မနက္ခင္းေလးမွာ လန္းဆန္းၾကည္လင္စြာႏိုးထလာတဲ႕ ကိုယ္႕မ်က္ႏွာကို ေလေျပႏုႏုေအးေအးေလးက ေပြ႕ဖက္က်ီစယ္ေနၾကတယ္.. ကိုယ္႕အက်င္႕က မနက္အိပ္ရာႏိုးတာနဲ႕ အိမ္ေရွ႕ ၀ရံတာ အျပင္ဘက္ ထြက္ျပီး ေလကို ၀ေအာင္ရႈရိႈက္တယ္.. ဟိုးေ၀းေ၀း က ရႈခင္းေလးေတြကို မ်က္စိတစ္ဆံုး ျမင္ႏိုင္သမွ် လွမ္းၾကည္႕တယ္.. တခါတေလမွာေတာ႕ တိုက္ ေခါင္မိုးေပၚတက္ျပီး အရပ္၈မ်က္ႏွာလံုးကို လိုက္ ၾကည္႕ျဖစ္တယ္.. ဆူညံတဲ႕ ကားသံေတြ၊ စက္သံ ေတြ မၾကားရ၊ နည္းပါးတာေၾကာင္႕ ေလထုကလည္း သန္႕စင္ လတ္ဆတ္လို႕ ေနခဲ႕တယ္.. ကိုယ္မသိ ေသးတဲ႕ ေနရာက ထူးျခားခ်က္ေလးေတြ တစ္ရက္နဲ႕တစ္ရက္ မတူတဲ႕ အေျပာင္းအလဲေလးက ကိုယ္႕စိတ္ ကို တစ္မ်ိဳးေလး လန္းဆန္းေစတယ္…
ကိုယ္ေနတဲ႕ေနရာက ေတာင္တန္းေတြ ပတ္လည္၀ိုင္းေနတဲ႕ ျမိဳ႕ကေလးမုိ႕ ၾကည္႕ေလရာရာ ေတာင္တန္းျပာျပာေတြကိုသာ ျမင္ေနရတယ္.. ေတာင္တန္းေတြေပၚမွာေတာ႕ ဆက္သြယ္ေရးတိုင္ၾကီးေတြ၊ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား သယ္ယူပို႕ေဆာင္ေပးတဲ႕ တာ၀ါတိုင္ၾကီးေတြ အို! ေနရာမလပ္ပါဘဲ.. ဒါေၾကာင္႕လည္း ဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္ ဖုန္းက အခ်ိန္မေရြး လိုင္းေကာင္းေနခဲ႕တယ္.. ဘယ္ေလာက္ပဲ ေခါင္တဲ႕ အရပ္ျဖစ္ေနပါေစ.. ဘယ္ေလာက္ျမင္႕တဲ႕ ေတာင္တန္းေတြေပၚ ေရာက္ေနပါေစ.. လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား မရတဲ႕ ေနရာမရွိသလို ဖုန္းလိုင္းမမိတဲ႕ေနရာဆိုတာလည္း မရွိခဲ႕ဘူး… ေတာင္တန္းျမင္႕ျမင္႕မားမားေတြေပၚက အိမ္ေတြဆိုလည္း ညသန္းေခါင္မွာေတာင္ မီးေရာင္တလက္လက္..တဖ်တ္ဖ်တ္ကိုလက္လို႕.. မီးပ်က္တယ္ ဆိုတာ တစ္လေနလို႕ တစ္ခါေတာင္ မရွိစဖူး.. ရွိခဲ႕ရင္ေတာင္ မိနစ္ပိုင္းအတြင္း ျပန္လင္းတတ္တာ. အင္တာနက္ဆိုတာ ျမန္လြန္းလို႕ ၀က္ဆိုဒ္တစ္ခုဖြင္႕ဖို႕ အခ်ိန္ေစာင္႕ဖို႕ မလိုအပ္သလို၊ သူမ အင္တာနက္သံုးတဲ႕ သက္တမ္းမွာ အင္တာနက္ ေကာ္နက္ရွင္ေႏွးသြားတယ္ ဆိုတာ ရွိကို မရွိခဲ႕ဖူးတာပါ။
ကိုယ္ေနတဲ႕ ျမိဳ႕မွာ လမ္းေဘး၀ဲယာတိုင္း သစ္ပင္ ေတြကို စနစ္တက် စိုက္ပ်ိဳးထား တတ္ၾက ယ္.. ျမက္ခင္းေလးေတြမ်ား စိမ္းစိုေနတာပါဘဲ။ လမ္းတစ္လမ္းကို အပင္လွလွေလးေတြ မရွိတဲ႕ လမ္းဆိုတာ မရွိသေလာက္၊ တစ္ခ်ိဳ႕လမ္းမ်ားဆို အပင္ေတြ ႏွစ္ထပ္ေလာက္ကို စိုက္ပ်ိဳးထား တတ္တယ္.. အပင္ေတြရဲ႕ ေအာက္မွာ အမိႈက္ပံုး ေလးေတြ စနစ္တက် ရွိေနတတ္သလို အခ်ိန္မွန္လာ သိမ္းတတ္တဲ႕ အမိႈက္ကားက ညေနတိုင္း သာယာ နာေပ်ာ္ဖြယ္ တီးလံုးသံေလး ေပးတတ္တယ္.. လမ္းေဘး ပလက္ေဖာင္းေတြဆိုတာမ်ား တူရာတူရာ ေက်ာက္ျပားေတြ စနစ္တက် ခင္းက်င္းထားလိုက္တာ။ အကြက္က်က် လွလို႕။ ညဆိုရင္ေတာ႕ လမ္းေဘးက မီးတိုင္ လွလွေတြမွာ ထိန္ထိန္ကို လင္းေနေတာ႕တာ။
