန္းခူးတာမေတြ႔ေသးဘဲႏွင္႕ အရမ္းကာေရာ စြပ္စြဲေျပာဆိုထားျခင္းအတြက္ေတာ႕ ခုခ်ိန္ထိ ေက်လည္မႈ မရွိေသးပါ၊ လူဆိုသည္မွာ ကိုယ္ေသခ်ာ မသိေသးေသာကိစၥကို အလြယ္တကူ မစြပ္စြဲသင္႕၊ စကားမကၽြံသင္႕ဘူး မဟုတ္လား။

"ေအာ္ မင္းက ဒီပန္းေလးေတြကို ေသခ်ာ ၾကည္႕ေနတာ ေတာ္ေတာ္ သေဘာက် လို႕လား၊ မင္းလိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ ခူးသြားပါေလ။ တို႕ မင္းကို လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ပါ႕မယ္၊ မင္းၾကည္႕ရတာ ပန္းေတြကို ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တတ္မဲ႕ပံု ရတယ္၊ မင္းမ်က္ႏွာေပၚမွာ ပန္းေတြကို အျမတ္တႏိုး ရွိတတ္တဲ႔ အရိပ္အေယာင္ ေပၚေနတယ္။ "

ထိုေကာင္မေလးကခုေတာ႕လည္း ရက္ရက္ေရာေရာပါဘဲ .. သူမကို ခူးသြားဖို႕ ေျပာေနျပန္ေလျပီ..သို႕ေသာ္ သူမအေနႏွင္႕ေတာ႕ ထိုပန္းကေလးမ်ားကို ခူးယူဖို႕ စိတ္ကူးမရွိေတာ႕ပါ..

အေစာတုန္းကေတာ႕ ပိုင္ရွင္မရွိေသာ အေလ႕က် ပန္းပင္ကေလးမ်ားလားဟု သူမထင္ခဲ႕မိသည္။ ထိုစဥ္ကလိုဆိုလွ်င္ေတာ႕ ခူးမိေကာင္း ခူးမိပါလိမ္႕မည္၊ ခုလို ပိုင္ရွင္က တယုတယ တန္ဖိုးထားကာ၊ စိုက္ပ်ိဳးထားပါသည္ဆိုေသာ ပန္းကေလးမ်ားကိုေတာ႕ျဖင္႕ ခူးဖို႕စိတ္ကူးမရွိပါ။ ဘယ္ေသာခါမွလည္း ခူးယူမည္မဟုတ္ပါ။ သူမထံတြင္ စြဲစဲြျမဲျမဲယံုၾကည္လက္ခံထားေသာ အသိတရားတစ္ခုက ပိုင္ရွင္ရွိသည္႕ ပစၥည္းမွန္လွ်င္ ပန္းကေလးတစ္ပြင္႕ပင္လွ်င္ ဘယ္ေသာခါမွ မယူပါ ဟူ၍ပင္။

သူမထိုပန္းကေလးရဲ႕ ရနံ႕ကို သိပ္ကို ႏွစ္သက္သေဘာက်ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ခူးယူဖို႕အတြက္ အၾကီးမားဆံုး အဟန္႕အတားက ပိုင္ရွင္ရွိသည္ ဆိုတာဘဲ ျဖစ္ပါသည္။ ပိုင္ရွင္ရွိေသာ ပစၥည္းမွန္သမွ် သူမအေနႏွင္႕ ဘယ္ေလာက္ပင္ သေဘာက် ႏွစ္သက္သည္ျဖစ္ေစ၊ ေ၀းေ၀းက ေရွာင္မည္႕သူ ျဖစ္ပါသည္။ ခုလည္း သူမစိတ္၀င္စားေသာ ဒီပန္းကေလးရဲ႕ ရနံ႔ေလးကို ေနာက္ဆံုးအေနႏွင္႕ ႏွလံုးထဲစြဲျငိေနေအာင္ ရႈရိႈက္လိုက္မိရင္း.....

“တို႕သြားေတာ႕မယ္။ မင္းပန္းကိုလဲမခူးေတာ႕ပါဘူး.. ခုလို ခူးခြင္႕ေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္. ဒါေပမဲ႕ တို႕မခူးပါဘူး။ သြားေတာ႕မယ္"

ဟု ေကာင္မေလးကို လွမ္းေျပာလိုက္ရင္း ထိုပန္းကေလးေတြေရွ႕မွ ခ်ာကနဲ လွည္႕ထြက္ခဲ႔ေတာ႕သည္။

ရွဴရွိက္ခဲ႕မိေသာ ရနံ႔ေလးအတြက္ေတာ႕ျဖင္႕ အျပစ္မရွိေလာက္ဘူး ထင္ပါသည္။ ရနံ႔ေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္လြန္းသည္ကိုး။ ေကာင္မေလးကေတာ႕ နားမလည္ႏိုင္ျခင္းမ်ားစြာျဖင္႕ သူမကို ေငးၾကည္႕ျပီး က်န္ခဲ႕ေလာက္ပါသည္။ ေစာေစာက စြပ္စြဲမိေသာစကားေၾကာင္႕ သူမစိတ္ဆိုးျပီး ပန္းမခူးေတာ႕ဘူးဟု ထင္ေကာင္းထင္ေပလိမ္႕မည္။ တကယ္တမ္းေတာ႕ စိတ္ဆိုးျပီး မခူးတာထက္ ပိုင္ရွင္ရွိေသာ ပန္းမို႕လို႔ သူမ မခူးတာျဖစ္ေၾကာင္း ထိုေကာင္မေလး နားလည္ႏိုင္မည္ မထင္ပါ။ 

သို႕ေသာ္ သူမကေတာ႕ ေနာက္ကို တစ္ခ်က္ေလးမွ ျပန္လွည္႕မၾကည္႕ေတာ႔ဘဲ စိတ္တြင္းမွလည္း ေနာက္ေန႕ေတြမွာ ဒီလမ္းဘက္ကို ေျခဦးလွည္႕ေတာ႕မည္ မဟုတ္ေၾကာင္းေတာ႕ျဖင္႕ သူမကိုယ္သူမ ေသခ်ာလွပါသည္ေလ။




ပန္းႏုႏွင္းဆီ

လမ္းေဟာင္းေလးရဲ႕ ဆႏၵ

ခ်စ္သူေရ


အသက္မပါတဲ႕ အျပံဳးတုနဲ႕


ယုယခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနပါနဲ႕ေတာ႕




မင္းရင္ထဲက ဗလာ


ၾကင္နာျခင္းဆိုတာ လံုးလံုးမပါတဲ႕


ဟန္ေဆာင္မာယာေတြက


ခါးသက္သက္ေဆးတစ္ခြက္လို


ေလးနက္တဲ႕ငါ႕အခ်စ္ေတြကို


ေပါ႔ပ်က္ပ်က္ျဖစ္ေစခဲ႕ျပီ…




သတိရရဲ႕လားဆိုတဲ႕


စကားတစ္ခြန္းရဲ႕ေနာက္မွာ


မင္းကိုယ္တိုင္ငါ႕ကိုေမ႕ထားခဲ႕တာ


ၾကာေတာင္ၾကာခဲ႕ျပီမဟုတ္လား...