ကားနဲ႕ ကိုယ္ခရီးသြားေတာ႕ ထင္းရူးပင္ေတြ စီရီေနတဲ႕ ေတာင္တန္းၾကီးေပၚကေန ျဖတ္ေဖာက္ထားတဲ႕ လမ္းေပၚကေန သြားခဲ႕ရတယ္.. လမ္းကေတာ႕ နက္ေမွာင္ေျပာင္လက္ေနတဲ႕ ကတၱရာလမ္းပါဘဲ.. ေတာင္တန္းၾကီးေတြေပၚ ျဖတ္ျပီးေဖာက္ထားတာမို႕ ေကြ႕ေကြ႕ေကာက္ေကာက္ ရွိလွသလို နက္ရိႈင္းလွတဲ႕ ေျခာက္ကမ္းပါးေတြရဲ႕ေဘး၊ ျမင္႕မားလွတဲ႕ေတာင္ေစာင္းေတြရဲ႕ေဘးကို အသည္းတယားယားနဲ႕ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ႕ရတယ္.. ကတၱရာလမ္းဆိုတာ အေပါက္အျပဲရယ္လို႕ တစ္ခုတစ္ေလေတာင္ မေတြ႔ခဲ႕ရဘူး.. ညီညာ ေနလိုက္တာ… လမ္းေဘး၂ဖက္လံုးမွာ တူးေျမာင္းကေလးတူးထားေတာ႕ မိုးရြာခ်ိန္ဆိုရင္လဲ ကတၱရာလမ္းေပၚ ေရ၀ပ္မေနဘဲ အလြယ္တကူစီးဆင္းသြားခဲ႕တယ္.. လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ေဘးႏွစ္ဖက္ ကတၱရာသား အဆံုးေတြကို ကြန္ကရစ္ေတြနဲ႕ အနားသတ္ထားျပန္ေတာ႕ ေရတိုက္စားျပီး ကတၱရာေဘးသားေတြ ပဲ႕ပါမသြားေအာင္ စနစ္တက် ေဖာက္လုပ္ထားတာကို သေဘာေပါက္မိတယ္..
ေတာေတာင္တစ္ခြင္လံုး စိမ္းစိုေနတဲ႕ သစ္ပင္ၾကီး ေတြနဲ႕ ေအးျမလို႕၊ လတ္ဆတ္သန္႕ရွင္း တဲ႕ ေလ ေတြက သစ္ရြက္စိမ္းရနံ႕၊ ေတာေတာင္ အေငြ႔ အသက္ေတြနဲ႕ ေမႊးပ်ံ႕သင္းထံုလို႕ပါပဲ… စိတ္ကို လန္းဆန္းေစသလို လူကိုလည္း တက္ၾကြ ရႊင္လန္း ေစႏိုင္တဲ႕ သဘာ၀ အလွေတြကို ခံစားမိရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေနမိတယ္.. ကားစီးရင္ အိပ္ငိုက္တတ္တဲ႕ အက်င္႕က ဘယ္ေရာက္သြား ခဲ႕မွန္းမသိဘူး… ဒီေလာက္လွပတဲ႕ ရႈခင္းေတြကို အိပ္စက္ျခင္းနဲ႕ ဥပကၡာျပဳရမွာ ႏွေျမာမိတယ္… ဒါေၾကာင္႕ ဒီခရီးတစ္ေလွ်ာက္လံုးေတာ႕ ကိုယ္မ်က္စိေလး တစ္ခ်က္ေတာင္ မေမွးခဲ႕မိဘဲ.. လန္းဆန္းတက္ၾကြျပီး ကားျပတင္းကို တစ္ခ်ိန္လံုးဖြင္႕ျပီး ေခါင္းေလး လည္ေနေအာင္ကို ဟိုလွည္႕ဒီလွည္႕နဲ႕ ပါလာတဲ႕ ဖုန္းကေလးကိုထုတ္လို႕ ဓာတ္ပံုေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္ ရိုက္ေနမိခဲ႕တယ္…