ဘယ္လမ္းကိုနင္းေလွ်ာက္မယ္လို႕


မင္းကိုယ္တိုင္ေသခ်ာေရြးခ်ယ္ခဲ႕ျပီးမွ


ငါဆိုတဲ႕ လမ္းေဟာင္းေလးကို


ျပန္ေျပာင္းျပီးေငးမၾကည္႕ပါနဲ႕ေတာ႕....




ပန္းေရာင္စံုခင္းထားတဲ႕


မင္းနင္းမဲ႕ဒီလမ္းမထက္မွာ


ငါ႕မ်က္ရည္စက္ေတြနဲ႕


မင္းကို စိတ္မပ်က္ေစခ်င္ခဲ႕သူပါ…




ေျဖာင္႕တန္းစြာေလွ်ာက္ပါေတာ႕


တိတ္ဆိတ္စြာႏႈတ္ဆက္


ငါလက္မျပေတာ႕ေပမဲ႕


ထား၀ရခြဲခြာျခင္းအတြက္


၀မ္းနည္းျခင္းေတြ


ငါ႕ရင္မွာ ဆူေ၀ေနေလရဲ႕..




ေၾကကြဲျခင္းေတြ ရင္မွာပိုက္ျပီး


ဒီလမ္းေဟာင္းေလးထက္မွာ


ငါေနရစ္ခဲ႕ပါျပီ..


ၾကည္လင္စြာျပံဳးေပ်ာ္ႏိုင္ပါေစ ခ်စ္သူေရ…..


ပန္းႏုႏွင္းဆီ

ဥပကၡာ၀န္းက်င္

ကိုယ္ တို႕ေတြရဲ႕ ေန႕စဥ္ လူမႈဘ၀ အေျခအေနမွာ ပတ္၀န္းက်င္၊ လုပ္ငန္းခြင္ အေျခအေန အမ်ိဳးအမ်ိဳးနဲ႕ ၾကံဳဆုံခဲ႕ ၾကရမွာပါေနာ္.. ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီအသက္ အရြယ္အထိ ပတ္၀န္းက်င္ လုပ္ငန္းခြင္အေျခအေန အမ်ိဳး အမ်ိဳးကို ၾကံဳေတြ႕ခဲ႕ဖူးပါတယ္. ႏွစ္လိုဖြယ္ ပတ္၀န္းက်င္၊ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ လုပ္ငန္းခြင္တို႕ကို ၾကံဳေတြ႔ ျဖတ္သန္းခဲ႕ရသလို၊ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ ပတ္၀န္းက်င္၊ ေမြ႔ေလ်ာ္ဖို႕မေကာင္းတဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္ ကိုလည္း ျဖတ္သန္းခဲ႕ရပါတယ္။

ငယ္စဥ္က ေက်ာင္းေနခဲ႕ရတဲ႕ ျမိဳ႕ကေလးကေတာ႕ မၾကီးမငယ္ ျမိဳ႕ကေလးပါ… ေက်ာင္းေနတဲ႕အရြယ္မို႕ လုပ္ငန္းခြင္အေၾကာင္း ေျပာစရာမရွိေသးခ်ိန္မို႕ ျမိဳ႕ကေလးအေၾကာင္းသာ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္.. ျမိဳ႕ကေလးဟာ စီးပြားေရးျမိဳ႕ ျဖစ္သည္႕အားေလွ်ာ္စြာပဲ စည္ကားပါတယ္.. မီးရထားလမ္းေပၚမွာ ရွိတာေၾကာင္႕ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ေကာင္းမြန္တယ္လို႕ ဆိုရမွာပါပဲ… အဲဒီျမိဳ႕ကေလးဟာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးရွိပါတယ္.. တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး ကူညီ ရိုင္းပင္းစိတ္ကေလးေတြလဲ ရွိျပီး ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားေတြဟာ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ရွိပါတယ္..  ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲ အခမ္းအနားေတြကိုလည္း တစ္ျမိဳ႕လံုး အတိုင္းအတာနဲ႕ လုပ္တတ္တာမို႕ ေနေပ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ႕ ျမိဳ႕ကေလးလို႕ သတ္မွတ္ပါတယ္..

ေနာက္ထပ္ အထက္တန္းေက်ာင္းတက္ခဲ႕ရတဲ႕ ျမိဳ႕ကေလးကေတာ႕ ျပည္နယ္တစ္ခုရဲ႕ ျမိဳ႕ၾကီးျဖစ္တာေၾကာင္႕ ပတ္၀န္းက်င္ အေနအထား က်ယ္ျပန္႕သြားျပီျဖစ္တာေၾကာင္႕ ေသးစိတ္ မသိႏိုင္ေတာ႕ပါဘူး.. ျမိဳ႕ အေနအထားကေတာ႕ သာသာယာယာ ရွိလြန္းလွပါတယ္.. သစ္သီး၀လံ ေပါမ်ားျပီး ရာသီဥတုလဲ သင္႕တင္႕မွ်တတာေၾကာင္႕ ေနခ်င္စရာေကာင္းလြန္းလွပါတယ္.. ေတာေတာင္သဘာ၀အလွရဲ႕ ရႈခင္းေတြကို အျပည္႕အ၀ခံစားႏိုင္တဲ႕ ျမိဳ႕လည္းျဖစ္ပါတယ္.. ျမိဳ႕ရဲ႕ လမ္းတိုင္းမွာ သစ္ပင္ၾကီးေတြ စီစီရီရီရွိတာေၾကာင္႕ ေႏြအခ်ိန္ဆိုရင္ေတာင္ ေအးေအးျမျမ ရွိတတ္တဲ႕ ျမိဳ႕လဲျဖစ္ပါတယ္.. ဒါေၾကာင္႕ ဒီျမိဳ႕ဟာလည္း ကၽြန္မအတြက္ေတာ႕ ေနေပ်ာ္ခ်င္စရာ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ျဖစ္ပါတယ္..

တကၠသိုလ္တက္ခ်ိန္မွာေတာ႕ အပူပိုင္းေဒသရဲ႕ ျမိဳ႕ၾကီးတစ္ျမိဳ႕မွာ တက္ေရာက္ခဲ႕ပါတယ္.. ပူလြန္းတာေၾကာင္႕ အျပင္ကို သိပ္မထြက္ျဖစ္ဘဲ ေက်ာင္းနဲ႕ အေဆာင္သာ အခ်ိန္ကုန္ခဲ႕ရပါတယ္.. ေက်ာင္းတက္စဥ္ ကာလကေတာ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ မ်ားမ်ားစားစား မရွိခဲ႕ေပမယ့္ ရွိခဲ႕ဖူးတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕လည္း တစ္ခါမွ ျပန္မဆံုျဖစ္ေတာ႕ပါဘူး. မဆံုျဖစ္ေတာ႕ေပမယ့္ သတိတရေတာ႕ ရွိေနတတ္ခဲ႕ပါတယ္. ဒီျမိဳ႕အေၾကာင္း ေျပာရရင္ေတာ႕ ျမန္မာဆန္မႈေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေနေသးတဲ႕ ျမိဳ႕ပါပဲ… သမိုင္း၀င္ အထင္ကရ ေနရာေတြ ရွိေနတဲ႕ ျမိဳ႕မို႕ တန္ဖိုးထားစရာ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ပါပဲ..