ကိုယ္ရိုက္လာတဲ႕ ဓာတ္ပံုေလးေတြကို ဂ်ီေတာ႕ကေန ႏိုင္ငံရပ္ျခားက သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႕ကို ျပမိေတာ႕ ဟယ္လွလိုက္တာ.. ေအးခ်မ္းလိုက္တာ.. ဒါ နင္တို႕ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဘယ္ေနရာလဲ.. ရခိုင္ရိုးမလား၊ ရွမ္းေတာင္တန္းေတြလား၊ ကခ်င္ေတာင္တန္းေတြလား၊ လမ္းေတြကလဲ ေကာင္းလိုက္တာ ညီညာျပန္႕ျပဴးေနတာဘဲေနာ္ ဆိုျပီး သူတို႕ေတြက ျပန္ေမးၾကတယ္.. ကိုယ္ စိတ္ထဲထိထိခိုက္ခိုက္ ခံစားလိုက္ရတယ္.. ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ႕ ဒီေတာေတာင္ေတြနဲ႕ စိမ္းစိုေနတဲ႕ .. သစ္ပင္ျမင္႕ျမင္႕မားမားေတြ ၀ံ႕၀ံ႕ၾကြားၾကြားရွိေနတဲ႕ ေတာအုပ္ၾကီးေတြ ၊ ေတာင္တန္းၾကီးေတြဟာ ကိုယ္တို႕ ျမန္မာျပည္က ေတာင္တန္းေတြပါ၊ သစ္ပင္ေတြ မခုတ္ဘဲ စနစ္တက်ရွိလို႕ ၊ ခုတ္ျပီးရင္လည္း ျပန္လည္စိုက္ပ်ိဳးျခင္းေတြ လုပ္ၾကလို႕ စိမ္းလန္း စိုေျပေနတာပါလို႕ ဂုဏ္ယူ၀ံ႕ၾကြားစြာ ကိုယ္ေျပာခ်င္လိုက္တာ… ညီညာျပန္႔ျပဴးစြာ အေပါက္အျပဲ ကင္းစင္နက္ေမွာင္ေနတဲ႕ ကတၱရာ လမ္းေတြကိုလည္း ကိုယ္တို႕ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ လမ္းမၾကီးေတြ ျဖစ္ေစခ်င္မိတယ္..
ကိုယ္တို႕ျမန္မာျပည္ရဲ႕ မိုဘိုင္းဖုန္း စနစ္ဟာ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေဒသ၊ ဘယ္ေတာင္တန္းေတြေပၚ ေရာက္ေရာက္ ဆက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပကို ဘယ္ေတာ႕မွ မေရာက္တတ္တဲ႕ စနစ္ေတြပါလို႕ ေျပာခ်င္လိုက္တာ… ေန႕ေရာ ညပါ လင္းလက္ေနတဲ႕ ျမိဳ႕ေပၚနဲ႕ ေတာင္တန္းေတြ၊ ေတာနက္ေတြက အိမ္ေတြလို ကိုယ္တို႕ သားခ်င္းေတြရဲ႕ အိမ္ေတြကိုလည္း ၂၄နာရီလံုး မီးလာေနတာေတြ ျဖစ္ခ်င္မိတယ္... အျမန္ႏႈန္းေကာင္းလွတဲ႕ အင္တာနက္ ကြန္ယက္ေတြဟာလည္း ကိုယ္ခ်စ္တဲ႕ ျမန္မာျပည္ကလူေတြ သံုးေနတဲ႕ အင္တာနက္ အျမန္ႏႈန္း ျဖစ္ေစခ်င္မိတယ္.. တစ္ျမိဳ႕လံုး စိမ္းစိုေနတဲ႕ သစ္ပင္ေတြ ေ၀ဆာျပီး ေအးခ်မ္းေနတဲ႕ ျမိဳ႕ကေလးလို … ညဆိုရင္ လမ္းတိုင္းမွာ မီးေရာင္ေတြ လင္းျဖာ ရႊန္းေ၀ေနတာမ်ိဳး ကိုယ္တို႕ရဲ႕ ျမန္မာျပည္က ျမိဳ႕တိုင္းကို ျဖစ္ေစခ်င္မိတယ္… ကိုယ္ဒါေတြကို ဂုဏ္ယူ၀ံ႕ၾကြားစြာ ေျပာခြင္႕ရဖို႕ အခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ ေစာင္႕ရမလဲ။ ဘယ္အခ်ိန္မွာမ်ား ေျပာခြင္႕ရမလဲ။ ကိုယ္ေမွ်ာ္လင္႕ခ်င္လိုက္တာ။ အျမန္ဆံုး ေျပာခြင္႕ရခ်င္လိုက္တာ။ ဒီလိုျဖစ္ေစခ်င္မိတဲ႕ ဆႏၵေတြကို သိပ္မ်ားလြန္းတယ္လို႕ ဆိုၾကေလမလား.. ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေန႕ေန႕ေတာ႕ ေျပာခြင္႕ရခ်င္မိပါတယ္ေလ။