လုပ္ငန္းခြင္ ၀င္ေရာက္တဲ႕ ျမိဳ႕ကေတာ႕ ေရႊျမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္ပါ.. ရန္ကုန္ျမိဳ႕ကေတာ႕ ထံုးစံအတိုင္း မြန္းၾကပ္မႈေတြ အဆင္မေျပမႈေတြ ေျခထိုးမႈေတြ ၾကံဳရတဲ႕ ျမိဳ႕ျဖစ္ပါတယ္.. ဒါက လုပ္ငန္းခြင္ကို ၀င္ေရာက္ျပီျဖစ္လို႕ ၾကံဳေတြ႔ရတတ္တဲ႕ ပါတ္၀န္းက်င္သာ ျဖစ္ပါတယ္.. ပထမဆံုး လုပ္ငန္းခြင္မွာ ၾကံဳေတြရတဲ႕ အခက္အခဲကေတာ႕ ေသြးပ်က္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ညစ္ညဴးစရာ ေကာင္းခဲ႕ပါတယ္.. သ၀န္တိုတတ္လြန္းေသာ သူေဌးရဲ႕ ဇနီးေၾကာင္႕ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းၾကီးစြာ ၾကံဳေတြ႕ခဲ႕ရတဲ႕ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕ ပထမဆံုး လုပ္ငန္းခြင္ျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္.. ကိုယ္အလုပ္ထြက္ဖို႕ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ၾကံေဆာင္ေနတဲ႕ သူေဌးကေတာ္ေၾကာင္႕ ၂လထက္အျပင္ ပိုမလုပ္ႏိုင္ေတာ႕ဘဲ အခ်ိန္အတိုဆံုး အလုပ္လုပ္ခဲ႕တဲ႕ အလုပ္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္.. အလုပ္မွာ အတူလုပ္ခြင္႕ရသူ အစ္မတစ္ေယာက္ဟာလည္း မေႏြးေထြးေသာ၊ မာယာမ်ားေသာ၊ သူေဌးကေတာ္ကို အပီအျပင္ေပါင္းကာ အျခားသူအေၾကာင္း ေသြးထိုးတတ္ေသာ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနခဲ႕တာေၾကာင္႕လည္း လုပ္ငန္းခြင္မွာ ပိုျပီး ေနမေပ်ာ္ျဖစ္ခဲ႕ရပါတယ္.. ဘြဲ႕ကေလးတစ္ခုသာ ပိုက္ျပီး ရန္ကုန္ေရာက္လာသူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အခက္အခဲမ်ားစြာကို ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ႕ရတဲ႕ ကာလလည္း ျဖစ္ပါတယ္..


ရန္ကုန္လိုျမိဳ႕ၾကီးမွာ သာမာန္ဘြဲ႕ေလးတစ္ခုနဲ႕ ၀င္တိုးဖို႕ဆိုတာ ခက္ခဲလြန္းလွပါတယ္.. ဒါေၾကာင္႕ ကြန္ပ်ဴတာ ဒီပလိုမာ သင္တန္းတစ္ခုကို  အခက္အခဲၾကားက တတ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ႕ပါတယ္.. ဒီသင္တန္းတက္ဖို႕ ေတာ္ေတာ္ကို ရုန္းကန္ခဲ႕ရပါတယ္.. ရုန္းကန္တယ္ ဆိုတဲ႕ေနရာမွာ အလုပ္တစ္ဘက္နဲ႕မို႕ ေတာ္ေတာ္ကို ခက္ခဲခဲ႕တာပါ.. ဒီလုပ္ငန္းခြင္မွာ ၂လေလာက္ေနျဖစ္ျပီး ေနာက္ထပ္ ဘယ္လိုမွ ဆက္ေနလို႕ မျဖစ္ေတာ႕တာေၾကာင္႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အကူအညီနဲ႕ အျခားေနရာမွာ အလုပ္တစ္ခု ရပါတယ္.. သို႕ေသာ္ အဲဒီအလုပ္ဟာ ကိုယ္မလုပ္ခ်င္တဲ႕ အလုပ္၊ တစ္ေနကုန္ျပင္ကိုသာ ထြက္ေနရတဲ႕ အလုပ္မို႕ ၆လေလာက္သာ လုပ္ျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ အလုပ္ရွင္က ကိုယ္သင္တန္းေတြ တက္တာကို သေဘာမက်ပါဘူး.. သူကိုယ္တိုင္က် ဘြဲ႕ေတြမ်ားစြာ ယူထားေပမယ္႕ သူ႕အလုပ္သမားေတြ သင္တန္းတက္တာကိုေတာ႕ မၾကည္ျဖဴတဲ႕ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ကိုယ္ကေတာ႕ အလုပ္ရွင္ ဘယ္လိုပင္ ျငဴစူေပမယ့္ ကိုယ္႕သင္တန္းကို ျပီးဆံုးေအာင္ တက္ျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္.. တစ္ညကို ၄ နာရီသာ အိပ္ခ်ိန္သတ္မွတ္ျပီး စာက်က္ခ်ိန္ ရေအာင္ထားခဲ႕ရပါတယ္.. ဒီလိုနဲ႕ အလုပ္တစ္ဘက္ လုပ္ရင္းက ဒီပလိုမာ သင္တန္း၂ခုကို တစ္ျပိဳင္တည္းတက္ျပီး စာေမးပြဲကို ရေအာင္ေျဖခဲ႕ပါတယ္..


ေနာက္ထပ္ ၾကံဳေတြ႔ရတဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္တစ္ခုက ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕ နာမည္ၾကီး ရုပ္ရွင္ရံုမ်ားပိုင္ရွင္ရဲ႕ ရုပ္ရွင္ရံုေတြမွာ လက္ေထာက္မန္ေနဂ်ာ တာ၀န္နဲ႕ ၀င္ေရာက္ခဲ႕ရတဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္ပါ.. စည္းကမ္း တင္းၾကပ္လြန္းလွတာကို သေဘာက်ေပမဲ႕ အေရာင္း၀န္ထမ္း၊ စက္ကိုင္ အင္ဂ်င္နီယာမ်ား၊ စတဲ႕ ၀န္ထမ္းမ်ားကို ဘယ္လိုသက္တန္းမ်ိဳးကိုမွ တက္ခြင္႕မေပးတဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္ပါ.. သိပ္ကို ဆိုးရြားလြန္းလွပါတယ္.. ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ ေရွ႕ေရးကို ပိတ္ပင္ ခ်ဳပ္ျခယ္ထားတဲ႕ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္မရွိတဲ႕ အလုပ္ရွင္လို႕ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္.. သင္တန္းတက္တာ သိရင္ ခ်က္ျခင္းအလုပ္ထုတ္ပစ္တဲ႕ ေနရာတစ္ခုပါ.. အလုပ္ခ်ိန္က မနက္ ၈း၄၅မွ ည၁၀နာရီထိ ျဖစ္ပါတယ္.. အလုပ္ခ်ိန္မ်ားလြန္းတဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္ျဖစ္ပါတယ္.. သို႕ေသာ္ ကိုယ္ကေတာ႕ တက္လက္စ ဒီပလိုမာတန္းကို ရေအာင္ခိုးျပီး တက္ခဲ႕ပါတယ္.. အဲဒီကေန သင္တန္း level တစ္ခုရဲ႕ စာေမးပြဲကို ေအာင္ျမင္ခဲ႕ပါတယ္. သင္တန္းတက္ေနရင္း တင္းၾကပ္လြန္းတ႔ဲ အလုပ္ခ်ိန္ကို တကၠစီအားကိုးျပီး အခ်ိန္မွီေရာက္ေအာင္ တက္ခဲ႕ပါတယ္… ကိုယ္ဒီလိုတက္ခဲ႕တာကို လူၾကီးပိုင္းဘယ္သူကမွ မသိလိုက္ၾကေပမယ့္ အဲဒီအလုပ္ကေန ထြက္ခ်ိန္မွာ ကိုယ္႕အထက္လူၾကီးကို အဲဒီအေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ေအာင္ ေျပာျပျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္.. ေလာကမွာ ဘယ္အရာကိုမွ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ျခယ္လို႕မရသလို လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ တိုးတက္ ေအာင္ျမင္ေရး လမ္းေၾကာင္းကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ႕ အဲဒီ လုပ္ငန္းခြင္ဟာ ႏွစ္လိုဖြယ္မရွိတဲ႕ ေနရာျဖစ္ေၾကာင္း သူတို႕သိေအာင္ ကိုယ္္ ေျပာျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္.. အဲဒီမွာလည္း ၆လေလာက္သာ လုပ္ျပီး ထြက္ျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္…

ေနာက္ၾကံဳရတဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္ကေတာ႕ ႏိုင္ငံျခားသားပိုင္ Company တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္.. ႏိုင္ငံျခားသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အလုပ္လုပ္ေနတဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္ျဖစ္ပါတယ္.. ဒီမွာလည္း စိတ္ဆင္းရဲစရာျပည္႔ေနတဲ႔ မေပ်ာ္ရႊင္စရာ လုပ္ငန္းခြင္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္. ႏိုင္ငံျခားသားလက္ေအာက္မွာ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို မလံုျခံဳျခင္းဆိုတာကို ခံစားရပါတယ္.. သူေဌးျဖစ္သူကလည္း ၀န္ထမ္း အမ်ိဳးသမီးေလးေတြကို သူတို႕ႏိုင္ငံျခားသား ၀န္ထမ္းေတြနဲ႕ နီးစပ္ေအာင္ လုပ္ေပးတတ္တဲ႕ မႏွစ္ျမဳိ႕ဖြယ္ လူစားမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္.. ထိကပါးရိကပါး ေျပာတတ္တဲ႕ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕ ညေနရံုးဆင္းခ်ိန္တိုင္း စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ျပဳလုပ္တဲ႕ ဒင္နာပြဲကို အျမဲတက္ရတဲ႕ ဒုကၡကို ဘယ္လိုမွ သည္းခံႏိုင္ဖို႕ မရွိေတာ႕လို႕ သိပ္ေကာင္းမြန္တဲ႕ လစာရခဲ႕ေပမယ့္ အလုပ္ထြက္ျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္.. ဒီလို လုပ္ငန္းခြင္မ်ိဳးကေတာ႕ သည္းမခံႏိုင္ဖို႕ေကာင္းတဲ႕ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ လုပ္ငန္းခြင္ျဖစ္ပါတယ္..

အဲဒီကာလမွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕ အတူတူေနျဖစ္ပါတယ္.. သူပိုင္တဲ႕ တိုက္ခန္းမွာပါ.. ပိုက္ဆံေပးစရာမလိုဘဲ အလကားေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ပိုက္ဆံမေပးရတဲ႕ အတြက္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူရဲ႕ ထမင္းဗူးကို တာ၀န္ယူျပီး စီစဥ္ေပးရပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ သူ႕အမ်ိဳးအေဆြေတြရဲ႕ ကိစၥေတြပါ လုပ္ေပးရျခင္းပါပဲ.. သူ႕ေက်းဇူးရွိတယ္ဆိုတာ ကိုယ္နားလည္ပါတယ္.. ဒီေလာက္ကို ကိုယ္လုပ္ႏိုင္ေပမယ့္ စကားေျပာရင္ အထက္စီး ဆန္လြန္းတာကိုေတာ႕ သည္းခံရတာ အလြန္ခက္ခဲပါတယ္. ေနာက္ဆံုး ဘယ္လိုမွ သည္းမခံႏိုင္တဲ႕အခ်က္က ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြကို စပ္စုျခင္းပါပဲ.. ကိုယ္႕ဒိုင္ယာရီကအစ ခိုးဖတ္တတ္တဲ႔ ဒီလို သူငယ္ခ်င္းမ်ိဳးနဲ႕ အတူ ေနေနရတာ သိပ္စိတ္ပ်က္လာမိပါတယ္.. ဒါေၾကာင္႕ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း သီးသန္႕ေနဖို႕ စီစဥ္ျပီး သူငယ္ခ်င္းဆီကေန ရုန္းထြက္ျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္.. ပိုက္ဆံကုန္ေပမယ့္ စိတ္ခ်မ္းသာခဲ႕ပါတယ္..


ေနာက္ဆံုးၾကံဳရတဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္ကေတာ႕ သိပ္ကိုေကာင္းမြန္ပါတယ္.. ၀န္ထမ္းအခ်င္းခ်င္းၾကား ၾကံဳရတဲ႕ အေသးအမႊား ျပႆနာေလးေတြ၊ လုပ္ငန္းခြင္ရဲ႕ အခက္အခဲေလးေတြ ရွိတတ္တာကလြဲလို႕ ေနေပ်ာ္ခ်င္စရာ လုပ္ငန္းခြင္ကေလးပါ.. ႏုိင္ငံျခားနဲ႕လည္း ဆက္အသြယ္ အမ်ားၾကီး လုပ္ခြင္႕ရတဲ႕ အတြက္ ၀န္ထမ္းေတြ အတြက္လည္း တိုးတက္ေစႏိုင္တဲ႕ ေနရာပါ.. ဌာနဆိုင္ရာေတြနဲ႕လည္း ၀င္ထြက္သြားလာခြင္႕ရတဲ႕အတြက္ အေတြ႔အၾကံဳေကာင္းမ်ားစြာ ရရွိခဲ႕တဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္.. ၀န္ထမ္းေတြအတြက္ လိုအပ္တဲ႕ သင္တန္းေတြကိုလည္း Company မွာတင္ ဆရာေတြေခၚျပီး သင္တန္းေပးတဲ႕ အတုယူစရာ လုပ္ငန္းခြင္ျဖစ္ပါတယ္.. ဒီလုပ္ငန္းခြင္ကေန ကိုယ္ေနာက္ထပ္ ဒီပလိုမာ ၂ခု ထပ္ယူျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္.. လုပ္ငန္းခြင္ကိုလည္း မထိခိုက္ေစဘဲ ရယူႏိုင္ခဲ႕တာျဖစ္ပါတယ္.. ဒီအတြက္ ပင္ပန္းခဲ႕ရတာေတြ စေတးခဲ႕ရတာေတြကေတာ႕ အမ်ားၾကီးပါပဲ.. ဒါေပမဲ႕ ရလာတဲ႕ ရလာဒ္အတြက္ေတာ႕ ပင္ပန္းေပမယ္႕ ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ခဲ႕ရပါတယ္..
 
ကိုယ္႕ရဲ႕ စိတ္သေဘာကေတာ႕ အလုပ္ကို အလုပ္နဲ႕တူေအာင္လုပ္ခ်င္ျပီး လူမႈေရးရႈပ္ေထြးတာမ်ိဳးကို မၾကိဳက္ပါဘူး.. အဲလိုေနရာမ်ိဳးမွာလည္း မလုပ္ခ်င္ပါဘူး..  ကိုယ္က ေကာင္းရက္နဲ႕ ေနလို႕မေပ်ာ္တဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္မ်ိဳးဆိုရင္ လစာဘယ္ေလာက္ ေကာင္းေကာင္း ရုန္းထြက္ဖို႕ ၾကိဳးစားမွာပါပဲ.. ရုန္းမထြက္ႏိုင္ခင္ တစ္ေန႕အထိေတာ႕ သည္းခံျပီးလုပ္မွာျဖစ္ေပမယ့္ လံုး၀သည္းမခံႏိုင္တဲ႕တစ္ေန႕ သို႕မဟုတ္ လံုး၀ကို မသင္႕ေတာ္တဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္သာ ျဖစ္ေနခဲ႔ရင္ေတာ႕ အျမန္ဆံုး ရုန္းထြက္ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားတတ္ပါတယ္.. ဒီလိုပါပဲ ဘယ္လူမႈ၀န္းက်င္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္႕စိတ္ကို မေပ်ာ္ရႊင္ေစတဲ႕ေနရာ၊ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ခြင္႕မရတဲ႕ေနရာ၊ ကိုယ္မလုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနရတဲ႔ ေနရာ၊ ကိုယ္႕တက္လမ္းေတြကို ပိတ္ပင္ထားတဲ႕ ေနရာသာ ျဖစ္ေနခဲ႕ရင္ ရုန္းထြက္မွာပါပဲ.. ကိုယ္႕စိတ္ကို နာက်င္ေစတဲ႕ေနရာေဒသ ပတ္၀န္းက်င္၊ စိတ္ရႈပ္ေထြး မြန္းၾကပ္ေစတဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္၊ စိတ္ညစ္ႏြမ္းေစတဲ႕ လူမႈ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးမ်ိဳးကို လံုး၀မၾကံဳေတြ႔ခ်င္ပါဘူး… ကိုယ္႕စိတ္ကို အနာတရ ျဖစ္ေစမယ့္ လူမႈ၀န္းက်င္ဆိုရင္လည္း ဒီ၀န္းက်င္ကေန စြန္႕ခြာဖို႕ ၾကိဳးစားမွာပါ..

လူတိုင္းကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံခဲလွေပမယ္႕ ကိုယ္ခင္မင္တဲ႔ သူေတြအေပၚမွာေတာ႕ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ တန္ဖုိးထား ဆက္ဆံခ်င္ပါတယ္.. ကိုယ္႕အေပၚ တစ္က်ပ္ဖိုး ေကာင္းရင္ေတာင္ တစ္ရာဖိုးေလာက္ ျပန္ေကာင္းေပးခ်င္ခဲ႕သူပါ.. ထိုသူမ်ားကိုလည္း ကိုယ္ကသာ အကူအညီေပးခ်င္ပါတယ္.. ဘယ္အကူအညီ မ်ိဳးကိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ မျငင္းပယ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ လိုအပ္သမွ် လုပ္ေပးခ်င္မိပါတယ္.. ဒါကို ကိုယ္နဲ႕ ရင္းရင္းႏီွးႏွီး ခင္မင္ခဲ႕သူတိုင္းက သိၾကပါတယ္..  သို႕ေသာ္လည္း လုပ္ငန္းခြင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ လူမႈ၀န္းက်င္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ သည္းခံျခင္း ဆိုတဲ႕ေနရာမွာေတာ႕ အတိုင္းအတာ ရွိပါတယ္.. အတိုင္းအတာထက္ ေက်ာ္လြန္ခဲ႕ျပီ ဆိုရင္ေတာ႕ စိတ္ပ်က္စြာနဲ႕ ဥပကၡာျပဳလိုက္ဖို႕သာ ကိုယ္ဆံုးျဖတ္မွာပါ.. ကိုယ္႕ရဲ႕ ပင္ကိုယ္သဘာ၀ တစ္သီးတစ္သန္႕ ေနတတ္တဲ႕စိတ္က သူမ်ားကိုလည္း ေစာ္ကားဖို႕ ၀န္ေလးသလို ကိုယ္႕ကို ေစာ္ကားရင္လည္း ခံႏိုင္ရည္ နည္းပါးပါတယ္.. အဲလို ေစာ္ကားခံရရင္လည္း တႏု႔ံႏုံ႔နဲ႕ ေမ႕ေပ်ာက္ႏိုင္ဖို႕ ခဲယဥ္းပါတယ္… စိတ္မနာႏိုင္တဲ႕ အခ်ိန္အထိ သည္းခံႏိုင္ေပမဲ႕ စိတ္ထဲမွာ နာသြားခဲ႕ျပီ ဆိုရင္ေတာ႕ အဲဒီ ၀န္းက်င္ကေန ကိုယ္ရုန္းထြက္မွာပါ.. ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႔ဖြယ္ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳး၊ လူမႈ၀န္းက်င္မ်ိဳးေလးကို တန္ဖိုးထားျပီး လိုခ်င္မိေပမဲ႕လို႕ ကိုယ္ေမွ်ာ္လင္႕တဲ႕ နားလည္ေႏြးေထြးေသာ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳး၊ လူမႈ၀န္းက်င္မ်ိဳး မျဖစ္လာခဲ႕ဘဲ စိတ္မခ်မ္းေျမ႕ဖြယ္ ပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္းအ၀ိုင္းကို ေရာက္ေနျပီ ဆိုရင္ေတာ႕လည္း အဲဒီေနရာေလးကေန ဥပကၡာတရား ဆိုတာကို လက္ကိုင္ထားလို႕ ကိုယ္ ေက်ာခိုင္းႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားေတာ႔မွာပါ.. ……

 ပန္းႏုႏွင္းဆီ

ခ်စ္မိတဲ႕ ပန္းကေလးမ်ား

ကိုယ္႕ရဲ႕ဘ၀မွာ ပန္းကေလးေတြကို အရမ္းခ်စ္ခဲ႕
ဖူးတယ္..ခ်စ္ခဲ႕ဖူးတယ္ဆိုလို႕အခုမခ်စ္ေတာ႔ဘူး
လားေမးစရာေနာ္.. အခုလဲခ်စ္ပါတယ္..ေနာင္ကို
လည္း ခ်စ္ေနဦးမွာေသခ်ာပါတယ္..ပန္းဆိုရင္ငယ္
ငယ္ကေလးတည္းက ဘယ္ပန္းမဆို ခ်စ္ခင္ႏွစ္
သက္ျမတ္ႏိုးမိတယ္.. ရနံ႔ေတြေၾကာင္႔ႏွစ္သက္မိ
သလို အဆင္းေၾကာင္႔လည္း ႏွစ္သက္မိတတ္ပါ
တယ္.ကိုယ္ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္မိတဲ႕ ပန္းကေလး
ေတြအေၾကာင္းသတိတရနဲ႕စာေရးခ်င္လာမိတာ
ေၾကာင္႕ ေရးျဖစ္ျပန္ပါျပီ။


မွတ္မွတ္ရရ ပန္းေတြကို စျပီး တန္ဖိုးထားတတ္လာတာ ၆တန္း ၇တန္းအရြယ္ေလာက္က စပါတယ္... ေက်ာင္းသြားတဲ႕ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ မိုးရာသီေရာက္တိုင္း ေမႊးပ်ံ႕ၾကိဳင္လိႈင္စြာ ပြင္႕ေ၀တတ္တဲ႕ ပန္းခေရေလးေတြေပါ႔ … ေက်ာင္းပတ္ ပတ္လည္ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ခေရပင္ေတြ တန္းစီေနတယ္ေလ.. အိုး… တန္းစီေနတဲ႕ ခေရပင္ေအာက္က ပြင္႕ေၾကြေတြကို ေကာက္ခ်င္လြန္းလို႕ ေ၀းမွန္းသိေပမဲ႕ ေက်ာင္းကို တစ္ပတ္ပတ္မိေအာင္ လမ္းေလွ်ာက္ျပီး ခေရပင္ေအာက္ တိုင္းမွာ ေၾကြေနတဲ႕ ပန္းကေလးေတြကို ၀င္၀င္ျပီးေကာက္မိလို႕ ေက်ာင္းခနခန ေနာက္က်ရတာ မွတ္မိေနပါေသးတယ္.. လက္ခုပ္ေလးထဲမွာ အျပည္႕ရွိေနတဲ႕ ခေရပြင္႕ေလးေတြရဲ႕ ရနံ႔က ေမႊးၾကိဳင္သင္းထံုလို႕ စြဲမက္စရာ ေကာင္းလြန္းလွတယ္ မဟုတ္ပါလားေနာ္.. ေအာ္.. ေၾကြေပမဲ႕ ရနံ႔မပ်ယ္ဘဲ ေလာကကို အလွဆင္ႏိုင္စြမ္းေသးတဲ႕ ခ်ီးက်ဴးစရာ ပန္းကေလး ပါဘဲေလ… သူ႕လိုမ်ိဳးေလး ေလာကၾကီးကို တတ္စြမ္းသေလာက္ေလးေတာ႕ အလွဆင္ခြင္႕ ရခ်င္ပါေသးတယ္.. ျဖစ္ႏိုင္ခဲ႕ရင္ေပါ႕..


ကိုယ္ ႏွစ္သစ္တဲ႕ ပန္းေနာက္တစ္မ်ိဳးက ခင္မင္ရေသာ သူငယ္ခ်င္းေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ အိမ္ေနာက္က ပန္းျခံထဲမွာ တခုတ္တရ စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ႕ ခြာ၀ါပန္း ၀ါ၀ါေလးေတြပါ.. သူတို႕ျခံထဲမွာ အားလပ္ခ်ိန္ေတြဆို သူငယ္ခ်င္းေတြစုျပီး စာသြားသြားက်က္ေလ႕ ရွိပါတယ္.. ပန္းပင္ေလးေတြရဲ႕ အရိပ္ေအာက္မွာထိုင္ျပီး သင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕ပန္းရနံ႔ေလးေတြကို ရႈရႈိက္ရင္း သူငယ္ခ်င္းေတြစုျပီး စာက်က္ခဲ႕ရတာ ဘယ္အရာနဲ႕မွ မလဲႏိုင္တဲ႕ အမွတ္ရစရာ အခ်ိန္ကေလးေတြ ျဖစ္ခဲ႕ဖူးပါတယ္.. ခုေတာ႕ စာအတူက်က္ခဲ႕ရတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုး တစ္ေယာက္တစ္ေနရာစီ ေ၀းကြာၾကျပီး ျပန္မဆုံျဖစ္ၾကေတာ႕ပါဘူး.. ဒါေပမဲ႕ စိတ္ထဲကေတာ႕ မွတ္မွတ္ရရ အျမဲတမ္း ရွိေနျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္.. ခြာ၀ါပန္းကေလးေတြဟာ ေပါေပါမ်ားမ်ား ေတြ႔ရေလ႔ မရွိတတ္တဲ႕ ပန္းကေလးေတြပါ.. လြန္ခဲ႕တဲ႕ ႏွစ္မ်ားဆီက မေမွ်ာ္လင္႕ဘဲ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕ လမ္းတစ္ေနရာမွာ အဲဒီ ခြာ၀ါပန္း ၀ါ၀ါကေလးေတြ ျပန္ေတြ႔လိုက္ရေတာ႕ ငယ္ဘ၀ကို တမ္းတမ္းတတ ျပန္သတိရသြားမိခဲ႕တယ္.. သူေလးက ရနံ႔မရွိေပမဲ႕ ၀ါလြင္လြင္အေရာင္ေလးနဲ႕ သိပ္ကို ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္။


ေနာက္ထပ္ ႏွစ္သက္မိတဲ႕ ပန္းတစ္မ်ိဳးက သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အိမ္ေရွ႕မွာ စိုက္ထားတဲ႕ ခပ္ျမင္႕ျမင္႕ပင္စည္နဲ႕ အလြန္ေမႊးၾကိဳင္စြာ ပြင္႕ေ၀တတ္တဲ႕ ပုန္းညက္ပန္းပါ.. သူကလဲ မိုးရာသီမွာသာ ပြင္႕တဲ႕ ပန္းမ်ိဳးပါဘဲ.. ပြင္႕ဖတ္ကေလးေတြက ဖေယာင္းသား ေလးလို ညက္ညက္ေညာေညာနဲ႕ ျဖဴျဖဴအိအိေလး.. အလယ္က ၀တ္ဆံတိုင္နဲ႕ ၀တ္မံႈတို႕က ၀ါေရႊႏြယ္ေသြးနဲ႕ အေတာ္ေလးကို ေမႊးတဲ႕ ပန္းကေလးပါ.. ခ်ိဳခ်ိဳအီအီ ရနံ႔မ်ိဳးေလးမို႕ သူကလဲ တစ္မ်ိဳးစြဲမက္ဖို႕ ေကာင္းလြန္းလွပါတယ္.. ခုခ်ိန္မွာေတာ႕ ေမေမ႕ရဲ႕ ျခံကေလးထဲမွာ စိုက္ထားတဲ႕ အပင္ကေလးမို႕ ပိုလို႕ အခ်စ္တိုးရျပန္ပါတယ္.. မိုးစက္ေတြ အဆက္မျပတ္ ရြာသြန္းတတ္တဲ႕ ခုလိုမိုးကာလမွာ အစိမ္းေရာင္ျမ၀တ္လႊာ ရြက္စိမ္းေတြၾကားက ဖူးငံုစျပဳေနတဲ႕ ပုလဲလံုးေလးေတြလို ပုန္းညက္ဖူးေတြက ျမင္ရတာ ရင္ခုန္ခ်င္စရာ ေကာင္းလြန္းလွတယ္..


စပါယ္ပန္းကိုေတာ႕ ႏွစ္သက္မိတဲ႕ ပန္းကေလးေတြရဲ႕ စာရင္းထဲကေန ခ်န္ထားလို႕ ဘယ္ျဖစ္မွာလဲေနာ္.. သူကလဲမိုးရာသီကို အစြမ္းကုန္ အလွဆင္ေပးတဲ႕ ျဖဴစင္လွပတဲ႕ ေငြၾကယ္ပြင္႕ကေလးေတြဘဲ မဟုတ္လား.. ကိုယ္တို႕ ငယ္ငယ္က ေနခဲ႕တဲ႕ အရပ္ ေဒသမွာေတာ႕ မိုးရာသီမွသာ စပါယ္ေတြ ပြင္႕ေ၀ၾကေပမဲ႕ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးမွာေတာ႕ ၁၂ရာသီ စပါယ္ေတြ ေ၀ေနတာ ေတြ႔ခဲ႕ရပါျပီ.. တတ္လဲ တတ္ႏိုင္ၾကပါတယ္ေနာ္.. ရာသီမသိ ပန္းနဲ႕လဲ ညွိလို႕ရမယ္ မထင္ေတာ႕ပါဘူးေလ… မိုးမရြာတဲ႕ လသာသာညမ်ားဆိုရင္ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေနတဲ႕ စပါယ္ရံုေဘးမွာ ခ်စ္သူနဲ႕ခ်ိန္းေတြ႕ၾကဖူးသူမ်ား ဘယ္ေလာက္ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းမလဲ ကိုယ္တိုင္ေတာ႕ မေတြ႔ခဲ႕ဖူးတဲ႕အတြက္ ဒီခံစားခ်က္ကိုေတာ႕ မသိတတ္ႏိုင္ပါဘူး… လသာသာညမွာ စပါယ္ပြင္႕ေတြေတာ႕ ခူးခဲ႕ဖူးပါတယ္.. ၾကဴၾကဴသင္းတဲ႕ စပါယ္ရနံ႔သင္းသင္းေလးက ႏွာ၀မွာကလူၾကည္စယ္ရင္း ေကာင္းကင္ေပၚက လမင္းၾကီးက ျပံဳးတုံ႕တုံ႕နဲ႕ ငံု႕ၾကည္႕ရင္ေပါ႕.. ညခ်မ္းကေလးမွာ ဖုးငံုရာကေန ပြင္႕အာစျပဳလာတဲ႕ စပါယ္ျဖဴ ႏုႏုေထြးေထြးေလးေတြကို ခူးရတာ အိုး ဘယ္ေလာက္မ်ား ၾကည္ႏူးဖြယ္ ညခ်မ္းကေလးျဖစ္ေလသလဲ စဥ္းစားၾကည္႕ပါဦးေနာ္..


ပိေတာက္ပန္းကိုေတာ႕ ထူးထူးေထြေထြ ေျပာစရာမရွိပါဘူး… ရာသီပန္းမို႕ ႏွစ္သစ္စရာေကာင္းသလို ႏွလံုးသားထဲမွာ စြဲျငိေအာင္ ေမႊးလြန္းလို႕လဲ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးရပါတယ္.. သူ႕ကိုေတာ႕ ခပ္ငယ္ငယ္ ၂တန္း၃တန္းေလာက္ကတည္းက အိမ္ေရွ႕မွာ အပင္ၾကီး ရွိေနလို႕ ရင္းႏွီးခဲ႕ရတာပါ.. အပင္ေပၚက ပန္းကို မရႏိုင္တဲ႕အခါ အပင္ေအာက္ေျခမွာ ေလအလႊင္႕ ေၾကြဆင္းလာတဲ႕ ပြင္႕ေၾကြ ေလးေတြကို ျမတ္ႏိုးစြာ သီကံုးလို႕ ပန္ဆင္ခဲ႕ဖူးပါတယ္.. ပြင္႕ေၾကြေတြကိုဘဲ အိပ္ရာ ကဗၺလာထက္မွာ ျဖန္႕ခင္းလို႕လဲ ေလ်ာင္းစက္ခဲ႕ဖူးပါတယ္.. ပိေတာက္နဲ႕ပတ္သက္ရင္ အမွတ္ရစရာေလးေတြ ခုခ်ိန္ထိ မွတ္မွတ္ရရျဖစ္ေနဆဲပါ… ရင္ခုန္တတ္စ ငယ္ရြယ္စဥ္အခ်ိန္မွာ ပိေတာက္ဟာ ကိုယ္႕ကို အမွတ္ရစရာ မ်ားစြာကို သိမ္းဆည္းထားေပးတဲ႕ ပန္းကေလးတစ္မယ္ပါဘဲ..


ေဆာင္းရာသီကို လွပသင္းထံုေစတဲ႕ ပန္းကေလးတစ္မ်ိဳးက ခြာညိဳပန္းကေလးေတြပါ..ငယ္ငယ္က ကိုယ္ၾကီးျပင္းရာအရပ္မွာ သဇင္ပန္းဆိုတာ အလြန္ရွားပါးပါတယ္.. ျမိဳ့ၾကီးျပၾကီးေရာက္မွသာ သဇင္ပန္းကို ျမင္ဖူးလာရပါတယ္. အဲဒီအခ်ိန္က ေဆာင္းရာသီရဲ႕ တန္ဖိုးထားစရာ ပန္းကေလးကေတာ႔ ႏွင္းရည္ကို၀လင္စြာေသာက္သံုးျပီးလို႕ အစြမ္းကုန္ လွပေ၀ဆာ ဖူးပြင္႕တတ္ပါေသာ ၾကဴၾကဴသင္းတဲ႕ ညိဳျပာျပာအဆင္း ခြာညိဳပန္းကေလးေတြသာ ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္..ခုခ်ိန္မွာေတာ႕ နယ္ေဒသေတြ ျပန္ေရာက္ျဖစ္မွသာ ျပန္ဆံုးဆည္းခြင္႔ရတတ္ပါတယ္... ျမိဳ႔ျပေတြမွာ ေတြ႔ဖို႔ခဲယဥ္းလြန္းတဲ႔ ရွားပါးပန္းကေလး ျဖစ္ေနပါျပီ. တကယ္လို႔မ်ား ကိုယ္႔မွာသာ ကိုယ္ပိုင္ျခံကေလးတစ္ျခံ ရွိိခဲ႕မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးတဲ႕ ပန္းကေလးေတြ အားလံုးကို ကိုယ္႔ျခံကေလးထဲမွာ စိုက္ပ်ိဳးထားခ်င္မိပါတယ္.. ခြာညိဳပန္းကေလးကေတာ႔ ခ်စ္စရာ စင္လွလွေလးတစ္ခုနဲ႔ေပါ႔ေနာ္..


ေနာက္ထပ္လို႔ ခ်စ္ခင္စရာပန္းကေလးက ကံ႔ေကာ္ပန္းကေလးေတြပါ.. လွပေမႊးပ်ံ႔တဲ႔ရနံ႔နဲ႕အတူ ေႏြဦးကို ၾကိဳဆိုတတ္တဲ႔ ခ်စ္စရာပန္းကေလးေတြပါဘဲ.. ကံ႔ေကာ္ပန္းရဲ႔ ၀တ္မံႈ ၀တ္ဆံေလးေတြဟာ ေဆးဘက္၀င္သလို ေမႊးရနံ႔ေတြကို ႏွစ္ႏွစ္သက္သက္ စြဲမက္တတ္တဲ႔ ကိုယ္႔အတြက္ေတာ႔ တန္ဖုိးထားစရာ ပန္းကေလးေတြလဲ ျဖစ္ပါတယ္.. တစ္ခ်ိန္ကေတာ႔ ကိုယ္႔ကို သိပ္ခ်စ္ပါတယ္လို႔ အထပ္ထပ္ ကတိစကားဆိုျပီး သစၥာေတြနဲ႔ ဘုရားမွာ တိုင္တည္ခဲ႔ဖူးသူတစ္ေယာက္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ပုရ၀ုဏ္ၾကီးထဲက ကံ႔ေကာ္ေတြရဲ႔ ၀တ္ဆံေလးေတြကို သူကိုင္တိုင္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ စုေဆာင္းလို႔ အေျခာက္ခံျပီးကာမွ ကိုယ္သနပ္ခါးနဲ႔ ေရာျပီး ေသြးလိမ္းဖို႔အတြက္ မွတ္မွတ္ရရ လက္ေဆာင္ေပးတတ္သူတစ္ေယာက္ ရွိခဲ႔ဖူးပါတယ္.. ခုေတာ႔လည္း ဒါေတြက ပံုျပင္တစ္ပုဒ္လို ျပီးဆံုးသြားခဲ႔တာ ၾကာပါျပီေလ.. ဒီလူတစ္ေယာက္ေၾကာင္႔လည္း ဘယ္အရာမွ တည္ျမဲျခင္းမရွိတာ ဘယ္လိုကတိစကားမွ ခိုင္ျမဲျခင္းမရွိတတ္တာကို နားလည္တတ္ခဲ႔ပါတယ္.. ေလာကၾကီးရဲ့ သေဘာသဘာ၀ကို ေစာစီးစြာ သိနားခြင့္ရလိုက္တာပါဘဲ.. ဒီအတြက္ေတာ႔ ကံ့ေကာ္၀တ္ဆံ၊ ၀တ္မႈံေလးေတြ လက္ေဆာင္ ေပးခဲ့သူကို ေက်းဇူးတင္ေနဦးမွာပါ.. ကံ႕ေကာ္ပန္းကေလးေတြေတြ႔တိုင္း ကိုယ္႔ႏႈတ္ခမ္းတစ္ဘက္တည္းက အေပၚကို ခပ္မဲ႔မဲ႔ကေလး တြန္႔ေကြးျပီး ျပံဳးတတ္လာခဲ႕ပါျပီ..


ႏွင္းဆီပန္းကေလးေတြကေတာ႕ ကိုယ္႕ရဲ႕ အျမတ္ႏိုးဆံုး ပန္းလို႕ဆိုရင္လဲ မမွားပါဘူး… ကိုယ္ႏွစ္သက္မိလြန္းလို႕လဲ ငယ္ငယ္ ကတည္းက ႏွင္းဆီတစ္ပြင္႕ ေန႕စဥ္ ပန္ဆင္တတ္လို႕ ကိုယ္႕ကိို မႏွင္းဆီဆိုတဲ႕ နံမည္ေလးေတာင္ အားလံုးက ၀ိုင္းေခၚခဲ႕ရ ဖူးတယ္ေလ.. သူတို႕ရဲ႕အလွ သူတို႕ရဲ႕ ဘ၀ကို ဆူးေတြနဲ႕ ကာရံရင္း တန္ဖိုးထား ေစာင္႕ေရွာက္တတ္ပံုေတြက အတုယူစရာ… ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လဲ ႏွင္းဆီပန္းကေလးလို ဆူးေတြနဲ႕ ကာရံထားတဲ႕ သူတို႕လို ဘ၀မ်ိဳးကို အားက်ခဲ႕မိတယ္.. စံထားခဲ႕မိတယ္.. ဆူးမရွိရင္ ပန္းဆိုတာကို လူေတြက အလြယ္တကူ ခူးဆြတ္ခ်င္တတ္ၾကတယ္.. နင္းေျခတတ္ၾကတယ္.. ဆူးေတြနဲ႕ ကာရံထားတဲ႕ ပန္းကိုေတာ႕ ေတာ္တန္ရံု ခူးဆြတ္ဖို႕ မ၀ံ့ရဲၾကဖူး.. မိန္းကေလးေတြရဲ႕ ဘ၀မွာလည္း ႏွင္းဆီပန္းလို ထိုက္သင္႕တဲ႕ ဆူးေတြနဲ႕ အရံအတားအျဖစ္ ကိုယ္႕ဘ၀ကို ကာရံထားဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္လို႕ ကိုယ္ကေတာ႕ ခံယူမိပါတယ္.. ဒါက ကိုယ္႕ရဲ႕ သီးသန္႕ အျမင္.. ကုိယ္ပိုင္ခံယူခ်က္ပါ..



ဆူးကဲ႕သို႕ အရံအတားမရွိဘဲ လူတကာကို ေခါင္းငံု႕ရိုက်ိဳး ေၾကာက္ရြံ႕ေနရတဲ႕ ဘ၀မ်ိဳးကို ကိုယ္ မလိုလား၊ မႏွစ္သက္ဘူး… ဒါေၾကာင္႕ ကိုယ္႕ဘ၀မွာ ဆူးနဲ႕တူတဲ႕ အရံအတားေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကာရံႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ႕ရတယ္.. အခ်ိန္ကာလ အေတာ္ၾကာၾကာ ေပးဆပ္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႕ ဘ၀မွာ ဆူးေတြ… လိုအပ္တဲ႕ ဆူးေတြ တပ္ဆင္လာႏိုင္ေအာင္ေပါ႕… ဒီလိုဆူးေတြလို အရံအတားေတြ ျဖစ္လာႏိုင္ေအာင္ ေပးဆပ္ခဲ႕ရတာေတြ၊ ၾကိဳးစားခဲ႕ရတာေတြ အမ်ားၾကီးမို႕လည္း လြယ္လြယ္နဲ႕ေတာ႕ ဒီ အရံအတား ဆိုတဲ႕ ဆူးေတြကို စြန္႔လႊတ္ဖို႔ ဘယ္လြယ္ပါ႔မလဲေနာ္.. လူေတြမွာ ဆူးေတြအမ်ားၾကီး ရွိတတ္ၾကပါတယ္. အတၱဆူး၊ ဂုဏ္ပကာသနဆူး၊ ပညာမာန္မာနဆူး အိုး ေျပာရရင္ေတာ႔ ဆူးေတြ အမ်ားၾကီးပါဘဲ.. အဲဒီအားလံုးထဲမွာ ကိုယ္တန္ဖိုးထားတဲ႕ ဆူးကေလးတစ္ေခ်ာင္းက ဂုဏ္သိကၡာ ဆိုတဲ႕ ဆူးကေလးပါ.. ကိုယ္႕ရင္ထဲမွာ နက္နဲစြာ အျမစ္တြယ္ ေနခဲ႕တဲ႕ ဒီဂုဏ္သိကၡာဆိုတဲ႕ ဆူးကေလးတစ္ေခ်ာင္းအတြက္ေတာ႕ ခြင္႔လႊတ္ပါလို႔ မေတာင္းဆိုပါဘူး.. ခြင္႕မလႊတ္ရင္လဲ ေက်နပ္ပါတယ္.. ဘယ္သို႔ဆိုေစ.. ဒီဆူးကေလးကေတာ႕ ကိုယ္႕ရင္ထဲမွာ ရာသက္ပန္ ခိုင္ျမဲေနေလဦးမွာပါ..


ပန္းႏုႏွင္းဆီ